Άρθρο της Παναγιώτας Π. Λάμπρη: Οι σύγχρονοι Επιμηθείς… (19-5-2012)   Με αφορμή τα λεγόμενα των πολιτικών κατά την προηγούμενη, αλλά και κατά την τρέχουσα προεκλογική περίοδο κι έχοντας κατά νουν, όσα έλαβαν χώρα στην πατρίδα μας τα δυο τελευταία χρόνια, και όχι μόνο,  έρχεται με επιμονή στο νου ο μύθος για τον Προμηθέα και τον Επιμηθέα, που παραθέτει ο Πλάτων στο διάλογό του «Πρωταγόρας», στον οποίο παρουσιάζει τις συνέπειες που είχαν για τους ανθρώπους οι απερίσκεπτες ενέργειες του δεύτερου.       Ο Επιμηθέας, λοιπόν, ανέλαβε κατά παραχώρηση του Προμηθέα να μοιράσει στα ζώα τις αξιοσύνες που άρμοζαν στο καθένα· «ξόδεψε», όμως, «όλες τις χάρες στα άλογα ζώα» κι άφησε τον άνθρωπο απροστάτευτο και δεν ήξερε πώς να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Από το αδιέξοδο τον έβγαλε ο Προμηθέας, ο οποίος έκλεψε απ’ τους θεούς την τεχνική γνώση και τη φωτιά και τα πρόσφερε στους ανθρώπους. Γι’ αυτή του την πράξη τιμωρήθηκε ο ίδιος, αλλά κι οι άνθρωποι, αφού ο Δίας, τον μεν Προμηθέα έδεσε πάνω στον Καύκασο, όπου ένας αϊτός έτρωγε το συκώτι του κάθε πρωί, τους δε ανθρώπους τιμώρησε με την Πανδώρα, την οποία έστειλε ως δώρο στον Επιμηθέα κι εκείνος, παρά την αντίθετη συμβουλή του Προμηθέα, την παντρεύτηκε και μέσα από το κουτί της ξεπήδησαν ένα σωρό συμφορές για το ανθρώπινο γένος!       Κι ερχόμαστε στο σήμερα με οδηγό την επικαιρότητα του μύθου. Πόσων σύγχρονων Επιμηθέων, πόσων, δηλαδή, ανθρώπων που ασχολήθηκαν με τα κοινά πληρώνουμε την απουσία προνοητικότητας; Αναμφίβολα, πολλών! Την πληρώνουμε, και θα την πληρώνουμε επί πολλά έτη… Όσο για τιμωρία των υπαιτίων, ίδωμεν…       Μέσα στις δυσάρεστες υφιστάμενες συνθήκες, όμως, παραμένει ένα ερώτημα, το οποίο αφορά και το μέλλον. Ποια είναι η βασική αιτία, που έκανε ή κάνει αυτούς τους ανθρώπους να φέρονται με τόση απερισκεψία σε θέματα που αφορούν το κοινωνικό σύνολο, το οποίο συνήθως προεκλογικά εξαπατούν με μεγαλόστομες υποσχέσεις, αλλά και σε ό,τι αφορά την πατρίδα εν γένει;       Ο Οδυσσέας Ελύτης έχει δώσει θαρρώ την απάντηση εδώ και πολλά χρόνια: «[…] εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, η ηγετική μας τάξη, στο κεφάλαιο της ελληνικής παιδείας, έχει μαύρα μεσάνυχτα! Κοιτάξτε με προσοχή τα έντυπα που εκδίδει η ίδια ή που προτιμά να διαβάζει, τα διαμερίσματα όπου κατοικεί, τις διασκεδάσεις που κάνει, τη στάση της απέναντι στη ζωή. Ούτε μια σταγόνα γνησιότητας. Πως λοιπόν να αναθρέψει σωστά τη νέα γενεά; Από τα πρώτα διαβάσματα που θα κάνει ένα παιδί ως τα διάφορα στοιχεία που θα συναντήσει στο καθημερινό του περιβάλλον, και που θα διαμορφώσουν το γούστο του, μια συνεχής και αδιάκοπη πλαστογραφία και τίποτε άλλο!       Θα μου πείτε: είσαι λογοτέχνης, καλαμαράς, και βλέπεις τα πράγματα από τη μεριά που σε πονάνε. Όχι, καθόλου! Και να μου επιτρέψετε να επιμείνω. Όλα τα άλλα κακά που θα μπορούσα να καταγγείλω – η έλλειψη ουσιαστικής αποκεντρώσεως, η έλλειψη προγραμματισμού για την πλουτοπαραγωγική ανάπτυξη της χώρας, ακόμη και ο τρόπος με τον οποίο ασκείται η εξωτερική μας πολιτική – είναι ζητήματα βαθύτερης ελληνικής παιδείας! Από την άποψη ότι μόνον αυτή μπορεί να προικίσει έναν ηγέτη με την απαραίτητη ευαισθησία που χρειάζεται για να ενστερνισθεί, και αντιστοίχως να αποδώσει, το ήθος του λαού. Γιατί αυτός ο λαός, που την έννοιά του την έχουμε παραμορφώσει σε σημείο να μην την αναγνωρίζουμε, αυτός έχει φτιάξει ό, τι καλό υπάρχει –αν υπάρχει κάτι καλό σ’ αυτόν τον τόπο!  Και αυτός, στις ώρες του κινδύνου, και στο πείσμα της συστηματικής ηττοπάθειας των αρχηγών του, αίρεται, χάρις σ’ έναν αόρατο, ευλογημένο μηχανισμό, στα ύψη που απαιτεί το θαύμα!       Όσο λοιπόν και αν είναι λυπηρό, πρέπει να το πω: ο Ελληνισμός, για την ώρα, επέτυχε ως Γένος, αλλ’ απέτυχε ως Κράτος! Και παρακαλάω νύχτα-μέρα το Θεό, και το μέλλον να με διαψεύσουν.» (http://www.antinews.gr/2011/10/01/125112/)              Δυστυχώς για μας, δεν τον διέψευσαν…       Παρόλα αυτά, ίσως για λόγους αυτοσυντήρησης, πιστεύουμε πως στο «κουτί της Πανδώρας» υπάρχει ακόμα η Ελπίδα…