Ο Μπέλαμι έδινε την εντύπωση ότι σχεδόν το διασκέδαζε καθώς γυρνούσε την καρέκλα του και έστρεφε το βλέμμα του προς τον εξώστη του δεύτερου επιπέδου, από όπου τους παρακολουθούσαν δεκαέξι μπρούτζινα αγάλματα.

"Βλέπεις τον Μωυσή;"

Ο Λάνγκτον εντόπισε το περίφημο άγαλμα του Μωυσή που κοσμούσε τη βιβλιοθήκη.

"Ναι".

"Έχει κέρατα".

"Το γνωρίζω".

"Ξέρεις όμως γιατί έχει κέρατα;"

Όπως συνέβαινε με τους περισσότερους δασκάλους, στον Λάνγκτον δεν άρεσε να του κάνουν διάλεξη. Ο Μωυσής που τους κοίταζε από ψηλά είχε κέρατα για τον ίδιο ακριβώς λόγο που χιλιάδες χριστιανικές εικόνες του Μωυσή είχαν κέρατα: ως αποτέλεσμα μιας λανθασμένης μετάφρασης του βιβλίου της Εξόδου. Το αρχικό εβραϊκό κείμενο ανέφερε ότι ο Μωυσής είχε Karan 'ohr panav, δηλαδή "ακτινοβόλο πρόσωπο", όμως, όταν η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία δημιούργησε την επίσημη λατινική μετάφραση της Βίβλου, ο μεταφραστής έκανε λάθος στην απόδοση της περιγραφής του Μωυσή, γράφοντας "cornuta esset facies sua", που σημαίνει "κερασφόρο πρόσωπο". Από εκείνη τη στιγμή ζωγράφοι και γλύπτες, φοβούμενοι πως θα αντιμετώπιζαν πρόβλημα αν δεν έμεναν πιστοί στην περιγραφή των Ευαγγελίων, άρχισαν να απεικονίζουν τον Μωυσή με κέρατα.

"Ήταν ένα απλό λάθος", απάντησε ο Λάνγκτον. "Μια λανθασμένη μετάφραση του Αγίου Ιερώνυμου γύρω στο 400 μ.Χ.".

Ο Μπέλαμι έδειξε να εντυπωσιάζεται.

"Ακριβώς. Μια λανθασμένη μετάφραση. Και το αποτέλεσμα ήταν... το πρόσωπο του άμοιρου Μωυσή να παραμορφωθεί για πάντα".

Από το μυθιστόρημα "Το χαμένο Σύμβολο" του Dan Brown, μετάφραση Χρήστος Καψάλης, Λιβάνης, Αθήνα 2009