|
Κεντρική
«Τα μόνα τούρκικα τα οποία γνωρίζουν, πλην,
εννοείται, των ολίγων γραμματισμένων, οίτινες παραχώνουν
εις τα ελληνικά των τούρκικα, ως οι κομψευόμενοι των
Αθηνών γαλλικά, τα μόνα τουρκικά των είνε οι χαιρετισμοί
«μερχαμπά» και «σελαμναλέκιμ», τους οποίους διαμοίβουν
μόνο μεταξύ των, μικραί τινές προσευχαί από τας οποίας
δεν εννούν τίποτε και τινες όρκοι και επιφωνήματα,
«Για Ραμπή! Ραμπήμ Αλλά! Μαχιαλά!».
«Οι γνήσιοι
Tούρκοι ουδέποτε είχον εις υπόληψιν τους
Tουρκοκρητικούς. Ο περιηγητής
Tancoin αναφέρει ότι οι μουσουλμάνοι της
λοιπής αυτοκρατορίας τους επεριφρόνουν και δια την
καταγωγήν των, αλλά προ πάντων διότι παρέβαινον τας
διατάξεις του Κορανίου, πίνοντες οίνον, κατά κόρον
και μη γνωρίζοντες τα θρησκευτικά των καθήκοντα. Και
σήμερον δε ακόμη οι αληθείς μουσουλμάνοι δεν τους
θεωρούν ως υπόδειγμα πιστών και τους αποκαλούν «μουρτάτας».
Τουτέστι κακοδόξους. Αλλά και αυτοί αποδίδουν ενίοτε
τα ίσα στους άλλους Tούρκους, θεωρούντες αυτούς ως
κουτούς και ανάνδρους και υπερηφανευόμενοι διότι
είνε Κρήτες».
|