Άρθρο της Παναγιώτας Π. Λάμπρη: Η δύναμη των υπογραφών, (24-2-2016)   Δημοσιεύτηκε: «εν  αιθρία», περιοδική έκδοση της ΟΙΚΙΠΑ, Μάρτιος 2016, τ. 267, σ. 16       Η οδός Πηλίου, που φέρει το όνομα του βουνού των Κενταύρων, αν και βρίσκεται σ’ ένα σημείο, το οποίο δεν απέχει πολύ από το κέντρο της πόλης, διακρίνεται σχεδόν από μια μοναδικότητα. Ευρισκόμενη ανάμεσα από το Στρατιωτικό νοσοκομείο και το ΚΕΤΧ και εκτεινόμενη παράλληλά τους, ένα μέρος της είναι στρωμένο με άσφαλτο και περιβάλλεται από χαμηλού κατά κανόνα ύψους κατοικίες, ενώ το υπόλοιπο είναι ένας βαθύσκιωτος χωματόδρομος, βατός για την ώρα από πεζούς και ποδήλατα και σπανίως από άλλα δίκυκλα. Το με χωμάτινη επίστρωση τμήμα του θα μπορούσε να είναι αισθητικά αναβαθμισμένο προσφέροντας ταυτόχρονα καλύτερη βατότητα, αν δημιουργούνταν ένας επιστρωμένος διάδρομος, όχι απαραίτητα φαρδύς.       Βέβαια, πέραν τούτου αξίζει να αναφερθεί πως εκατέρωθεν, αλλά και στις άκρες αυτού του τμήματος της οδού, φύεται ποικιλία δέντρων, όπως ελιές, συκιές, άλλα ψηλά δέντρα που το όνομά τους αγνοώ, καθώς, επίσης, μια αχλαδιά που την άνοιξη, όταν είναι ανθισμένη, αποτελεί χάρμα οφθαλμών και το καλοκαίρι πολλοί περαστικοί δρέπουν καρπούς της, καθώς κι ένα πολλών ετών λυγερό κυπαρίσσι, όπου εμφωλεύουν διάφορα πτηνά, τα οποία αγαπούν τη μοναδική διάταξη των κλαδιών του.       Ως εδώ όλα καλά! Προς τι, όμως, αυτή η εισαγωγή; Να, ενώ ο χωματόδρομος δεν είναι  εξ ολοκλήρου απαλλοτριωμένος, ώστε να επιχειρηθεί διάνοιξή του δίνοντας πρόσβαση καθ’ όλο το μήκος της οδού σε οχήματα, ένας περίοικος βάλθηκε σώνει και καλά να κοπούν σε απόσταση λίγων μέτρων μια συκιά, δυο ελιές, η αχλαδιά και το κυπαρίσσι! Και τούτο, παρότι πολλοί περίοικοι το έχουν καταγγείλει αρμοδίως ενυπόγραφα! Το ζήτημα είναι πως κι αυτός ενυπόγραφα, με υπογραφή ενός δημόσιου λειτουργού δηλαδή, διεκδικεί να γίνει πράξη η επιθυμία του! Το ποιος θα επικρατήσει ανάμεσα σ’ αυτή τη διελκυστίνδα, ο χρόνος θα το δείξει!  Αυτός θα δείξει, επίσης, αν αυτά τα δέντρα θα επιβιώσουν, αν ο ένας θα νικήσει τους πολλούς, αν «η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο», για να χρησιμοποιήσω αυτή τη φράση από τον «Ηλίθιο» του Φιοντόρ Ντοστογιέφκσι, αν εν τέλει η ομορφιά θα μας σώσει από την κάθε είδους ασχήμια! Για την ώρα, οι γείτονες των δέντρων, κάθε που ακούνε τους ήχους των ερχομένων για τη θυσία τους, βγαίνουν από τα σπίτια τους να την εμποδίσουν! Ως πότε, όμως;