Τώρα που μάθαμε το ποιοι, θα μας πείτε και το πώς;

Κλειώ:
Έτσι λοιπόν, εκεί που βρισκόμουν στο Μίντγουει, αποφάσισα πως κάτι πρέπει να κάνω. Δίπλα μου, πέρα από τα άλμπατρος που είχαν πεθάνει, με τη βοήθεια της ανευθυνότητας των ανθρώπων, υπήρχαν κι άλλα υλικά που κατασκευάστηκαν για να τους κάνουν καλύτερη τη ζωή. Υπήρχαν πλαστικά μπουκάλια, υπήρχαν ξύλινα καλαμάκια, υπήρχαν σύρματα. Πίσεψα λοιπόν πως αν έπαιρνα άλλη μορφή, ήταν εύκολο γιατί είμαι ανακυκλώσιμη και να ταξιδέψω στον κόσμο, έτσι ώστε να με αναγνωρίζουν και να μη με φάνε.

Ήρα: Όταν αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε το ταξίδι μας στον κόσμο, δεν ξέραμε προς τα πού να πάμε. Θέλαμε να ταξιδέψουμε στον κόσμο, να ενημερώσουμε για το τι παθαίνουν τα άλμπατρος, από την αβλεψία και την ανευθυνότητα των ανθρώπων. Μας κατασκευάζουν ως καπάκια για να διευκολύνουμε τη ζωή των ανθρώπων. Αν δεν ήμασταν εμείς, δεν θα μπορούσαν να μεταφερθούν υγρά! Και αφού διευκολύνουμε τη ζωή των ανθρώπων, καταστρέφουμε τη ζωή των άλμπατρος!!!

Μπο: Δεν είναι μόνο τα άλμπατρος. Είναι πολλά που δε φαίνονται στο βίντεο. Για παράδειγμα, οι νάιλον σακούλες. Αυτές σκοτώνουν τις θαλάσσιες χελώνες, επειδή νομίζουν πως είναι μέδουσες.

Ήρα: Συνεργαστήκαμε και τα καταφέραμε. Στην πορεία του ταξιδιού, δεν φτιαχτήκαμε μόνο εμείς. Φτιάχτηκε ο Ερμής, έτσι επικοινωνούσαμε και στη γλώσσα των πουλιών. Φτιάχτηκε η Κούλα, για να ταξιδέψουμε σαν άνθρωποι. Αν ταξιδεύαμε πάλι ως καπάκια, μπορεί τα πουλιά να ξεγελιούνταν. Φτιάχτηκε ο Ρένος, φτιάχτηκε η Γόνη το βαγόνι, η Λίτσα η κάμπια, η Άχνη η αράχνη…