|
|
|
|
|
|
Σχόλια, κρίσεις, ευχές για "Χαρμολῦπες"
Σε προδημοσιευμένα ποιήματα της συλλογής,
αλλά και σε μεμονωμένα ποιήματα μετά την έκδοσή της, (26-5-2019/...)
Τά λιμάνια, σ. 7.
Παναγιώτα Σμυρλή: Υπέροχο, Παναγιωτίτσα!
Αγάθη Βαρμάζη: Υπέροχο ποίημα, αγαπημένο έργο του Οικονόμου (ενν. Οικονόμου Μιχάλη (1884-1933), Το σπίτι του
ψαρά, Εθνική Πινακοθήκη)
που συνόδευσε το ποίημα στο fb.
Δήμητρα Παπακανέλλου: Υπέροχο και διδακτικό.
Διαμάντω Κίτσου: Υπέροχο!!! Καλή συνέχεια σε απάνεμα λιμάνια!
Βάσω Κίτσου: Υπέροχο το ποίημα σου, Γιωτα μου, υπέροχο και το έργο του μεγάλου μας ζωγράφου Μιχάλη Οικονόμου που επέλεξες να το
συνοδεύσει.
Θεόδωρος Θανόπουλος: Πάντα σε απάνεμα λιμάνια, κ. Γιώτα.!.. Εξαιρετικό!...
Ιωάννης Δαλάπας: Υπέροχο, Παναγιώτα!
Άντα Μιχαλοπούλου - Καραμάνου: Ομορφο ποίημα και θετική στάση ζωής!
Γιάννης Καραμπούλας: Υπέροχο το ποίημα, Παναγιώτα! Σημαντικός σταθμός στη ζωή του καθενός η στιγμή που καταφέρνει να επιλέγει να
ακολουθεί στη ζωή του ό,τι αγαπά και τον γεμίζει!
Εγώ: Σ' ευχαριστώ πολύ! Όντως σημαντικός, αλλά όχι εύκολος. Επίπονος ο δρόμος της αυτογνωσίας!
Ειρήνη Φράγκου: Υπέροχο!
Αναστασία Ζήκου: Σου, σας αξίζουν τα υπήνεμα λιμάνια, Παναγιώτα μου!!!
Αλεξάνδρα Μπόμπολη: Εξαιρετικό!
Μίμης Σκαναβής: Όταν ακούγεται λιμάνι , τότε ο καθένας μας αισθάνεται ασφαλής και σκέπτεται τα οφέλη του.
Τό μέγα ἁμάρτημα, σ. 8.
Ντίνα Ζήδρου: Υπέροχο, Παναγιώτα μου, και τόσο φιλοσοφημένο και επίκαιρο. Οι γυναίκες ήταν πάντοτε θύματα και ευτυχώς κάποιες έψαχναν
τρόπους να αντιδράσουν!
Βάσω Κίτσου: Καλημέρα, Γιώτα. Υπέροχο!
Διαμάντω Κίτσου: Καλησπέρα, Γιώτα! Υπέροχο , όπως πάντα !!! Ηρωικές μορφές οι Σουλιώτισσες, που έγιναν αιώνια σύμβολα ψυχικού
μεγαλείου και αγάπης για την ελευθερία!
Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος: Καλησπέρα, Γιώτα! Ίσως να είναι και το "ευλογημένο" αμάρτημα, προκειμένου να αποφευχθεί η ατίμωση!
Καλό βράδυ, καλή Κυριακή!
Εγώ: Ευλογημένο χωρίς εισαγωγικά θα έλεγα. Κατ' εμέ δεν τίθεται θέμα αμαρτήματος! Η προσφορά της ζωής, μακάρι να μην παρίσταται η ανάγκη,
είναι η ύψιστη θυσία! Καλό βράδυ και ευχάριστη αυριανή!
Μίμης Σκαναβής: Το επίκαιρο με την ηρωική πράξη τους μας δημιουργεί δέος, αμηχανία, αλλά άφθαστο το μεγαλείο της ψυχής τους.
Μαθητής παρακολούθησα στο μάθημα της ιστορίας με ενδιαφέρον και από τότε παραμένει στη μνήμη μου αξέχαστο αυτό ιερό σύμβολο
των Σουλιωτισσών!
Εγώ: Καλημέρα σας και χαρούμενη Κυριακή! Σημαντικά όσα θυμόμαστε από τα σχολικά θρανία και σπουδαίο το δίδαγμα των Σουλιωτισσών!
Μίμης Σκαναβής: Καλημέρα σας. ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ όπως τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας διδαχθούν τα δέοντα και να κρατήσουν για πάντα
την απελευθερωμένη πατρίδα μας αποτίοντας φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης στους ήρωες του '21!!
Ιωάννης Δαλάπας: Για την λευτεριά έχεις κάθε δικαίωμα. Συγχαρητήρια, Παναγιώτα. Καλό ξημέρωμα. Την αγάπη μας.
Μέρα γιορτῆς, σ. 12.
Νίκος Χρ. Παπακωνσταντόπουλος: Το "ωσανά", Γιώτα μου γίνεται πολύ γρήγορα "άρον άρον σταύρωσον αυτόν", μα και το "άρον άρον
σταύρωσον αυτόν" γίνεται πάλι "ωσανά"! "Πάντα ευκολόπιστοι και πάντα προδωμενοι", τουτέστιν" και κάποιες φορές εκόντες!
Εγώ: Κατά τον Ιούλιο Καίσαρα, "Φύσει γάρ ἄνθρωπος, ὅ βούλεται, τοῦτο καί οἴεται.", δηλαδή, από τη φύση του ο άνθρωπος, αυτό που
θέλει, αυτό και πιστεύει.
Ἀχαριστία, σ. 17.
Σταύρος Ιντζεγιάννης: Ωραίο και κάτι παραπάνω. Αλλά αυτοί οι Αρχαίοι έχουν εγκασταθεί στα γονιδιά μας και ελέγχουν ακόμη και την
εμπνευσή μας!
Εγώ: Καλημέρα, Σταύρο μου, Όχι ακριβώς, αν και είναι καλό, θαρρώ, να μην τους λησμονούμε! Το μότο με την απόφανση του Μενάνδρου,
απλά, επιτείνει την έννοια των γραφομένων μου, ή όχι;
Γιάννα Δημολιού: Πραγματικά Υπέροχο το ποίημά σου! Τόσο αληθινό!
Βάσω Κίτσου: Υπέροχο το ποίημά σου! Είναι δείγμα πολιτισμού των ανθρώπων ο σεβασμός, η στοργή και η μέριμνα για την την Τρίτη Ηλικία!
Παναγιώτα Σμυρλή: Συγχαρητήρια πολλά! Καρδούλες (εικόνα)
Χρυσή Κοσμάτου: Αληθινό κείμενο πέρα ως πέρα. Η τρίτη ηλικία στην προ πανδημίας φάση άρχιζε στο 70ο έτος. Τώρα με τις αλλαγές στο
προσδόκιμον ηλικία, πότε αρχίζει τυπικά;
Εγώ: Μακάρι, να μην ήταν αληθινό, αν και υπάρχουν εξαιρέσεις, όπως σε όλα. Όσο για το τελευταίο, πότε αλήθεια;
Ελευθερία Στεργιοπούλου: Πολύ ωραίο!
Μίμης Σκαναβής: Αφυπνιστικό μήνυμά σου για τους νέους!
Αναστασία Ζήκου: Μέσα από τη ζωή το ποίημά σου, τόσο αληθινό! Δυστυχώς, κάπως έτσι είμαστε οι περισσότεροι!!!
Μαρία Παππά: Υπέροχο! Αγαπώ τη γραφή σου!
Διαμάντω Κίτσου: Υπέροχο το ποίημά σου, Γιώτα, με πολλές αλήθειες! Δυστυχώς πολλοί νέοι γίνονται αχάριστοι απέναντι στους γονείς τους.
Ξεχνούν όμως ότι η ζωή κάνει κύκλο. "Εκεί που ήσουν ήμουνα και εδώ που είμαι θα 'ρθεις", λέει ο λαός μας.
Μανόλης Βιντιάδης:
Μια ιστορία θα σας πω που μου 'τυχε μια μέρα,
μία γιαγιά συνάντησα και μου 'πιασε τη χέρα.
Παιδάκι μου, σε σταματώ όχι να ζητιανέψω,
μα λίγ. Αγάπη πεθυμώ και βγήκα να γυρέψω.
Πέντε παιδιά μεγάλωσα μου λέει δακρυσμένη,
τα σπούδασα, τα πάντρεψα κι ας ήμουν στερημένη.
Τα πρώτα τα ’γγόνια ήρθανε, Θεέ μου, τι ευτυχία,
μα η χαρά δεν κράτησε κι ήρθε η δυστυχία.
Μου είπανε ότι μαζί δεν πρέπει πια να ζούμε,
θα μπεις σε ίδρυμα κι εκεί θα σε θωρούμε.
Δεν έφερα αντίρρηση και ας πόναγε η καρδιά μου,
χίλια κομμάθια γίνηκαν όλα τα όνειρά μου.
Εσείς να ήσαστε καλά, παιδάκια μου, τους λέω
και σκύβω για να μη θωρούν ότι για κείνο κλαίω.
Χρόνοι πολλοί περάσανε, παιδί μου, συνεχίζει,
απού δεν ήρθαν να με δουν και η καρδιά ραγίζει.
Γι’ αυτό κι εγώ σταμάτησα σε ξένο να μιλήσω,
να πω ένα παραπονέματα προτού να ξεψυχήσω.
Άφωνος εγώ την άκουγα για όλα αυτά να λέει
και δε σταμάτησε στιγμή η άμοιρη να κλαίει.
Σώπασε, ΜΑΝΑ, κι εγώ είμαι ε δα για σένα
μου γέλασε και έκλεισε τα μάθια ευτυχισμένα.
ΛΕΩ ΛΟΙΠΟΝ.
Όποιος ξεχνά τα γονικά άνθρωπος δε λογάται
κι ό,τι κι αν κάνει θα το βρει μπροστά του… ΝΑ ΘΥΜΑΤΑΙ.Βασίλης Α. Τάτσης: "θλιβεροί επιλήσμονες..." Η ποίηση, όμως, Παναγιώτα, στάζει τη μέρα, στάζει τη νύχτα μνησιπήμονα πόνο...
Γιάννης Καραμπούλας: Υπέροχο, Παναγιώτα, και τόσο αληθινό. Ο Σόλων ερωτηθείς γιατί δεν όρισε στη νομοσθεσία του τιμωρία γι' αυτούς που
χτυπούν τον πατέρα τους είπε: "Δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι" (Σόλων ερωτηθείς, διατί κατά των τυπτόντων τους
πατέρας επιτίμιον ουχ ώρισεν, είπεν, ότι "ουχ υπέλαβον τοιούτους τινάς έσεσθαι") Δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί θλιβεροί επιλήσμονες σήμερα,
που εγκαταλείπουν τους γονείς τους, επιδεικνύοντας πλήρη αδιαφορία.
Εγώ: Σ' ευχαριστώ πολύ, Γιάννη, για την ξεχωριστή σλυνδεση του ποιήματός μου με τα του Σόλωνος. Όσο για τους επιλήσμονες, όχι πως δεν
υπήρχαν κατά το παρελθόν, έχω την αίσθηση πως έχουν αυξηθεί στην εποχή μας.
Θεόδωρος Θανόπουλος: "Πικρή αλήθεια" με ωραίους στίχους!... Έρρωσω", κ. Γιώτα!
Ιωάννης Δαλάπας: Υπέρτατο βάθος στο ποίημά σου. Η πραγματικότητα που δείχνει την αγνωμοσύνη των τέκνων προς του γονείς. Εύγε!
"Ἐς ἔδαφος φέρειν..."! (σ. 19)
Γεώργιος Ραβανίδης: Θαυμάζω τον λόγο του ποιήματος!
Διαμάντω Κίτσου: Υπέροχο το ποίημά σου, Γιώτα!!! Ανεκτίμητη η πατρογονική μας κληρονομιά, που δυστυχώς, κάποιοι αδαείς δεν εκτίμησαν.
Λευτέρης Τσιρώνης: Respect!
Θεόδωρος Θανόπουλος: "Ες έδαφος φέρειν... ωραίον στίχον..." κ. Γιώτα!.. και την "Πατρογονικήν Κληρονομιάν", που πρέπει να Σεβόμαστε, να
Τιμούμε, να Προσέχουμε, να Διατηρούμε, να είμαστε Περήφανοι γι αυτήν!..
Ἡ κόρη, σ. 21.
Λευτέρης Τσιρώνης: Χειροκρότημα (εικόνα).
Διαμάντω Κίτσου: Υπέροχο, πολύ συγκινητικό!!!
Αγάθη Βαρμάζη: Υπέροχο! Εξαιρετικό!
Γιάννης Καραμπούλας: Υπέροχο, Παναγιώτα! Της μητρότητας η δύναμη και η αγάπη ανίκητα!
Αλεξάνδρα Τασούλα: Εξαιρετικό!
Μίμης Σκαναβής: Ευαίσθητο άγγιγμα!
Μαρία Μπίμπα: Εξαιρετικό!
Θεόδωρος Θανόπουλος: Λυρισμός κι ευαισθησία αντάμα, κ. Γιώτα!.. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!..
Κωνσταντίνος Νικολόπουλος: Πολύ ωραίο, Παναγιώτα! Υπέροχο!!
Λεωνίδας Μαργαρίτης: ΜΙΑ ΓΕΝΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΗΞΕ ΣΤΑΥΡΟΣ....ΥΠΕΡΟΧΟ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ!
Άντα Μιχαλοπούλου - Καραμάνου: Εξαίσιο!
Βίκυ Κρούσκα: Συγκινητικό!
Ευαγγελία Κολιομάρου: Πολύ συγκινητικό, Γιώτα!
Ἐκτίμηση, σ. 23.
Γεώργιος Γεωργόπουλος: "Μακάρι, όλος ο κόσμος να είναι καλά, όπως εγώ "Δήμητρα, αμεα με 85%".
Εγώ: Τι να πω, Γιώργο; Υποκλίνομαι!
Άννα Ζανίκα: !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ηλίας Δημητρόπουλος: Ύμνος στο πολύτιμο αγαθό της υγείας.
Νικολίτσα Κίτσου: 100 + καρδούλες.
Οὔτε φωνή,..., σ. 30.
Ιωάννης Δαλάπας: Υπέροχο, Παναγιώτα!
Βάσω Κίτσου: !!! & !!!
Μαβί τοῦ δειλινοῦ, σ. 33.
Άννα Ζανίκα: !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Χαρμολῦπες, σ. 36.
Ειρήνη Φράγκου: Σ' αγαπώ! Όλο το νόημα της ζωής μας σ' ένα ποίημα, Γιώτα μου! Σ' ευχαριστώ.
Ιωάννης Δαλάπας: Υπέροχο, Παναγιώτα!
Αὐγή καί Ροδαυγή, σ. 38.
Κωνσταντίνος Τσαχρέλιας: Νoσταλγίες...
Εγώ: ...και νοσταλγίες!
Ιωάννης Δαλάπας: Υπέροχο, Παναγιώτα. Πάντα τά πάτρια εμπνέουν!
Εγώ: Ευχαριστώ πολύ, Γιάννη. Όντως, αποπνέει γλυκύτητα και προκαλεί παντοειδείς αφορμές για έμπνευση η γενέτειρα! Χαιρετισμούς...
Αναστασία Ζήκου: "Πόσο ωραίο αυτό το παιχνίδισμα των λέξεων!!!".
Ἡ ὄμορφη, σ. 43.
Άννα Ζανίκα: Μπράβο!
Παναγιώτα Σμυρλή: Μπράβο, Παναγιώτα!
Τῶν παιδιῶν τό αἷμα, σ. 44.
Βάσω Κίτσου: Επίκαιρο, Γιώτα μου, δυστυχώς.
Χρυσή Κοσμάτου: Αυτές τις μέρες η ποίηση μας απαλύνει κάπως την ψυχή, γιατί Η ΣΚΙΆ ΤΟΥ ΆΔΙΚΟΥ ΠΟΛΈΜΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΡΙΟΥΣ
ΚΑΙ ΚΟΥΡΔΟΥΣ ΕΊΝΑΙ ΒΑΡΕΊΑ.
Εγώ: Δυστυχώς, η δίψα για επιβολή και κυριαρχία απανθρωπίζει τον άνθρωπο και τον κάνει να μην νοιάζεται για τις συνέπειες! Κι η ποίηση, μιας
μορφής βάλσαμο για την ψυχή μας! Καλή Κυριακή, εύχομαι!
(Σχόλιο του φίλου Β. Μ., εκτός fb): "Αγαπητή μου Παναγιώτα, αυτό ήταν εξαιρετικό δώρο, [...] Συγκλονιστικά εύστοχος, αμφίστομος
μάχαιρα ο ποιητικός σου λόγος! [...]"
Παναγιώτα Σμυρλή: Δυστυχώς πάντα επίκαιρο. Καμία μάνα δεν θέλει τον πόλεμο γιατί αυτός σκοτώνει τα παιδιά της. Η ποίηση και γενικότερα
η τέχνη αυτό κάνει. Ανασύρει λεπτές χορδές και επισημαίνει τα αδιανόητα...
Νίκος Παπακωνσταντόπουλος: Πόλεμος: το πιο επονείδιστο "εφεύρημα" του ανθρώπου κι ακόμα πιο επονείδιστο "οι αμβλύωπες, απαθείς
και εθισμένες συνειδήσεις των τηλεθεατών για αλλότριους πόνους". Την καλησπέρα μου, Γιώτα.
Τά πρέπει καί τά μή, σ. 46.
Νίκος Μανούσης: Παναγιώτα, καλημέρα, καλή βδομάδα! Πολύ όμορφο!!
Γιώργος Ραβανίδης: Καβαφικό.
Γιώτα Σιδηροπούλου: Υπέροχο, Γιώτα μου!
Διαμάντω Κίτσου: Υπέροχο, στοχαστικό!!! Καλή εβδομάδα να έχεις, Γιώτα!!!
Μαρία Παππά: Καταπληκτικό, Γιώτα μου!!! Σ΄ευχαριστώ! Φιλιά! (Ευχαριστώ ιδιαίτερα και για το σχέδιο!), (ενν. σ. 45 του βιβλίου, το οποίο
δημοσίευσα μαζί με το ποίημα).
Ευαγγελία Κολιομάρου: (1) Γιώτα μου, είναι ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΌ και πολύ βαθυστόχαστο αυτό το ποίημα σου!!! Σε ευχαριστώ πολύ που μου
έδωσες την ευκαιρία να σκεφθώ και να δω τη ζωή πιο ρεαλιστικά !!! Φιλιά!!!
(2) Μπράβο!
Δημήτριος Πολίτης: Υπέροχο και τόσο αληθινό, υποκλίνομαι.
Κώστας Μάνος: Πολύ καλό!
Ἡρωίνη, σ. 48.
Αθανάσιος Πόραβος: Χίλια μπράβο και χίλια ευχαριστώ για τις τόσες ευαισθησίες , που αποτυπώνονται σε τόσο λίγες αράδες.
Λευτέρης Τσιρώνης: Η γραφή σου, Γιώτα, μας ξεπερνά και μας εκφράζει!!
Εγώ: Καλημέρα, Λευτέρη! Με συγκινείς!
Λ. Τ.: Σου βγάζω το καπέλο (εικόνα).
Μαντώ Κάτσιου: Όμορφα στρωτές οι σκέψεις και οι λέξεις για την ψυχή που ολισθαίνει χωρίς ελπίδα. Καλημέρα, Παναγιώτα!!!
Διαμάντω Κίτσου: Εξαιρετικό!!!
Τό ψέμα, σ. 55.
Διαμάντω Κίτσου: Καλημέρα, Γιώτα! Καλή εβδομάδα! Αυτή είναι η αλήθεια! Η αλήθεια νικάει το ψέμα! "Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια ", όπως λέει
ο λαός μας"!
Εγώ: Καλημέρα και όμορφη εβδομάδα, Διαμάντω! Πράγματι! Άλλωστε, όπως έγραψε ο Σοφοκλής, το ψέμα δεν ζει, για να γεράσει! Σ' ευχαριστώ
πολύ!
Άννα Φωτιάδου - Μίθυμη: Καλημέρα Γιώτα!!! Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια, έλεγε η γιαγιά μου!!!
Εγώ: Καλημέρα, Άννα! Είναι ακριβώς αυτό που έλεγε ο Σοφοκλής μ' άλλα λόγια, όπως σημείωσα σε προηγούμενο σχόλιο, πως το ψέμα δεν ζει,
για να γεράσει! Να περνάτε όμορφα!
Μίμης Σκαναβής: Καλημέρα και καλή εβδομάδα με υγεία και χαμόγελο!! Κα Παναγιώτα, το ποίημα σου για το ψέμα δημιουργεί σκεπτικισμό
και προβληματισμό στον άνθρωπο. Αναγκαίο ψέμα ή ανάγκη της αλήθειας σε θέματα μικρά και μεγάλα. Αυτά και άλλα που διατρέχουν την ζωή
μας!!
Εγώ: Γεια σας, κ. Σκαναβή! Μεγάλη η συζήτηση! Το βέβαιο είναι πως δεν αξίζει να ζεις μια ζωή μέσα στο ψέμα!
Μ. Σ.: Σωστή η άποψη σου να είμαστε μακριά από το ψέμα !!
Τά βιβλία, σ. 59.
Νόπη Γρακούση: (Εικόνα με χειροκρότημα).
Διαμάντω Κίτσου: Καλημέρα, Γιώτα !!! Πολύ ωραίο!!! Σταθερή και διαχρονική αξία το βιβλίο!!!!
Εγώ: Καλημέρα, Διαμάντω, και καλή εβδομάδα! Σταθερή αξία, αλλά και πολύ σκληρή η μοίρα του κάποιες φορές στην Ιστορία! Σ' ευχαριστώ
πολύ! Να 'σαι καλά!
Παναγιώτα Σμυρλή: Τι όμορφο ποίημα και πόσο μα πόσο αληθινό. Αχ, Παναγιωτίτσα μας, πονάει η ψυχή των ξεχασμένων βιβλίων. Λες κι είναι
γροθιά στο στομάχι!
Αναστασία Ζήκου: Πόση αλήθεια κουβαλούν τα λόγια σου!!!!
Εγώ: Καλησπέρα, Αναστασία μου! Σ' ευχαριστώ πολύ! Πόσο θα 'θελα να μην ήταν έτσι!
Ιωάννης Δαλάπας: Πικρή αλήθεια, Παναγιώτα.
Βάσω Κίτσου: Όμορφο ποίημα που αναδεικνύει πικράς αλήθειες. Σε ευχαριστούμε, Γιωτα.
Εγώ: Να 'σαι καλά, Βάσω μου! Εγώ σας ευχαριστώ πολύ, πέραν άλλων, και για τη συναντίληψη! Πόσο μάλλον, που καμιά έμπνευση,
τουλάχιστον σε μένα, δεν έρχεται ερήμην!
Παναγιώτης Χαλούλος: "...ἴσως, σέ χρόνο μέλλοντα, ἔρθουν κάποιοι
πού ὡς παραμελημένα
ἀλλά ἄξια παραπαίδια θά τά ἀγαπήσουν..."
Φοβάμαι πως τέτοιες ελπίδες θα διαψευσθούν, καθότι οι νεότερες γενιές δεν έχουν μάθει να διαβάζουν βιβλία, διαβάζουν σε οθόνεςκάθε είδους - και σπάνια ή καθόλου λογοτεχνία - κι έτσι μετά από μας, οι απόγονοί μας για ανακύκλωση θα τα δώσουν, για να ...
απελευθερώσουν τις βιβλιοθήκες μας, που δεν χωρούν άλλο τον όγκο των βιβλίων!...
Εγώ: Καλημέρα, Παναγιώτη! Πιθανόν, αυτό να συμβεί, αφού ήδη συμβαίνει κι από ανθρώπους της γενιάς μας! Αλλά κυριολεκτικά "μισώ" τον
αιώνα χωρίς βιβλία και βιβλιοθήκες, για να παραφράσω τη διατύπωση του παρεξηγημένου για πολλά Νέρωνα "Μισώ τον χωρίς Έλληνες
αιώνα", αν τη θυμάμαι καλά. Πάντως, το νόημά της αυτό ήταν.
Χρυσή Κοσμάτου: Καλημερα. Αχ, τα βιβλιαράκια μας, τ' αγαπημένα, πώς να τα συγκρίνει κανείς με ένα pdf;
Εγώ: Καλημέρα σας! Είναι αγαπημένα μας, γιατί εξοικειωθήκαμε μαζί τους, αγαπήσαμε τη μυρουδιά τους και αξιολογήσαμε τη
σπουδαιότητά τους! Μακάρι, όσοι με ευχέρεια χειρίζονται την τεχνολογία, αλλά κι όσοι μαθητεύουν σ' αυτή, ν' αγαπήσουν και τα ηλεκτρονικά
βιβλία, τα οποία μεταφέρονται εύκολα παντού μόνο με μία συσκευή! Ήδη πολλές βιβλιοθήκες παρέχουν δωρεάν υπέροχα, συχνά σπάνια,
βιβλία σε ηλεκτρονική μορφή! Τελικά, η ουσία είναι η αγάπη γι' αυτό καθαυτό το βιβλίο! Αυτή η αγάπη είναι που κάνει τη διαφορά και
για τη φροντίδα τους και για τη μελέτη τους!
Ανδρομάχη Βάσση: Πολύ ευαίσθητο και αληθινό. Δηλώνω θαυμάστριά σου.
Χρύσα Λυκούδη: Πολύ όμορφο. Πάντα υπάρχει η αισιοδοξία!!!!
Τό "ΟΧΙ", σ. 61.
Εγώ: Ο διάλογος του Εμανουέλε Γκράτσι, Ιταλού πρέσβη στην Αθήνα το 1940, με τον Ιωάννη Μεταξά, όπως τον αποτύπωσε ο Γκράτσι στο
βιβλίο του «Η αρχή του τέλους - η επιχείρηση κατά της Ελλάδος»:
-Μεταξάς: Λοιπόν έχουμε πόλεμο (Alors, c' est la guerre*).
-Γκράτσι: Όχι απαραίτητα Εξοχότατε. Η ιταλική κυβέρνηση ελπίζει ότι θα δεχθείτε την αξίωσίν της και θ' αφήσετε τα ιταλικά στρατεύματα
να διέλθουν δια να καταλάβουν τα στρατηγικά σημεία της χώρας.
-Μεταξάς: Και ποια είναι τα στρατηγικά αυτά σημεία, περί των οποίων ομιλεί η διακοίνωσις;
-Γκράτσι: Δεν είμαι εις θέσιν να σας είπω, Εξοχότατε. Η Κυβέρνησίς μου δεν με ενημέρωσε... Γνωρίζω μόνον ότι το τελεσίγραφο εκπνέει εις τας
6 το πρωί.
-Μεταξάς: Εν τοιαύτη περιπτώσει η διακοίνωσις αυτή αποτελεί κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας εναντίον της Ελλάδος.
-Γκράτσι: Όχι, Εξοχότατε. Είναι τελεσίγραφον.
-Μεταξάς: Ισοδύναμον προς κήρυξιν πολέμου.
-Γκράτσι: Ασφαλώς όχι, διότι πιστεύω ότι θα παράσχετε τας διευκολύνσεις, τας οποίας ζητεί η κυβέρνησίς μου.
-Μεταξάς: ΟΧΙ! Ούτε λόγος δύναται να γίνη περί ελευθέρας διελεύσεως. Ακόμη όμως και αν υπετίθετο ότι θα έδιδα μια τοιαύτην διαταγήν (την
οποίαν δεν είμαι διατεθειμένος να δώσω), είναι τώρα τρεις το πρωί. Πρέπει να ετοιμασθώ, να κατέβω εις τας Αθήνας, να ξυπνήσω τον Βασιλέα,
να καλέσω τον Υπουργόν των Στρατιωτικών και τον αρχηγόν του Γενικού Επιτελείου, να θέσω εις κίνησιν όλες τος στρατιωτικές τηλεγραφικές
υπηρεσίες, έτσι που μια τέτοια απόφασις να γίνει γνωστή στα πλέον προκεχωρημένα τμήματα των συνόρων. Όλα αυτά είναι πρακτικώς
αδύνατα. Η Ιταλία, η οποία δεν μας παρέχει καν τη δυνατότητα να εκλέξωμε μεταξύ πολέμου και ειρήνης, κηρύσσει ουσιαστικώς τον πόλεμον
εναντίον της Ελλάδος. (μετά από μια σύντομη παύση)
-Μεταξάς: Πολύ καλά λοιπόν, έχομεν πόλεμον.
Χρυσή Κοσμάτου: Εξαιρετικό ποίημα!!!
Εγώ: Ευχαριστώ πάρα πολύ! Χαίρομαι που σας άρεσε! Καλημέρα και χρόνια πολλά! Να χαιρόμαστε την ελευθερία μας, να την τιμούμε
και να μη λησμονούμε όσους θυσιάστηκαν γι'' αυτή!
Χρυσή Κοσμάτου: Ας γράφουμε όσα ξέρουμε για την δυσκολη εποχη του '40 με την ελπίδα να διαβαστούν από την σημερινή νεολαία κάποτε.
Γιατί κι ένας να ενδιαφερθει κ. Λαμπρη, νίκη είναι νομιζω απέναντι στην απαθεια.. που σκοπιμα καλλιεργειται απο τα ιδιωτ.ΜΜΕ και το όλο
πνεύμα της εποχής.
Εγώ: Συμφωνώ! "Όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του, είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει. " George Santayana.
Μαίρη Αναστασίου: Οφείλουμε να θυμόμαστε...
Εγώ: Αλίμονο σ' αυτούς που λησμονούν! Την καλημέρα μου στο "χρυσοπράσινο φύλλο"!
Λαμπρινή Παπαβασιλείου: Χρόνια πολλά σε όλους! Εξαίρετο ποίημα.Την καλημέρα μου και την εκτίμηση μου.
Εγώ: Χρόνια πολλά, Λαμπρινή μου! Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ! Αμοιβαία τα αισθήματα! Να είσαι καλά!
Αφροδίτη Σκαλτσά - Δημητρακοπούλου: ΤΟ ΝΟΥ ΜΑΣ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ, ΛΕΜΕ!
Ιωάννης Δαλάπας: Παναγιώτα, το ποίημα σου είναι απόλυτο. Δυστυχώς οι ηγέτες ποθούν την καρέκλα και όχι την Ελλάδα. Ζήτω οι αθάνατοι ήρωες.
Εγώ: Σ' ευχαριστώ πολύ, Γιάννη! Ζήτω στους ήρωες! Αλλά "Τούτην τήν πατρίδα τήν ἔχομεν ὅλοι μαζί, καί σοφοί κι ἀμαθεῖς, καί πλούσιοι καί
φτωχοί, καί πολιτικοί καί στρατιωτικοί, καί οἱ πλέον μικρότεροι ἄνθρωποι.", έλεγε ο Γιάννης Μακρυγιάννης.
Ὁ τάφος, σ. 65.
Διαμάντω Κίτσου: Εξαιρετικό!!! Χρόνια πολλά, Γιώτα!!! Καλή φώτιση!!!
Παναγιώτης Καραβασίλης: Υπέροχο! Τι να πω! Συγχαρητήρια, αγαπητή Παναγιώτα!
Κώστας Μάνος: Υπέροχο ποίημα! Μπράβο, Γιώτα!
Αγάθη Βαρμάζη: Υπέροχο ποίημα! Μπράβο, Γιώτα!
Βάσω Κίτσου: Υπέροχο και αυτό, Γιώτα μου!!! Μπράβο σου!!!
Μίμης Σκαναβής: Με συγκινεί το περιεχόμενο του ποιήματός σου!!
Μισεμός, σ. 76.
Μαίρη Αναστασίου: Συγκλονιστικό... κάθε φορά που το διαβάζω!
Λαμπρινή Καραγιάννη: Τι γυναίκα η Τασία! Ουσιαστικά την γνώρισα, όταν έχασα τον πατέρα μου, και κάναμε κάποιες συζητήσεις στο σπίτι μας.
Ήταν πολύ γλυκιά και τόσο ανοιχτομυαλη! Και φυσικά τέλεια νοικοκυρά.
Νίκος Παπακωνσταντόπουλος: Καλό απόγευμα, Γιώτα μου! "Μοιάζει της μάνας η ευχή / σαν των πιστών την προσευχή", λέει το παλιότερο λαϊκό
τραγούδι και η ευχή της αυτή πάντα νας σας στηρίζει!
Χρυσή Κοσμάτου: Ο πόνος της Μάνας τόσο άρρηκτα είναι δεμένος με την Θεμελιώδη Αγάπη... Είναι ένα αμάγαλμα τόσων συναισθημάτων
ίδιων με άλικου χρώματος τριαντάφυλλο... που την ψυχή τ' ανθρώπου αναγεννά....
Αναστασία Ζήκου: Πόση αγάπη!!! Με έκανες να δακρύσω!!!
Εγώ: Αγαπημένη μου! Μοναδική αγάπη!
Δήμητρα Παπακανέλλου: Εύχομαι να είστε καλά και να την μνημονεύετε πάντα, κυρία Λάμπρη!
Εγώ: Αγαπημένη μου, Δήμητρα, σ' ευχαριστώ πολύ! Να είσαι κι εσύ καλά και χαίρεσαι ό,τι αγαπάς! Φιλάκια.
Ξανθή Παπακανέλλου: "...και δεν γνωρίζω χωρίς σου πώς να ζω.." ....Συγκλονιστικό... "....ανείπωτος ο πόνος..." όπως πολύ σωστά γράφετε...
αγαπημένη Κυρία των μαθητικών μου χρόνων... Είθε ο Θεός να τον απαλύνει πάντα με στιγμές χαράς και ευλογίας.
Εγώ: Αγαπημένη μου, Ξανθή, ευχαριστώ πολύ! Ο χρόνος παρηγορεί, αλλά τα πρόσωπα, που πολύ αγαπήσαμε, ποτέ δεν φεύγουν από τη σκέψη
και τα συναισθήματά μας! Να είσαι καλά και η νέα χρονιά να σου χαρίζει υγεία, αγάπη, χαρά,...
Ιωάννης Δαλάπας: Δυστυχώς, Παναγιώτα, ο χαμός της μάνας είναι πόνος που δεν ξεχνιέται και δεν σβήνει με το πέρασμα του χρόνου. Η
μάνα είναι, υπάρχει και ζει στην καρδιά και την θύμηση τ' ανθρώπου.
Εγώ: Ακριβώς, Γιάννη! Πόσο μάλλον, αν αυτή υπήρξε πολύ καλή! Ευτυχισμένη χρονιά σας εύχομαι!
Άννα Ζανίκα: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΜΑΣ!!!!!!!!!!!!!!!!
Τῆς Πλάκας τό γεφύρι, σ. 79.
Αθανάσιος Πόραβος: Κύρια Παναγιώτα, τα τελευταία λόγια που σας ενέπνευσαν οι μούσες αποδείχτηκαν προφητικά, γιατί το γεφύρι της
Πλάκας είχε την τύχη να ξανασταθεί στα πόδια του, ενώ τόσα άλλα ακολούθησαν την μοίρα της καταστροφής γιατί ήταν μικρά και δεν τα
ακούσαμε ίσως η τελευταία κραυγή από το ποίημα σας μας οδηγήσει όλους αντί για επικήδειους να απαντήσουμε με έργα για την
διατήρηση της πολιτιστικής προίκας η κληρονομιάς να συντηρηθούν με ευαισθησία όλα τα Ηπειρωτικά γεφύρια τέλεια έργα της
Ηπειρωτικής Γεφυροποιίας. Καλημέρα και καλή ποιητική δημιουργία!
Εγώ: Καλημέρα, κ. Πόραβε! Σας ευχαριστώ πολύ! Μακάρι να συμβεί! Πάντως, το νέο γεφύρι της Πλάκας θα θυμίζει όσα αναφέρω στο ποίημα
και θα υπενθυμίζει σ' όσους έχουν νου και γνώση πως "Κάλλιον τό προλαμβάνειν ἤ τό θεραπεύειν"!
Ἡ μαντιλοδεμένη, σ. 80.
Αθανάσιος Πόραβος: Κύρια Παναγιώτα. Πιστεύω απόλυτα πως για το γκρεμισμένο γεφύρι της Πλάκας "Η μαντήλοδεμενη" είναι το καλύτερο
μνημόσυνο. Έχω συγκλονιστεί από την περιγραφή και με την άδεια σας θα ήθελα να δανειστώ κάποιους στίχους για το υπό έκδοση βιβλίο μου
για την γέφυρα Πλάκας. ΠΟΛΛΑ. ΠΟΛΛΑ Συγχαρητήρια !!!!!
Θεόδωρος Θανόπουλος: Πολλά Συγχαρητήρια, κ. Γιώτα!.. Σαν παλιό Δημοτικό τραγούδι με ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο στίχο... Και πάλι Εύγε!..
Ξανθή Παπακανέλλου: Υπέροχο!!! Με όλα τα τυπικα γνωρίσματα ενός δημοτικού τραγουδιού όπως αυτό "Το γεφύρι της Άρτας".
Με την δραματικότητα, την προσωποποίηση του γεφυριού, το μέτρο.....υπέροχο!!!
Λευτέρης Τσιρώνης: (εικόνα: κάποιος που βγάζει το καπέλο). Καλό μήνα, Γιώτα, με πρωτότυπη έμπνευση!!!
Γιάννης Καραμπούλας: Καταπληκτικό, με όλα τα χαρακτηριστικά του δημοτικού τραγουδιού! Η διαφορά είναι ότι δημιουργός εδώ δεν είναι
ο λαός, αλλά εσύ, που εξέφρασες με τον καλύτερο τρόπο συλλογικές συναισθηματικές καταστάσεις!
Διαμάντω Κίτσου: Εξαιρετικό!!! Συγχαρητήρια, Γιώτα!!! Καλό μήνα με υγεία, έμπνευση, δημιουργικότητα!
Χρυσή Κοσμάτου: Εξαιρετικό κείμενο!
Ειρήνη Φράγκου: Τι να πω είναι αυτό που βλέπαμε στα βιβλία μας: δημοτικό τραγούδι, μπράβο, Γιώτα μου, πολύ ωραίο.
Αχιλλέας Σπυρόπουλος: Τα μεγάλα εθνικά ιδανικά, όταν ανθίζουν και ζούνε στο σπίτι του καθενός, ο ποιητής τούς χτίζει παλάτια· τα μεγάλα
εθνικά ιδανικά, όταν ξεπέφτουν, κι ο καθένας τα διώχνει από το σπίτι του, ο ποιητής τα παίρνει στο καλύβι του και άσυλο τους δίνει. (Παλαμάς)
Βάσω Κίτσου: Γιωτα μου, καλημέρα. Υπέροχο και αυτό το δημιούργημα σου!!! Μοναδική η (περι)γραφή σου. Καλή και δημιουργική μέρα σου
εύχομαι.
Ἐρώτημα, σ. 83.
Κατερίνα Σχισμένου: Εξαιρετικό το "Ερώτημα".
Ὁ αὐτόχειρας, σ. 84.
Ιωάννης Δαλάπας: Δυστυχώς, Παναγιώτα, ο άνθρωπος έχει ξεχάσει τον άνθρωπο και τον ανθρωπισμό. Την αγάπη μας [...].
Εγώ: [...] Είναι αναγκαίο πλέον, αντί να κοιτάμε τις οθόνες, να αντικρίζουμε τους ανθρώπους στα μάτια!