|
|
|
|
|
|
Άρθρο της Παναγιώτας Π. Λάμπρη:
Στον απόηχο της 25ης Μαρτίου 2012, (26-3-2012)
Αναρτήθηκε: http://ipirotikovima.gr/2012/03/27/ston-apoicho-tis-25is-martiou-2012/
Όσα πρωτοφανή γεγονότα ζήσαμε στις παρελάσεις που έγιναν με αφορμή την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821 έκαναν τους περισσότερους πολίτες να ντραπούν, να πέσουν σε περισυλλογή, να νιώσουν βαθιά απογοήτευση, να….
Υπήρχε, βέβαια, και μια μερίδα εξ αυτών, οι οποίοι επικρότησαν την επιβολή των αστυνομικών μέτρων κατά την τέλεση των παρελάσεων με την επιχειρηματολογία πως αυτή τη μέρα δεν δικαιολογούνται οι αντιδράσεις των πολιτών εναντίον των επισήμων που βρίσκονται στις εξέδρες, αφού δεν τιμώνται αυτοί, αλλά εκείνοι που συνέβαλαν με τους αγώνες τους να δημιουργηθεί ανεξάρτητο Ελληνικό κράτος. Βέβαια, προς αυτή την κατεύθυνση πλειοδότησαν αρκετοί που τους δόθηκε δημόσιο βήμα, λες κι όλα όσα έζησε η πλειονότητα των πολιτών δεν ήταν ικανά, για να τους οδηγήσουν σε ασφαλή συμπεράσματα σχετικά με τα τεκταινόμενα.
Οπωσδήποτε στη δημοκρατία η ελεύθερη διατύπωση απόψεων είναι εκ των ων ουκ άνευ, ακόμα κι αν αυτές αντιβαίνουν στη δική μας λογική ή στη δική μας ερμηνεία του κόσμου, μόνο που στη δημοκρατία ισχύει το ίδιο και για την ελεύθερη διακίνηση των πολιτών, η οποία παρεμποδίστηκε, αφού τα αρμόδια όργανα της πολιτείας έκριναν πως οι πρόγονοι που βροντοφώναξαν το «Ελευθερία ή Θάνατος» θα ετιμώντο επάξια με εκδηλώσεις, από τις οποίες θα απείχαν οι «ενοχλητικοί» απόγονοι!
Πραγματικά, οι ανωτέρω διατυπώσεις μπορεί να μην έχουν κάτι να προσθέσουν σ’ αυτά που κατά κόρον ειπώθηκαν ή γράφηκαν τις τελευταίες μέρες ή θα γραφούν τις επόμενες. Η αλήθεια όμως που εμπεριέχεται στη λαϊκή σοφία «ο φόβος φυλάει τα έρ(η)μα» αποδεικνύει πως η εξουσία που επιδιώκει μέσω του φόβου να επιβληθεί στους πολίτες δεν έχει σχέση μ’ αυτό που σηματοδοτεί η έννοια της λέξης δημοκρατία. Αντιθέτως.
Μάλιστα, σε μια προσπάθεια ερμηνείας του φαινομένου της επιβολής μέσω του φόβου, η οποία δυστυχώς εφαρμόζεται και σ’ άλλες περιπτώσεις, μπορούμε να βρούμε αρκετές απαντήσεις στον «Ιέρωνα» (5.1-5.4) του Ξενοφώντα, όπου μεταξύ άλλων διαβάζουμε: «Θα σου πω κι ένα άλλο από τα δυσάρεστα που παθαίνουν οι τύραννοι, Σιμωνίδη. Αυτοί, παρόλο που αναγνωρίζουν τους γενναίους, τους σοφούς και τους δίκαιους όχι λιγότερο απ' ότι οι ιδιώτες, τους φοβούνται μάλλον παρά τους θαυμάζουν∙ τους ανδρείους, μήπως και τολμήσουν κάτι για χάρη της ελευθερίας· τους σοφούς μήπως και μηχανευτούν κάτι· τους δίκαιους, μήπως τους θελήσει το πλήθος για κυβερνήτες του.
Κι όταν οι τύραννοι από το φόβο τους τούς ξεπαστρέψουν αυτούς, ποιοι άλλοι θα τους μείνουν για να τους χρησιμοποιούν εκτός από τους άδικους, τους έκλυτους και τους δουλοπρεπείς; Τους άδικους τους εμπιστεύονται, γιατί κι αυτοί φοβούνται, όπως οι τύραννοι, μήπως η πόλη κάποια μέρα γίνει ελεύθερη και ασκήσει πάνω τους την εξουσία της· τους έκλυτους εξαιτίας της ελευθερίας δράσης που έχουν προς το παρόν· και τους δουλοπρεπείς, επειδή αυτοί δεν έχουν καμιά αξίωση να είναι ελεύθεροι. Μου φαίνεται λοιπόν δυσάρεστο κι αυτό το πάθημα: άλλους να θεωρείς χρηστούς άνδρες κι άλλους να είσαι αναγκασμένος να χρησιμοποιείς.
Επιπλέον, ο τύραννος είναι αναγκασμένος να αγαπά την πόλη του· γιατί χωρίς αυτή δεν μπορεί ούτε να υπάρχει ούτε να ευτυχεί· η τυραννία όμως αναγκάζει τους τυράννους να εγκαλούν την ίδια την πατρίδα τους. Γιατί, δεν χαίρονται κάνοντας τους πολίτες πιο γενναίους ή εξοπλίζοντας τους καλύτερα αλλά ευχαριστιούνται περισσότερο καθιστώντας τους ξένους ισχυρότερους για να τους χρησιμοποιούν μετά ως φρουρούς τους.
Ακόμη κι όταν έρχονται καλές χρονιές για τις σοδειές και υπάρχει αφθονία αγαθών, ούτε τότε χαίρεται ο τύραννος· γιατί πιστεύει πως όσο πιο φτωχοί είναι οι άνθρωποι τόσο πιο υποταγμένοι είναι ώστε να τους χρησιμοποιεί». (http://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/tools/corpora/anthology/content.html?t=418&m=1)
Αυτά έλεγε ο τύραννος Ιέρωνας στον ποιητή Σιμωνίδη προκειμένου να τον πείσει πως ο τύραννος δεν μπορεί να είναι περισσότερο ευτυχισμένος από τους απλούς πολίτες! Για το σημερινό τρόπο άσκησης της εξουσίας, ας βγάλει ο καθένας τα δικά του συμπεράσματα…