Ο κλασικισμός και ο νεοκλασικισμός
Ο κλασικισμός το 16ο αιώνα δημιουργείται ως αντίδραση προς τις ακρότητες της τέχνης του μανιερισμού και αργότερα προς τις ακρότητες του μπαρόκ και αναπτύσσεται παράλληλα με αυτη κατά το 16ο αιώνα μ.Χ.
Ο κλασικισμός προτείνει μια ήρεμη και αρμονική σύνθεση, σχέδιο με σωστές αναλογίες, ρυθμική κίνηση και φωτοσκιάσεις απαλές με απαλότερο πλάσιμο των όγκων. Τα θέματα με ατμόσφαιρα υψηλού ήθους και ανώτερης πνευματικής στάθμης, ώστε να πλησιάζουν στο επίπεδο και στο ήθος της αρχαιότητας, πιο κοντά στο κλασικό μέτρο.
Ο κλασικισμός εμφανίζεται αρχικά στην Ιταλία, με κύριο εισηγητή του το ζωγράφο Αννίμπαλε Καράτσι.
Όμως ο αξιολογότερος κλασικιστής ζωγράφος είναι ο Γάλλος Νικολά Πουσσέν.
Το 18ο αιώνα
μ.Χ. αναζωπυρώνεται το πάθος για
την αρχαιολογική
έρευνα και λαμβάνουν χώρα σημαντικές αρχαιολογικές ανακαλύψεις.
Το γεγονός αυτό σχετίζεται με την εμφάνιση μιας καλλιτεχνικής
τεχνοτροπίας, του
Νεοκλασικισμού, ο οποίος χαρακτηριζόταν
από το θαυμασμό προς την κλασική τέχνη της αρχαίας Ελλάδας
και της Ρώμης. Ο νέος ρυθμός επιδιώκει να αποδώσει με κάθε λεπτομέρεια
τα γεγονότα και τα αντικείμενα του φυσικού κόσμου.
Ο νεοκλασικισμός έχει μεν παρόμοια χαρακτηριστικά με τον κλασικισμό, αλλά τα
έργα των καλλιτεχνών, παράλληλα με το αισθητικό περιεχόμενό τους, αποκτούν
συνήθως διδακτική-κοινωνική σημασία και συνδέονται με τους αγώνες του λαού για
δικαιώματα και δικαιοσύνη.
Το νεοκλασικισμό διακρίνει μια σοβαρότητα και μια απλότητα. Ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του Νεοκλασικισμού στη Γαλλία είναι ο Νταβίντ. Οι πίνακες του είναι μνημειώδεις, γεμάτοι ηρωικό συναίσθημα και ηθική αξιοπρέπεια. Στο έργο του εκφράζεται και ο πόθος του γαλλικού λαού για ελευθερία και δημοκρατία.
Χαλούλος Παναγιώτης
22/08/2023