Άρθρο της Παναγιώτας Π. Λάμπρη: Του Βαλεντίνου, (10-2-2019)   Δημοσιεύτηκε: Εφημερίδα "Ηχώ της Άρτας", 12-2-2019, σ. 1. Περιοδικό "Ήπειρος Άπειρος Χώρα", Ιανουάριος 2019, τ. 208, σ. 54.      Πριν κάποια χρόνια, την ημέρα, που πολλοί αποδέχονται ως γιορτή των ερωτευμένων, δηλαδή τη 14η Φεβρουαρίου, κατά την οποία γιορτάζει ο καθολικός Άγιος Βαλεντίνος, βρέθηκα σ’ ένα ανθοπωλείο. Όχι, για ν’ αγοράσω άνθη για τον Βαλεντίνο μου(!), αλλά για να προμηθευτώ κάποια για ανθοδοχείο του σπιτιού μου.    Εκεί, λοιπόν, έγινα μάρτυρας διαλόγου, ο οποίος διημείφθη μεταξύ άλλου πελάτη, της ιδιοκτήτριας και εμού:    – Κι εσείς θέλετε λουλούδια για τον Βαλεντίνο σας, με ρώτησε η ιδιοκτήτρια, ενώ ετοίμαζε με τέχνη την παραγγελία του προηγούμενου πελάτη.    – Όχι, απάντησα. Δεν μου αρέσει να χαρίζω ούτε να δέχομαι λουλούδια αυτή τη μέρα. Προτιμώ να συμβαίνει κάτι τέτοιο άλλη στιγμή, χωρίς ή, πάντως, με διαφορετική αφορμή από τη σημερινή!   – Ν’ αγιάσει το στόμα σας, είπε ο άνδρας της παρέας. Εγώ, αν πάω το μεσημέρι στο σπίτι χωρίς λουλούδια, εύρε γύρευε τι έχω ν’ ακούσω!    Ο διάλογος συνεχίστηκε για λίγο, αφού ο ένας λόγος έφερε τον άλλο. Το συμπέρασμα ήταν πως αυτή τη μέρα μοιάζει να φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη, που λέει ο λαός, αφού για πολλούς, οι οποίοι έχουν ερωτικής φύσεως σχέση, μέσα σε γάμο ή εκτός, το να μη λάβουν ή να μην προσφέρουν κάποιο δώρο, σημαίνει πως το ερώμενο πρόσωπο δεν είναι αρκετά ερωτευμένο μαζί τους, πως δεν τους αγαπά!    Οποία πλάνη, αφού αυτού του είδους τα συναισθήματα, αν είναι αληθινά, δεν έχουν χρεία αποδείξεων και, μάλιστα, αυτής της μορφής και μια συγκεκριμένη μέρα του χρόνου.    Τώρα, κάτι μας είπες, ίσως, αποφανθούν κάποιοι! Δεν βλέπεις τι φρενίτιδα διατρέχει την υφήλιο αυτή τη μέρα, ασχέτως θρησκεύματος, αφού, ούτως ή άλλως, ο Έρωτας δεν έχει δική του θρησκεία και είναι θρησκεία από μόνος του; Δεν βλέπεις τι εμπορικές συναλλαγές γίνονται τη μέρα της γιορτής του Αγίου Βαλεντίνου, προκειμένου να δηλωθούν υπαρκτά ή και ανύπαρκτα συναισθήματα; Βρίσκεσαι, χωρίς άλλο, σ’ άλλη εποχή!    Μπορεί! Όμως δεν αγγίζει την ψυχή μου, θαρρώ και άλλων, τούτη η γιορτή. Αν, μάλιστα, για κάποιο λόγο γύρευα προστάτη των ερώτων, θα τον αναζητούσα σε χρόνο μακρινό. Σ’ άλλη εποχή! Συγκεκριμένα, θα μου ταίριαζε πιο πολύ η Αφροδίτη και ο σχετιζόμενος μ’ αυτή Έρως, ο οποίος αποτελούσε αρχέγονη, γενεσιουργό του σύμπαντος θεότητα, και όταν σαΐτευε δύο ανθρώπους με τα βέλη του τους έκανε να ερωτευτούν παράφορα!        Και τούτο, διότι ο μέσα μου κόσμος δεν μπορεί να δεχθεί τον Άγιο Βαλεντίνο ως προστάτη του Έρωτα και των ερωτευμένων, αφού πουθενά δεν αναφέρεται ότι ο ίδιος, πριν αγιάσει, είχε ερωτευτεί σφόδρα, ούτε άφησε κείμενα, στα οποία να δηλώνεται πως υπήρξε υπέρμαχος του Έρωτα!    Το μόνο που τον κάνει να γειτνιάζει μ’ όλα αυτά είναι μια δημοφιλής αγιογραφική αναφορά, σύμφωνα με την οποία φυλακίστηκε, επειδή πάντρευε Ρωμαίους στρατιώτες με Χριστιανές, κάτι που απαγορευόταν. Επίσης, λέγεται πως, κατά τη φυλάκισή του, θεράπευσε την κόρη του φύλακά του Αστέριου, προς την οποία, πριν την εκτέλεσή του, έστειλε επιστολή, υπογράφοντας «ο Βαλεντίνος σου»! (https://el.wikipedia.org/wiki/ / σχετικό λήμμα).    Βέβαια, στο εορτολόγιο της καθολικής εκκλησίας υπάρχουν κι άλλοι άγιοι με το ίδιο όνομα και με τον δικό του ο καθένας βίο. Όσο για την εν λόγω γιορτή, καθιερώθηκε ως γιορτή των ερωτευμένων ήδη από τον ύστερο Μεσαίωνα, εποχή κατά την οποία άκμαζε ο ιπποτικός έρωτας!    Στα καθ’ ημάς αντίστοιχος Άγιος είναι ο Υάκινθος, που εορτάζει στις 3 Ιουλίου και για τον οποίο ο Λουδοβίκος των Ανωγείων δήλωσε (ΑΠΕ-ΜΠΕ) μεταξύ άλλων:  «ο Άγιος Υάκινθος με τον Βαλεντίνο δεν είναι διαφορά αντίθεσης, απλά διαφορά. Στον Βαλεντίνο κόβουνε τα τριαντάφυλλα και τα προσφέρουνε για αγάπη στα κορίτσια τους. Εμείς παίρνουμε το χέρι του κοριτσιού και το οδηγούμε εκεί που είναι τα τριαντάφυλλα και του τα δείχνουμε, δεν τα κόβουμε ποτέ. Ο Άγιος Υάκινθος δεν είναι ο Άγιος των ερωτευμένων, αλλά εκείνων που έχασαν και εκείνων που ελπίζουν να βρουν. Ο έρωτας έτσι κι αλλιώς είναι θεϊκή επίσκεψη και η ζωή, γενικότερα, μια γιορτή, όπου είμαστε όλοι καλεσμένοι. Επτακόσιες είκοσι χιλιάδες (720.000) ώρες που είναι τα 80 χρόνια ζωής δεν είναι αρκετές για να γεράσουμε. Ό Άγιος Υάκινθος είναι ο άγιος της μοναξιάς, του συγκρατημένου πάθους.»    Δεδομένων των ανωτέρω και ζώντας στην εποχή, η οποία αρέσκεται σε μεγάλο βαθμό να βλέπει πολλές πλευρές της ζωής, ακόμα και αυτής που άπτεται του έρωτος, υπό το πρίσμα της κατανάλωσης, μοιάζει με ζητούμενο ο Έρωτας ως ζωοποιό της ζωής αγαθό, ο οποίος δεν γιορτάζει μια φορά τον χρόνο, αλλά είναι βίωμα, το οποίο σε κάνει να πετάς στα ουράνια και που, για να το νιώσεις, πρέπει να στραφείς στον μέσα εαυτό σου και όχι σε ό,τι η καταναλωτική εποχή μας υπαγορεύει.    Βέβαια, το πώς ο καθένας επιλέγει να μετέχει στα του έρωτος είναι προσωπικό θέμα. Σημασία έχει πως, όποιον θεό κι αν θεωρεί προστάτη του, ακόμα κι αν κανενός θεού την προστασία δεν έχει, ο αληθινός έρωτας «ἀνίκατε μάχαν»! Και φυσικά, οι άνθρωποι, όσο ζουν, ασχέτως ηλικίας, δεν παύουν να ερωτεύονται. Το δύσκολο, άλλωστε, δεν είναι αυτό, αλλά το να αγαπούν!