Κριτική Βιβλίου "Χαρμολῦπες" Από τη Σοφία Ευθυμίου, φιλόλογο, (4-10-2018)      Αγαπητή μου Γιώτα,      σου είμαι ευγνώμων που κάθε φορά με κάνεις κοινωνό στο έργο σου.    Σεργιάνισα με μεγάλη λαχτάρα στις «Χαρμολύπες» σου θαυμάζοντας το ποιητικό σου μεγαλείο. Η βαθιά συγκίνηση κι ο προβληματισμός που συνόδευαν το περιδιάβασμά μου στους στίχους σου, μου δημιούργησαν την εντύπωση πως στο ύφος συνομιλείς μ’ έναν άλλο μεγάλο ποιητή, τον Καβάφη. Εξ αυτού ορμώμενη, θα μου επιτρέψεις να σε αποκαλέσω Καβάφη της «παγκοσμιοποιημένης» Ελλαδίτσας μας. Εξάλλου είσαι μια σπάνια για την εποχή μας εργάτισσα της ποίησης, καθώς προσφέρεις τα μπόλια σου για να ενισχυθεί η ανοσία της νεοελληνικής μούσας απέναντι στα πολυποίκιλα μικρόβια που την απειλούν έντονα και συστηματικά.    Τι να πρωτοσημειώσω από τα αξιόλογα ποιητικά χαρακτηριστικά που εντόπισα στο έργο σου;    – Τη γλωσσοπλαστική σου συνεισφορά; [κάτι που θεωρώ πως είναι βασικό στοιχείο προσφοράς κάθε αληθινού λογοτέχνη στη χώρα του].    – Το ότι φωτίζεις ποιητικά απλές καθημερινές στιγμές, σχέσεις, λόγια, βιώματα;    – Τη σύζευξη του παραδοσιακού λυρισμού με τον εσωτερικό σου λυρισμό που εκφράζεται με την ατμόσφαιρα που αποπνέει το ποίημα και την άμεση μετακένωση της συναισθηματικής σου φόρτισης;    – Το διδακτικό – γνωμολογικό χαρακτήρα της ποίησής σου, επενδυμένο μέσα σε βαθιά στοχαστική διάσταση, ακόμα και μέσα σ’ ένα σαρκαστικό χρωματισμό;    Από τα ποιήματά σου ιδιαίτερα μ’ αγγίξανε βαθιά τα:    Κορμί αγαπημένο    Λύτρωση    Μιλούσαμε    Άνθρωποι    Πλησμονή    Χαρμολύπες    Τελικά είσαι μια αληθινή ποιήτρια, καθώς όπως σημειώνει κι ο Γιώργος Θέμελης στο έργο του «Ένας μονόλογος για την ποίηση», αγωνίζεσαι ενάντια στον «Ύπνο και το Θάνατο», ενάντια στην αποτελμάτωση, από τη μια ανασταίνοντας μέσα μας τη χαμένη «ουσία» ή την κοιμισμένη ψυχή, από την άλλη ξεσκεπάζοντας το ψέμα ή το «μηδέν» που μας έχει κυκλώσει από παντού.                      Σου εύχομαι από καρδιάς                    Καλή και απολαυστική συνέχεια                    στην ποιητική σου πορεία…                                                 η φίλη σου                                                  Σοφία Ευθυμίου Υ. Σ.: Παραφράζοντας ένα αρχαίο ρητό θα έλεγα:                         ὡς χαρίεις ὁ κόσμος                         ὅταν λαλῶσιν οἱ ποιητές.