Αστερισμός
Αστερισμός που σημειώθηκε κατά την αρχαιότητα από τον Πτολεμαίο. Είναι αστερισμός του ζωδιακού κύκλου ορατός στο σύνολό του από τη Ελλάδα τα βράδια του φθινοπώρου. Συνορεύει με εννιά αστερισμούς, Πήγασο, Ιππάριον, Δελφίν, Αετό, Αιγόκερω, Νότιο Ιχθύ, Γλύπτη, Κήτος και Ιχθύες.
Οι φωτεινότεροι αστέρες είναι:
- β Υδροχόυ ή Sadalsuud
- α Υδροχόυ ή Sadalmelik
- δ Υδροχόυ ή Skat
- γ Υδροχόυ ή Sadachbia
- ζ Υδροχόυ ή Sadaltager
- R Υδροχόυ
Μυθολογία
Ο αστερισμός του Υδροχόυ συνδέεται με το Γανυμήδη, γιο του Τρώα και της Καλλιρρόης, κόρης του θεού ποταμού της Τροίας Σκάμανδρου. Ο Γανυμήδης ήταν ο ωραιότερος από τους θνητούς και όπως άλλοι βασιλόπαιδες, έβοσκε τα κοπάδια του πατέρα του στα βουνά γύρω από την Τροία, όταν τον είδε ο Δίας. Η ομορφιά του έφηβου τράβηξε τον θεό και τον απήγαγε. Σύμφωνα με μια παράδοση ο Δίας πήρε τη μορφή του αετού ή έστειλε το αγαπημένο του πουλί και μετέφερε τον νέο στον Όλυμπο, που επιφορτίστηκε με τη δουλειά του οινοχόου, να ρίχνει δηλαδή νέκταρ στο ποτήρι του Δία, αντικαθιστώντας τη θεότητα της νιότης Ήβη σε αυτό το έργο. Στον απαρηγόρητο πατέρα του Γανυμήδη, τον Τρώα, ο Δίας χάρισε τα περίφημα άλογά του, αυτά που μόνο θεοί είχαν και που στη συνέχεια έγιναν η αιτία να θανατωθεί από τον Ηρακλή ο βασιλιάς της Τροίας Λαομέδοντας. Πάντως, ο θεός τίμησε τόσο τον Γανυμήδη όσο και τον αετό που τον άρπαξε τοποθετώντας και τους δυο στον ουρανό -ο αστερισμός του υδροχόου, ο αστερισμός του αετού.
Βιβλιογραφία
1. Τα άστρα και οι μύθοι τους, εισαγωγή στην ουρανογραφία, Στράτος Θεοδοσίου, Μάνος Δανέζης, Εκδ. Δίαυλος, 2012