Άρθρο της Παναγιώτας Π. Λάμπρη: Τι είναι η πατρίδα μας; (13-12-2011)   Αναρτήθηκε: http://ipirotikovima.gr/2011/12/14/ti-ine-i-patrida-mas/  Δημοσιεύτηκε: Εφημερίδα «Αμβρακία», 19-12-2011, αρ. φύλλου 1439, σ. 6   Εδώ και αρκετό καιρό τριγυρίζει στο μυαλό μου ένα ποίημα του Ιωάννη Πολέμη που ως παιδί το είχα μάθει απέξω και το θυμάμαι ακόμα· έχει ως τίτλο την ερωτηματική πρόταση «Τι είναι η πατρίδα μας;» και στους στίχους του περιγράφονται πολλά απ’ αυτά που είναι η πατρίδα μας, όπως «οι κάμποι», «τ’ άσπαρτα ψηλά βουνά», «ο ήλιος που χρυσολάμπει», «τ’ άστρα τα φωτεινά», «κάθε ρηχό ακρογιάλι», «κάθε χώρα της με τα χωριά», «τα ερειπωμένα αρχαία μνημεία» που «το καθένα μια δόξα αντιλαλεί», αλλά «και κάτι που 'χουμε μες την καρδιά/ και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα/ και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά!».       Αυτή η εμμονή της μνήμης να φέρνει στο προσκήνιο στίχους «ξεχασμένους» από τον καιρό ή να φέρνει γενικότερα στο παρόν διατυπώσεις και ιδέες που κάποτε μας στήριξαν σε δύσκολους καιρούς, φαίνεται πως έχει να κάνει με μια μορφή «γλυκιάς» εκδίκησης, αν υπάρχει τέτοιου είδους εκδίκηση, για όσα πολλοί από μας περιφρονήσαμε ή ακόμα ακόμα αντιμετωπίσαμε ως κάτι παρωχημένο, και όχι μόνο.       Σαν χθες έρχεται επίσης στη μνήμη η εποχή των φοιτητικών μου χρόνων λίγα χρόνια μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, που κάθε αναφορά σε έννοιες όπως η πατρίδα, επέσυραν όχι μόνο την μήνη, όχι μόνο τον χλευασμό, αλλά χαρακτήριζαν και την ιδεολογική – κομματική τοποθέτηση κάποιου. Φυσικά, υπήρχε κάποια ερμηνεία γι’ αυτό, αφού η πατρίδα αποτελούσε ένα από τα βασικά «προπύργια» της ιδεολογίας της δικτατορίας, αλλά δεν δικαιολογούσε αυτή την επιφανειακή οπτική γι’ αυτό που πραγματικά είναι η πατρίδα.       Δυστυχώς, αυτή η στρέβλωση συνεχίστηκε χρόνια μετά, με ποικίλες διατυπώσεις και κυρίως με ποικίλες παρεμβάσεις ακόμα και μέσω της διδασκόμενης ύλης στα σχολικά βιβλία, μέχρι που φτάσαμε στο σήμερα. Στο σήμερα, που ακούμε από το μεγαλύτερο μέρος των κομματικών σχηματισμών της πατρίδας μας, από πρωθυπουργούς, υπουργούς, βουλευτές,… να μιλούν για πατρίδα, και μάλιστα για τη σωτηρία της!       Ποιας πατρίδας, στ’ αλήθεια; Αυτής που με ευθύνη πολλών εξ αυτών, αφού αφαιμάχθηκαν πολλές πλουτοπαραγωγικές της πηγές, αφού οδηγήθηκε αλόγιστα και με το αζημίωτο σε υπέρμετρο δανεισμό, αφού μ’ έναν πρωτοφανή τρόπο διαπομπεύτηκε στα διεθνή φόρα, τώρα παραδόθηκε για να «σωθεί» στα χέρια των δανειστών της;        Το ζήτημα είναι πως όλες οι «σωστικές» πρωτοβουλίες που λαμβάνουν υποτίθεται για μας, αλλά και γι’ άλλους Ευρωπαίους πολίτες, οι πολιτικοί εντός και εκτός Ελλάδος, πόρρω απέχουν απ’ αυτές που πραγματικά θα προστατεύσουν την υλική καταρχήν ζωή των ανθρώπων, αφού, αν και προφασίζονται πως μόνος γνώμονας των επιλογών τους είναι αυτοί, στην ουσία εκείνο που κατά βάση κάνουν είναι η προστασία των πολλά εχόντων!       Και το πιο δυσάρεστο για τα καθ’ ημάς είναι πως οι πολιτικοί μας έχουν τόσο πολύ απομακρυνθεί από το λαό, που αφού ποικιλοτρόπως τον χρησιμοποίησαν προκειμένου να βρίσκονται στην εξουσία, δεν αισθάνονται καν την ανάγκη να πουν ένα συγνώμη! Συγνώμη στους πολίτες που μέσω του λαϊκισμού τούς εκμαύλιζαν για χρόνια, συγνώμη για την κακή διαχείριση των χρημάτων που τη φύλαξη και την ορθή αξιοποίηση τούς εμπιστεύτηκαν οι πολίτες, συγνώμη για τις λανθασμένες και αναποτελεσματικές πολιτικές που οδήγησαν στην ανατροπή της ζωής τους, συγνώμη για πολλούς άλλους λόγους… Κι ένα μεγάλο ΣΥΓΝΩΜΗ στην πολύπαθη πατρίδα που πολλά υπέφερε και υποφέρει εξ αιτίας τους.       Κι ας σταματήσουν να κακοποιούν την έννοια της λέξης πατρίδα προκειμένου να επηρεάζουν τη συνείδηση του κάθε πατριώτη σ’ αυτό τον τόπο, τόσο επ’ ωφελεία τους, όσο και  προκειμένου να κάνουν πιο εύκολα αποδεκτά τα απάνθρωπα μέτρα που επιβάλλουν.       Διότι η δικιά μας πατρίδα έχει τις ομορφιές που περιγράφει ο Ιωάννης Πολέμης, αλλά έχει ακόμα πολλούς πολίτες της, ελπίζω τους περισσότερους, που δεν είναι απατεώνες, που δεν είναι φοροφυγάδες, που δεν είναι τεμπέληδες, και δεν έχουν άλλα όμοια «πλεονεκτήματα», με τα οποία μας διαφήμισαν πολιτικοί μας εντός και εκτός των συνόρων! Και κυρίως, η δικιά μας πατρίδα έχει ανθρώπους του μόχθου, της δημιουργίας και της αξιοπρέπειας. Έχει ανθρώπους που κρατούν μέσα στην καρδιά τους την Ελλάδα, επιβεβαιώνοντας τα λόγια του ποιητή «Κλείσε μέσα στην καρδιά σου την Ελλάδα και θα αισθανθείς να σε πλημμυρίζει κάθε είδους μεγαλείο», και δεν είναι έτοιμοι να την εκχωρήσουν έναντι οποιουδήποτε ανταλλάγματος.       Δικιά μας πατρίδα είναι αυτή που οι πολιτικοί υπηρετούν (υπουργοί  = υπηρέτες) όπως οφείλουν τον πολίτη· σέβονται το σύνταγμα και την προβλεπόμενη απ’ αυτό λαϊκή κυριαρχία, και όχι μόνο, τιμωρούν παραδειγματικά όσους παραβαίνουν τους νόμους και κυρίως λογοδοτούν οι ίδιοι στο τέλος κάθε θητείας τους για τα πεπραγμένα τους και, για τις τυχόν αρνητικές συνέπειες που είχαν αυτά στους πολίτες, τιμωρούνται όπως ακριβώς και στην αρχαία Αθήνα.       Δικιά μας πατρίδα είναι αυτή στην οποία γίνεται πράξη αυτό που έγραψε ο Ξενοφώντας στο έργο του «Αγησίλαος» για τον ομώνυμο βασιλιά της Σπάρτης:«Ἐν τοῖς μεγίστοις δὲ ὠφελήμασι τῆς πατρίδος καὶ τόδε ἐγὼ τίθημι αὐτοῦ, ὅτι δυνατώτατος ὤν ἐν τῇ πόλει φανερὸς ἦν μάλιστα τοῖς νόμοις λατρεύων. Τὶς γὰρ ἂν ἠθέλησεν ἀπειθεῖν ὁρῶν τὸν βασιλέα πειθόμενον;», δηλαδή «Στις μεγαλύτερες ωφέλειες της πατρίδας κι αυτό εδώ συγκαταλέγω σ’ αυτόν, ότι, αν και ήταν ο πιο δυνατός στην πόλη, φανερά υπηρετούσε σε μεγάλο βαθμό τους νόμους. Γιατί ποιος θα ήθελε  να μην υπακούει βλέποντας τον βασιλιά να υπακούει;».         Κι αν αυτή η πατρίδα φαντάζει ιδεατή, δεν είναι και τόσο, αν γνώμονας της εκάστοτε ασκούμενης πολιτικής είναι όντως η αξιοπρέπεια και η ευημερία της πατρίδας και κατ’ επέκταση η αυτονόητη αξιοπρέπεια και ευημερία των πολιτών!