Άρθρο της Παναγιώτας Π. Λάμπρη:  Άλλοι κόβουν από ρίζα …κι άλλοι συντηρούν!... (2-5-2012)   Δημοσιεύτηκε: Εφημερίδα "Ηχώ της Άρτας" 9-5-2012, αρ. φύλλου 12848   -Τι έχεις καημένε πλάτανε και στέκεις μαραμένος,                                με τις ριζούλες στο νερό, με τη δροσιά στα φύλλα;                              -Αλή-πασάς επέρασε με δεκαοχτώ χιλιάδες.                              Όλοι στον ίσκιο μ’ έκατσαν κι όλοι σημάδι μ’ έβαλαν.                             Άλλοι ρίχνουν στα φύλλα μου κι άλλοι ρίχνουν στους κλώνους                            κι ο ίδιος ο Αλή-πασάς ρίχνει στον κορμό μου.                           Μαράθηκαν τα φύλλα μου, μαράθηκε η καρδιά μου (Π. Π. Λάμπρη, «Ροδαυγή, το ρόδο της αυγής», σ. 250)   Τετάρτη, 2 Μαΐου 2012. Στην ηλεκτρονική εφημερίδα ClickNews διαβάζω:       «Ξεκινάει την Τετάρτη από το Δήμο Αρταίων με την έγκριση της Αρχαιολογίας και με τη συνδρομή των γεωπόνων του Δήμου η διαδικασία απεντόμωσης του εσωτερικού μέρους του κορμού του ιστορικού πλάτανου που βρίσκεται δίπλα στο γεφύρι της Άρτας.       Όπως ανέφερε ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος κ. Γρηγόρης Βλάρας ήδη με τη συνδρομή των υπαλλήλων της Υπηρεσίας Πρασίνου έγινε η αποκόλληση των σαθρών μερών του εσωτερικού του πλατάνου τα οποία εγκυμονούσαν κινδύνους για τα μικρά παιδιά που παίζουν στο σημείο.       Η παρέμβαση θα συνεχιστεί τις επόμενες μέρες με την απεντόμωση η οποία είναι απαραίτητη προκειμένου να προστατευτεί ο υπεραιωνόβιος πλάτανος, ο οποίος αποτελεί διατηρητέο μνημείο της φύσης και ιστορικό τοπόσημο για την περιοχή, όντας συνδεδεμένος με πολλούς θρύλους από την εποχή της τουρκοκρατίας. Η διαδικασία θα γίνει πρωινές ώρες με ειδικά υλικά. Θα επαναληφθούν τέσσερις ψεκασμοί και η παρέμβαση θα ολοκληρωθεί με πετρελαίωση και επικέρωση. Παράλληλα θα γίνει η αντιστήριξη ενός κλαδιού το οποίο είναι επικίνδυνο προς αποκόλληση με τους κινδύνους που συνεπάγεται αυτό».       Αυτά για τον πασίγνωστο αιωνόβιο πλάτανο που βρίσκεται δίπλα στο ιστορικό γεφύρι της Άρτας, ο οποίος αποτελεί «διατηρητέο μνημείο της φύσης και ιστορικό τοπόσημο για την περιοχή», (http://www.clicknews.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=13755&catid=19&Itemid=34).       Για τον έναν εκ των τριών αιωνόβιων πλατάνων, που δέσποζαν μέχρι πρότινος αντάμα μ’ έναν νεότερο στην πολυδιαφημισμένη πλατεία της Ροδαυγής, δυστυχώς δεν ίσχυσε το ίδιο.       Μεγάλη Πέμπτη ήταν, όταν έγινε το κακό! Στην πλατεία της Ροδαυγής γίνονταν  κλάδεμα των πλατάνων, αυτό γνώριζαν οι περισσότεροι. Το μεσημέρι έφτασε σαν κεραυνός το μαντάτο: «Έκοψαν τον πλάτανο»!!!       Η απορία για το ποιον πλάτανο έκοψαν, τα πώς και τα γιατί, ήταν πλέον λόγια ανώφελα που απλά πάσχιζαν να κατανοήσουν την απόφαση, να ερμηνεύσουν το αναπάντεχο. Η απογοήτευση, ο θυμός, η οργή κατέκλυσαν την ψυχή μας, η καρδιά μας πονούσε και πονάει κάθε φορά που αντικρίζουμε για ακόμα μια φορά την πλατεία απορφανισμένη!  Η άλλη, και δεν είναι η μόνη, ήταν τότε που «χωρίς περίσκεψιν και χωρίς αιδώ» κατεδάφισαν εκ θεμελίων την όμορφη κρήνη της…       Η προσπάθεια να βρει κάποιος πειστικές απαντήσεις για το λόγο που συνέβη αυτό το πιθανότερο είναι πως θα αποβεί μάταιη. Όμως, ο νεκρός πια πλάτανος, αν είχε στόμα να μιλήσει πριν πέσει κάτω από τα «όπλα» των εκτελεστών του, θα κοινοποιούσε τις σκέψεις που φωναχτά ή μυστικά διατυπώθηκαν ως επιχειρήματα εκείνων που αποφάσισαν τη θανατική του καταδίκη. Αλλά δυστυχώς πρόκειται μόνο για έναν πλάτανο! Μπορεί να μιλήσει ένας πλάτανος; Τι ψυχή έχει ένας πλάτανος; Ένας «γερασμένος» πλάτανος!       Ήταν, όμως, στ’ αλήθεια γερασμένος; Τι να πει τότε ο πλάτανος του Ιπποκράτη στην Κω, που ο κουφωμένος κορμός του χάσκει εκεί, θυμίζοντας πως, όταν ήταν νέος είχε την τύχη ν’ «ακούσει» τα μαθήματα του διάσημου ιατρού και φιλοσόφου, του μέγιστου Ιπποκράτη! Τι να πει τότε ο πλάτανος του Θεόφιλου στη Λέσβο, που κι αυτουνού ο κουφωμένος κορμός φιλοξένησε τον πάρα πολύ σημαντικό λαϊκό ζωγράφο, το Θεόφιλο!       Όχι, δεν ήταν γερασμένος! Μόνο που δεν είχε την τύχη να καθίσει κάποιος πάρα πολύ σπουδαίος στη ρίζα του, ώστε αυτό να ήταν αφορμή, αν ήταν, για να διασφαλίσει την ύπαρξή του. Τι κρίμα! Δεν κάθισε κανένας τόσο σπουδαίος! Αλλά όλοι αυτοί, ντόπιοι κι επισκέπτες, ακόμα και κατακτητές, που κάθισαν επί αιώνες κάτω απ’ τον ίσκιο του κι έγραψαν ο καθένας στο μέτρο που του αναλογούσε την ιστορία του τόπου δεν ήταν αρκετοί;       Φαίνεται, δεν ήταν. Ο πλάτανος στην πλατεία της Ροδαυγής, ένας από τους πλάτανους της ψυχής μας, δεν μπορεί παρά να έπεσε θύμα της πολύπλευρης παρακμής, την οποία βιώνουμε σε πολλές εκφάνσεις της ζωής μας. Ήταν κι αυτός μια «παράπλευρη» απώλεια, σαν κι αυτές, στις οποίες αναφέρονται εν μέσω κρίσης κάποιοι ιθύνοντες του τόπου μας, όταν θέλουν να δικαιολογήσουν τις πολλαπλές συνέπειες των λανθασμένων επιλογών τους στη ζωή των Ελλήνων!       Χθες, 1 Μαΐου 2012, Πρωτομαγιά, στην πλατεία της Ροδαυγής έγινε μεγάλη γιορτή. Στη θέση του πλάτανου τοποθετήθηκε για δημιουργία ίσκιου ένα αντίσκηνο! Ο πλάτανος, πήρε την εκδίκησή του…   Σημείωση: Σχετικό άρθρο μου στην εφημερίδα «Η ΡΟΔΑΥΓΗ», Ιούλ. - Σεπτ. 2003, σ. 6: http://www.rodavgi.com/Localnewsgr.htm