Άρθρο της Παναγιώτας Π. Λάμπρη: «Περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου…», (19-2-2012)   Αναρτήθηκε: http://ipirotikovima.gr/2012/02/20/perilipos-%E1%BC%90stin-%E1%BC%A1-psichi-mou/  Δημοσιεύτηκε: Εφημερίδα «Αμβρακία», 20-2-2012, σ. 6, αρ. φύλλου 1447   Σε τηλεοπτική εκπομπή που γίνονταν λόγος για την πρόσφατη κλοπή στο Μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας ειπώθηκε πως οι κλέφτες έκλεψαν λάθος Μουσείο! Άρα, να περιμένουμε την κλοπή σε κάποιο άλλο, στο «σωστό»! Αυτής της αναφοράς είχε προηγηθεί η «παραίτηση»  του Υπουργού Πολιτισμού, η οποία δεν έγινε αποδεκτή! Και πριν λίγες μέρες είχε γίνει η κλοπή πίνακα του Πάμπλο Πικάσο από την Εθνική Πινακοθήκη, που, τι ειρωνεία, είχε δωρηθεί από τον καλλιτέχνη στην Ελλάδα για τους αγώνες της κατά του Γ' Ράιχ!        Και μένω και συλλογίζομαι. Μέχρι πού θα φτάσει η προϊούσα παρακμή που μας έλαχε να ζούμε; Διότι, όσες δικαιολογίες κι αν επιστρατεύσουμε για να δικαιολογήσουμε την απώλεια τεκμηρίων της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, θα είναι λειψές μπροστά στο στοιχειώδες χρέος που υπαγορεύει τη διαφύλαξη και την προβολή της.        Ξεχάσαμε, φαίνεται. Ξεχάσαμε να χρωστούμε οφειλή και να έχουμε ως παράδειγμα όλους εκείνους που συνέβαλαν στη διαφύλαξη των αρχαιοτήτων του Αρχαιολογικού Μουσείου της Αθήνας, και όχι μόνο, κατά τη Γερμανική Κατοχή. Ξεχάσαμε και τις άπειρες κλοπές αρχαιοτήτων που έγιναν εκείνη την περίοδο από τους κατακτητές.       Και αγνοούμε, φαίνεται, οι πολλοί πως στο βιβλίο «Ζημίαι τῶν Ἀρχαιοτήτων ἐκ τοῦ πολέμου καί τῶν στρατῶν κατοχῆς», που εκδόθηκε από το «Ὑπουργεῖον Θρησκευμάτων καί Ἐθνικῆς Παιδείας – Διεύθυνσις Ἀρχαιοτήτων καί Ἱστορικῶν Μνημείων (ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου)» το 1946, μεταξύ άλλων αναφέρεται πως κατά τη διάρκεια της Κατοχής Γερμανοί αρχαιολόγοι προέβησαν σε παράνομες ανασκαφές σε διάφορες περιοχές της Ελλάδος, όπως στην Κωπαΐδα, την Αίγινα, την Κρήτη κ.λπ. και, όπως ήταν  φυσικό, τα ευρήματα τα έστειλαν για να κοσμούν ιδιωτικές συλλογές και μουσεία στη χώρα τους, πως αφήρεσαν από αρχαιολογικούς χώρους, όπως της Κνωσού αρχαιότητες, πως, όταν έφυγαν ηττημένοι, ξέσπασαν σε βανδαλισμούς αρχαίων μνημείων στον Κεραμικό, την Ακρόπολη  και αλλού.       Κι όλα αυτά δεν τα αναφέρω, ούτε για να περιγράψω προφανή στοιχεία για την αισθητική και τον πολιτισμό, όσων διέπραξαν τα ανωτέρω, ούτε για να υποδαυλίσω συνειδήσεις. Τα αναφέρω, γιατί πονάει η ψυχή μου και δεν αντέχω να είναι η πολιτιστική μας κληρονομιά για άλλη μια φορά θύμα, αναίτιο θύμα, αυτού που ζούμε ιδιαίτερα τα δύο τελευταία χρόνια στη χώρα μας.       Και να σκεφτεί κανείς πως δεν πέρασε πολύς καιρός από την τέλεση των περίλαμπρων Ολυμπιακών Αγώνων του 2004! Τότε, δηλαδή, που μαθαίναμε ότι μέρος των υπερβολικών δαπανών, τις οποίες κληθήκαμε να πληρώνουμε επί πολλά έτη για ’κείνη την εφήμερη όπως αποδείχθηκε δόξα, διατέθηκε για τη φύλαξη των μουσείων μας με σύγχρονα και πανάκριβα συστήματα ασφαλείας, τα οποία, φευ, δεν ήταν ικανά να προστατέψουν ούτε την Εθνική Πινακοθήκη ούτε το Μουσείο της Ολυμπίας!       Κι όμως, άλλοτε, στα χρόνια της Οθωμανικής κυριαρχίας που πολλές αρχαιότητες «ταξίδεψαν» ακούσια στη Δύση, άρκεσε ο λόγος του Μακρυγιάννη, για να σταματήσει επίδοξους ξένους αγοραστές πανάρχαιας κληρονομιάς.  «Εἶχα δυό ἀγάλματα», σημειώνει στα «Ἀπομνημονεύματά» (Β' 303) του, «περίφημα, μιά γυναίκα κι ἕνα βασιλόπουλο, ἀτόφια - φαίνονταν οἱ φλέβες, τόση ἐντέλειαν εἶχαν. Ὅταν χάλασαν τόν Πόρο, τά ’χαν πάρει κάτι στρατιῶτες, καί στ’ Ἄργος θά τά πουλοῦσαν κάτι Εὐρωπαίων· χίλια τάλαρα γύρευαν [...]. Πῆρα τούς στρατιῶτες, τούς μίλησα: Αὐτά, καί δέκα χιλιάδες τάλαρα νά σᾶς δώσουνε, νά μήν τό καταδεχτεῖτε νά βγοῦν ἀπό τήν πατρίδα μας. Γι’ αὐτά πολεμήσαμε»!        Αυτά έλεγε ο «αγράμματος» Μακρυγιάννης! Κι οι συγκαιρινοί «ηγήτορες» του Έθνους, που έχουν στα βιογραφικά τους μεγάλους τίτλους από πανεπιστήμια της Εσπερίας, γιατί πονούν τόσο την ψυχή μας; Γιατί απομακρύνθηκαν τόσο από την ψυχή και το πνεύμα του λαού που κυβερνούν;       Και μας μιλούν με απάθεια σχεδόν για τις παρελθούσες λανθασμένες επιλογές και πράξεις τους, ατιμώρητες επιλογές και πράξεις χρόνων, μας βεβαιώνουν πως παίρνουν καινούργια επαχθή μέτρα για τη «σωτηρία» της πατρίδας και τη μελλοντική ευημερία των πολιτών (!), επειδή δεν πέτυχε το «πρόγραμμα» που εκείνοι ψήφισαν, που εκείνοι ανέλαβαν να πραγματώσουν, και που, αν και δεν τα κατάφεραν, συνεχίζουν…       Και μάλλον δε νιώθουν τη θλίψη που βαραίνει τις ψυχές των Ελλήνων  που κάποιοι εξ αυτών έχουν πια φτάσει στα όρια της πλήρους ένδειας· κι ίσως δεν τους ενοχλεί που  με τις επιλογές τους κάνουν για άλλη μια φορά επίκαιρα τα λόγια του Μακρυγιάννη, που τα έγραψε είκοσι περίπου χρόνια μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Ελληνικού κράτους: «Ὅσοι ἔχουν τήν τύχη μας σήμερο στά χέρια τους, ὅσοι μᾶς κυβερνοῦν, μεγάλοι καί μικροί, καί ὑπουργοί καί βουλευταί, τό 'χουν σέ δόξα, τό 'χουν σέ τιμή, τό 'χουν σέ ἱκανότη τό νά τούς εἰπεῖς ὅτι ἔκλεψαν, ὅτι πρόδωσαν, ὅτι ἤφεραν τόσα κακά στήν πατρίδα. Εἶναι ἄξιοι ἄνθρωποι καί τιμῶνται καί βραβεύονται. Ὅσοι εἶναι τίμιοι κατατρέχονται ὡς ἀνάξιοι τῆς κοινωνίας καί τῆς πολιτείας» (Β' 463)!       Κι ίσως, ποιος ξέρει, να μην «κεντά» τη δική τους ψυχή η επικαιρότητα των στίχων που έγραψε ο Εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς στα 1908: «[…] Δέν ἔχεις, Ὄλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες ἡ Ὄσσα, ραγιάδες ἔχεις, μάννα γῆ, σκυφτούς γιά τό χαράτσι, κούφιοι καί ὀκνοί καταφρονοῦν τή θεία τραχιά σου γλώσσα, τῶν Εὐρωπαίων περίγελα καί τῶν ἀρχαίων παλιάτσοι. Καί δημοκόποι Κλέωνες καί λογοκόποι Ζωίλοι, καί Μαμμωνᾶδες βάρβαροι, καί χαῦνοι λεβαντίνοι. λύκοι, ὦ κοπάδια, οἱ πιστικοί καί ψωριασμένοι οἱ σκύλοι κι οἱ χαροκόποι ἀδιάντροποι καί πόρνη ἡ Ρωμιοσύνη!».       Επίκαιρα λόγια! Και, λοιπόν;