ΟΝΟΜΑ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ

ΕΘΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ

O ?εθισμός στο Διαδίκτυο? είναι ένας ευρύς όρος, ο οποίος καλύπτει ένα ευρύ φάσμα συμπεριφορών και προβλημάτων ελέγχου των παρορμήσεων, σχετιζόμενες με τη χρήση του διαδικτύου. Το κοινό στοιχείο είναι ότι η συμπεριφορά του ατόμου διαταράσσει τη καθημερινότητα του και είναι ψυχοπιεστικός παράγοντας για το περιβάλλον του. Μπορούμε να πούμε με απλά λόγια ότι αναφέρεται στη περίπτωση όπου το διαδίκτυο αποκτά μεγαλύτερη σημασία και προτεραιότητα στη ζωή μας από τους φίλους, την οικογένεια και την εργασία μας, κυριαρχεί στη καθημερινότητα μας και είναι ένα στοιχείο της που δεν θέλουμε να αποχωριστούμε.

Πρόκειται για μία ψυχική νόσο, όπως και ο εθισμός στα τυχερά παιχνίδια ή στις χημικές παράνομες ουσίες.
Πολλοί χρήστες μπορεί να εθίζονται σε διαφορετικές χρήσεις του διαδικτύου. Οι συχνότερες μορφές εθισμού σε ενήλικες είναι σε διαδικτυακό σεξ (cybersex) και θέαση διαδικτυακού πορνογραφικού υλικού (cyberporn). Η επέκταση των σεξουαλικών διαστροφών μέσω του  διαδικτύου (παιδοφιλία, παραφιλίες, σεξουαλική παρενέχλοση) συνιστά ένα νέο κοινωνικό πρόβλημα. Εφαρμογές όπως τα chat rooms και το instant messaging μπορεί να αποκτήσουν επίσης καταναγκαστικά στοιχεία. Ο εθισμός στο παθολογικό τυχερό παιχνίδι μέσω του διαδικτύου είναι μία διπλά προβληματική συμπεριφορά. Ο εθισμός στο διαδικτυακό παιχνίδι, ιδιαίτερα συχνό πρόβλημα στον μαθητικό, εφηβικό και φοιτητικό πληθυσμό, μπορεί να είναι η πρώτη και μοναδική παρουσίαση προβληματικής συμπεριφοράς σε αυτές τις ηλικιακές ομάδες . Πολύ συχνά η πρώτη γνωριμία του ατόμου με τον υπολογιστή γίνεται μέσω του ηλεκτρονικού παιχνιδιού όπως και η πρώτη γνωριμία με το διαδίκτυο μέσω του διαδικτυακού παιχνιδιού.

Βρετανοί ερευνητές ανακάλυψαν μια περιοχή του εγκεφάλου που, όπως υποστηρίζουν, φαίνεται να είναι μοναδική στους ανθρώπους, διακρίνοντάς τους από τα άλλα ζώα.
Η σφαιρική αυτή περιοχή του εγκεφαλικού ιστού, που έχει μέγεθος και σχήμα όπως ένα μικρό λαχανάκι Βρυξελλών, θεωρείται ζωτική για τη λήψη των αποφάσεων και κυρίως για την αναγνώριση των λαθών από τους ανθρώπους, ώστε στη συνέχεια να τα διορθώνουν.
Οι ερευνητές του Τμήματος Πειραματικής Ψυχολογίας του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, με επικεφαλής τον καθηγητή γνωσιακής νευροεπιστήμης Μάθιου Ράσγουορθ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Neuron" (Νευρώνας), σύμφωνα με τη βρετανική «Γκάρντιαν», μελέτησαν -μέσω λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας (fMRI) και άλλων τεχνικών απεικόνισης- τους εγκεφάλους 25 υγιών εθελοντών.
Οι επιστήμονες μελέτησαν με μεγαλύτερη λεπτομέρεια από ποτέ τη δομή και τις νευρωνικές συνδέσεις περιοχών του εγκεφάλου που είναι ζωτικές για τη γλώσσα, τον προγραμματισμό της δράσης και τη γνωσιακή ευελιξία.
Συγκρίνοντας αυτές τις περιοχές με τις αντίστοιχες περιοχές του εγκεφάλου 25 μαϊμούδων μακάκων (επίσης μέσω της τεχνικής fMRI), εντόπισαν 11 που μοιάζουν πολύ με τις ανθρώπινες, αλλά και μία, στον λεγόμενο πλαγιομετωπιαίο πόλο του προμετωπιαίου φλοιού, κοντά στο φρύδι, που είναι μοναδική στους ανθρώπους.
Η συγκεκριμένη περιοχή βοηθά τους ανθρώπους να έχουν ευέλικτη νόηση και να καταλαβαίνουν αν έχουν πάρει κάποια λανθασμένη απόφαση και, έτσι, να κάνουν διορθωτικές κινήσεις, κάτι που δεν φαίνεται να μπορούν τα άλλα ζώα.
Η εν λόγω εγκεφαλική περιοχή θέτει αδιάκοπα σε αμφισβήτηση την ορθότητα των επιλογών μας και φαίνεται να θέτει συνεχώς το ερώτημα: «τι άλλο, άραγε, θα μπορούσα να είχα κάνει, αντί γι? αυτό που έκανα;» Μερικοί άνθρωποι, σύμφωνα με τους ερευνητές, τα καταφέρνουν καλύτερα να διορθώνουν τα προηγούμενα λάθη τους σε σχέση με άλλους, ακριβώς επειδή έχουν ισχυρότερο εγκεφαλικό «σήμα» από τη συγκεκριμένη περιοχή.
«Είναι εντυπωσιακό πόσες εγκεφαλικές ομοιότητες υπάρχουν μεταξύ ανθρώπων και μαϊμούδων, αλλά και πώς λίγες μόνο διαφορές μπορούν να απομακρύνουν τη συμπεριφορά μας τόσο πολύ από εκείνες», δήλωσε ο Μάθιου Ράσγουορθ.

ανένας γονιός δεν φωνάζει στα παιδιά του από χόμπι. Όμως, πολλές φορές εκνευριζόμαστε και υψώνουμε τη φωνή μας γιανα τα κάνουμε να μας ακούσουν. Κι όπως φαίνεται, δεν είμαστε η μειοψηφία. Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι γονείς που καταλήγουν σε τέτοιες συμπεριφορές αυξάνονται όλο και περισσότερο.

Πιο συγκεκριμένα, όπως δημοσιεύεται στηWall Street Journal, 3 στους 4 γονείς φωνάζουν στα παιδιά τους τουλάχιστον 1 φορά το μήνα. Και τι γίνεται τότε; Ηδρ. Αντέλ Φέιμπερ, σύμβουλος γονέων και συγγραφέας, υποστηρίζει ότι το να προσπαθείς να τραβήξεις την προσοχή των παιδιών φωνάζοντάς τους δεν είναι κάτι κακό. Αλλά, μέχρι εκεί. Οι γονείς θα πρέπει να αποφεύγουν φράσεις όπως: «Γιατί ποτέ δεν το θυμάσαι;» ή «Γιατί το κάνεις πάντα λάθος;».

Αυτό που η ειδικόςσυμβουλεύει στους γονείςείναι να προτιμούν στις εκφράσεις τους να χρησιμοποιούν το «Εγώ» από το «Εσύ». Έτσι, θα μπορέσουν να βγουν από την κατάσταση επίθεσης. «Πείτε αυτό που δεν σας αρέσει να κάνουν, και στη συνέχεια προσθέστε αυτό που θα θέλατε ή θα περιμένατε να κάνουν», εξηγεί.  

Όπως υποστηρίζει η ειδικός, ο λόγος που οι γονείς εκρήγνυνται με τα παιδιά τους είναι γιατί παίρνουν τις αντιδράσεις τους προσωπικά. Ταράζονται και επιτίθενται φραστικά σε απάντηση αυτού που προσλαμβάνουν ως επανάσταση. Ωστόσο, πρόσφατη έρευνα καταδεικνύει ότι μια τέτοια στάση από μέρους των γονιών μπορεί να οδηγήσει σεπροβλήματα συμπεριφοράς και κατάθλιψη αργότερα στα παιδιά τους, ενώ, σύμφωνα με μία παλαιότερη έρευνα, μπορεί ακόμα και να επηρεάσει αρνητικά τις μελλοντικές σχέσεις τους.    

Αν, λοιπόν, είστε κι εσείς ένας από αυτούς τους γονείς, υπάρχουν τρόποι νακοντρολάρετε τα νεύρα σας. Αν την επόμενη φορά νιώσετε ότι μπορεί να χάσετε τον έλεγχο, προσπαθήστε να εφαρμόσετε τα παρακάτω 5 πράγματα, προτού αρχίσετε να ουρλιάζετε στα παιδιά σας:

1. Πάρτε βαθιές ανάσες.Αν βλέπετε ότι το παιδί σας σας έχει φτάσει στα όρια, κάντε μια παύση, πάρτε μια βαθιά εισπνοή, κι έπειτα μια βαθιά εκπνοή. Επαναλάβετε, αν χρειαστεί.

2. Σκεφτείτε κάτι ευχάριστο.Μερικές φορές, είναι χαλαρωτικό να ταξιδέψετε νοερά σε ένα μέρος ήσυχο, που θα σας ξυπνήσει όμορφες αναμνήσεις. Είτε το πιστεύετε είτε όχι, είναι βοηθητικό.

3. Μετρήστε μέχρι το 10.Αντί να υψώσετε τη φωνή σας, δώστε χρόνο (τόσο σε εσάς όσο και στο παιδί σας) να? συνέλθετε!

4. Ζητήστε βοήθεια.Όποτε νιώθετε ότι είστε στα όριά σας, ζητήστε από τον άντρα σας να επέμβει, ώστε να μπορέσετε εσείς να ηρεμήσετε.

5. Φύγετε από το δωμάτιο.Όταν όλα τα προηγούμενα αποτύχουν, βεβαιωθείτε ότι το παιδί είναι ασφαλές και απομακρυνθείτε για λίγα λεπτά.