Άρθρο της Παναγιώτας Π. Λάμπρη Στα πιάτα σου! (18-7-2024)   Δημοσιεύτηκε: Εφημερίδα "Ηχώ της Άρτας, 19-7-2024, σ. 1. Προσωπική σελίδα μου στο fb, 19-7-2024. Εφημερίδα "Πρωινός λόγος", 22-7-2024, σ. 1, 11.      «Πήγαινε να πλύνεις τα πιάτα σου!», μου είχε πει, πριν αρκετά χρόνια, οδηγός, ενώ επέστρεφα από την εργασία μου, διότι, κατά τη γνώμη του, έπρεπε ν’ ανέβω με το μικρού κυβισμού όχημά μου σε παρακείμενο ψηλό πεζοδρόμιο, προκειμένου να περάσει, αν και μπορούσε να διευκολύνει την κατάσταση κάνοντας λίγο όπισθεν. Φυσικά, δεν εξοργίστηκα και του απάντησα χαμογελώντας πως τα είχα πλύνει τα πιάτα μου και πήγαινα βόλτα, κάτι που έκανε παριστάμενους στο αυτοκίνητο συναδέλφους μου να σκάσουν στα γέλια και τον οδηγό να παραιτηθεί από περαιτέρω συζήτηση δυσανασχετώντας, ενώ το πρόβλημα λύθηκε συντόμως.     Γιατί τα γράφω αυτά; Διότι κάποια στερεότυπα μοιάζουν να μην τα αγγίζει ούτε να τα μεταβάλλει ο χρόνος. Για όλους; Ευτυχώς, όχι! Το ότι, όμως, ακόμα και στις μέρες μας οι γυναίκες θεωρούνται από αρκετούς άνδρες -δυστυχώς κι από κάποιες γυναίκες- κατώτερες, ανίκανες, προορισμένες μόνο για συγκεκριμένους κοινωνικούς ρόλους, πάει πολύ! Όταν, μάλιστα, τα στερεότυπα αυτά εκφράζονται με λόγια και με έργα από δημόσια πρόσωπα, τότε δεν μιλάμε μόνο για οπισθοδρομική σκέψη και πράξη, αλλά για πλήρη απουσία ήθους.     Χωρίς να παραβλέπω τη σημασία του ήθους, γενικότερα, στην ατομική και την κοινωνική ζωή, έχω αρθρογραφήσει κι άλλοτε για το ήθος των πολιτικών προσώπων (Ηχώ της Άρτας, 31-5-2019, κ.λπ.), διότι θεωρώ πως είναι μείζονος σημασίας για πολλούς λόγους. Αλλά το ήθος δεν έρχεται εξ ουρανού! Είναι ως έναν βαθμό έμφυτο, αλλά κυρίως διδάσκεται και διαμορφώνεται δια βίου, που σημαίνει ότι ο καθένας μας επιλέγει ως έναν βαθμό με πιο ήθος θα εμφανίζεται και θα δρα στον ιδιωτικό και τον δημόσιο βίο.     Επιπρόσθετα, καλό είναι να μιλούμε για τα δικαιώματα ενός εκάστου, αλλά πιστεύω πως κορυφαίο ανάμεσα σ’  όλα είναι ο σεβασμός της προσωπικότητάς του! Κι επειδή πολύς λόγος γίνεται για τα δικαιώματα διαφόρων κοινωνικών ομάδων, τα οποία με κάθε ευκαιρία υπερασπιζόμαστε, και δικαίως, μερικές φορές φαίνεται πως δεν έχουν κατοχυρωθεί αυτά πλήρως στο επίπεδο των διαπροσωπικών σχέσεων των φύλων.      Για παράδειγμα, προσφάτως, βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου και πρώην υπουργός, απευθύνθηκε με άκρως υβριστικό και σεξιστικό τρόπο σε γυναίκα συνάδελφό του -όλοι γνωρίζουν, θαρρώ, το περιστατικό- και κατέληξε λέγοντάς της με ύφος πολλών καρδιναλίων «να το βουλώσει!».     Δεν μ’ ενδιαφέρει η κομματική ταυτότητα των ανωτέρω! Εκείνο, όμως, που με αφορά ως γυναίκα και ως πολίτη είναι πως οφείλουμε ως άτομα και ως κοινωνία να στηλιτεύουμε αυτού του είδους τις συμπεριφορές, διότι το τέρας τέτοιων φασιστικών συμπεριφορών εξακολουθεί να υπάρχει γύρω μας και να μας πνίγει. Αν το αφήσουμε να συνεχίζει ανενόχλητο το έργο του, σημαίνει πως αρχίσαμε να του μοιάζουμε, όπως σοφά έγραψε ο Μάνος Χατζιδάκις, και πως πλέον δεν μας νοιάζει αν θα μας καταβροχθίσει!     Συμπερασματικά, εν ονόματι όλων των γυναικών, επωνύμων και ανωνύμων, που καθημερινά γίνονται δέκτες παρόμοιων συμπεριφορών, ας διατρανώσουμε τη φωνή κι ας πούμε με αποφασιστικότητα πως οι γυναίκες «ούτε θα το βουλώσουν!», «ούτε θα επιτρέψουν σε άλλους να τους επιβάλουν τη σιωπή και, μάλιστα, απειλώντας!» Κι ας στείλουμε το μήνυμα πως όσοι, χρησιμοποιώντας την όποια δύναμή τους, παντοιοτρόπως προσβάλλουν, υποτιμούν, αδικούν,… είναι καιρός να επικοινωνήσουν με την πραγματικότητα και πως η απουσία έμπρακτης συγγνώμης εκ μέρους τους δεν δικαιολογεί την απρεπή, απαράδεκτη συμπεριφορά τους, αλλά συνιστά ένδειξη της φωνασκούσας δειλίας τους.     Κι όσοι, επίσης, με όποιο τρόπο τούς στηρίζουν -τι ντροπή!-, οφείλουν να δουν καθαρά τα γεγονότα και να μη κρύβουν το κεφάλι τους στην άμμο ως στρουθοκάμηλοι, παραβλέποντας τον αντίκτυπο που έχουν στην κοινωνία, διότι με τη στάση τους δίνουν το μήνυμα πως μπορούμε να φερόμαστε με απύθμενο θράσος και ότι αυτό θα υπερισχύσει, διότι ουδείς μπορεί να το αντιπαλέψει! Πολύ περισσότερο, που η εποχή μας διακρίνεται από ιδιαίτερη, θανατηφόρα μερικές φορές βία, κατά των γυναικών, και όχι μόνο, και τέτοιες συμπεριφορές αποθρασύνουν πολλούς, ενθαρρύνοντάς τους, μάλιστα, να συνεχίσουν την έκφραση βίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και στην πραγματική ζωή.         Τέλος, ας βεβαιώσουμε τους απανταχού αψίκορους λεβέντες πως οι γυναίκες μπορεί να  συνεχίσουν να πλένουν τα πιάτα τους για όσους αγαπούν, αλλά δεν θα πάψουν να μορφώνονται, να εξελίσσονται, να έχουν άποψη και, κυρίως, να διεκδικούν να ζουν με αξιοπρέπεια!