Άρθρο της Παναγιώτας Π. Λάμπρη: Όταν η ποίηση συναντά την οικολογία… (24-11-2013)   Δημοσιεύτηκε: «εν αιθρία», περιοδική έκδοση της ΟΙΚΙΠΑ, τ. 249, Μάιος 2014, σ. 2           Δεν πάει καιρός που ο Σταύρος Ιντζεγιάννης έθεσε στην κρίση του κοινού το καινούργιο του πόνημα, την ποιητική συλλογή με τον τίτλο «…Επί πλέον 60» (εκδ. Π. Κούλης, Πάτρα 2013). Ο ποιητής, με μακρά θητεία σε πολλά είδη του λόγου και με συνοδοιπόρο την ευαισθησία και το ξεχωριστό βλέμμα, με το οποίο θεάται τα ανθρώπινα, μέσω των στίχων του μάς κάνει κοινωνούς με αναζητήσεις που από καταβολής κόσμου απασχολούν τον άνθρωπο, όπως ο έρωτας, η μεταφυσική αγωνία, ο θάνατος,…, και καταθέτει επίσης σκέψεις και αφορισμούς για συγκαιρινά μας προβλήματα, όπως η μοναξιά, η αδιαφορία, ο πόλεμος, η φτώχια, τα οικολογικά προβλήματα,...        Απ’ όλα, λοιπόν, τα ποιήματα της συλλογής που αναμένουν αναγνώστες να τα απολαύσουν, αλίευσα για την «εν αιθρία» εκείνο που έχει τον τίτλο «Αγώνες» (σ. 30) και είναι αφιερωμένο στον Βλάση Βελόπουλο τον ενεργό πολίτη, όπως σημειώνει ο ποιητής, με προφανή την οικολογική σημειολογία του:  Κάρφωσε ένα κόκκινο τριαντάφυλλο πάνω στο ρύπο και τη φθορά, σημαία του ασυμβίβαστου αγώνα του. Αντίσταση στις κραυγές που δολοφονούσαν τον ήλιο κι απειλούσαν τα χαμόγελα της μέρας. Ύψωσε τα χέρια του κλαδιά ν’ ανθίσουν ελπίδες και φώναξε ν’ ακουστεί απ’ όλους: Σώστε τον πλανήτη. Σώστε τη ζωή.