Άρθρο της Παναγιώτας Π. Λάμπρη: Αναζητώντας την «…μισή αρχοντιά!», (10-9-2014)   Δημοσιεύτηκε: «εν αιθρία», περιοδική έκδοση της ΟΙΚΙΠΑ, τ. 252, Οκτώβριος 2014, σ. 3         Νεοφερμένη πριν μερικά χρόνια στην πόλη της Πάτρας, κάποια μέρα που περπατούσα στο πεζοδρόμιο που περιβάλλει ένα όμορφο πάρκο της πόλης, το οποίο είναι διάσπαρτο από οπωροφόρα κυρίως δέντρα και είναι σκεπασμένο με χορτάρι, είδα μια κυρία που χωρίς να λάβει υπ’ όψιν τις τοποθετημένες από τον Δήμο πινακίδες, οι οποίες γράφουν «ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΣΚΥΛΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ» περιέφερε τον σκύλο της, τον οποίο στην συνέχεια άφησε να αποπατήσει στην παρακείμενη από την παιδική χαρά άμμο χωρίς στην συνέχεια να μαζέψει τα περιττώματά του. Όταν της είπα «Κυρία, συγνώμη, αλλά δεν βλέπετε τι γράφουν οι πινακίδες;», εκείνη με περισσό θράσος μου απάντησε: «Κάποιοι σαν κι εσένα τις έβαλαν!!!».       Κάποιοι σαν κι εμένα! Κάποιοι, δηλαδή, οι οποίοι, ενώ αγαπούν και σέβονται τα ζώα, αγαπούν, επίσης, και σέβονται και τους ανθρώπους όλων των ηλικιών, οι οποίοι έχουν το δικαίωμα να παίζουν, να περπατούν, να περνούν ευχάριστα την ώρα τους διαβάζοντας, να…, σ’ ένα αξιοπρεπές και καθαρό περιβάλλον.       Από τότε, βέβαια, που διημείφθη ο ανωτέρω διάλογος, έχει περάσει πολύς καιρός. Στο εν λόγω πάρκο, όποιος συνηθίζει να πηγαίνει, συναντά ακόμα παρόμοια ανευθυνότητα πολλών συνοδών σκύλων, και φυσικά, δεν λείπουν εκείνοι, οι οποίοι σεβόμενοι τον εαυτό τους και τα ζώα τους μαζεύουν τα περιττώματά τους, και υπάρχει και μια άλλη κατηγορία ελαχίστων, οι οποίοι σπεύδουν και τα μαζεύουν πριν αυτά αγγίξουν το χώμα, αφού τεχνηέντως βάζουν κάτω από τα οπίσθια του σκύλου κάποια χάρτινη επιφάνεια ή κάποια σακούλα την κατάλληλη στιγμή.       Όλες αυτές οι διαφορετικές κοινωνικές συμπεριφορές, βέβαια, έχουν να κάνουν σε μεγάλο βαθμό με το επίπεδο της παιδείας και της κοινωνικής συνείδησης του καθενός. Και οπωσδήποτε οι  δύο τελευταίες κατηγορίες πολιτών που αναφέρθηκαν πιο πάνω είναι καθόλα αξιέπαινες και αξιομίμητες! Με την πρώτη, όμως, κατηγορία, η οποία είναι και η μεγαλύτερη απ’ ό,τι πιστοποιούν οι εικόνες που συναντά κανείς όχι μόνο στο εν λόγω πάρκο, αλλά και σ’ άλλα σημεία της πόλης, ακόμα και στο κέντρο, τι γίνεται;       Τι άλλο, παρά αυτό που γίνεται σε άλλες χώρες και πόλεις, όπου έχουν βρεθεί και εφαρμόζονται φιλικοί τρόποι για την αγαστή συνύπαρξη των ανθρώπων και των ζώων μέσα στο αστικό περιβάλλον. Δεν μένει, παρά να τους αναζητήσει και να τους υιοθετήσει η Δημοτική Αρχή προκειμένου να κάνει πράξη την λαϊκή σοφία «η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά!» -για μένα είναι ολόκληρη- ώστε οι πολίτες και οι άκρως απαραίτητοι τουρίστες για την οικονομική στήριξη της πόλης να κινούνται σ’ ένα καθαρό και κατ’ επέκταση πολιτισμένο περιβάλλον.