43. Και αυτοί, όπως ταιριάζει στην πόλη, αναδείχτηκαν τέτοιοι. Όσοι απομένετε πρέπει να εύχεστε το φρόνημα σας εναντίον των εχθρών να σας φέρει μικρότερο κίνδυνο, όμως να μην ανεχτείτε να είναι ατολμότερο, και να μην κρίνετε μόνο με τη λογική την ωφέλεια , για την οποία θα μπορούσε να πει κανείς πολλά σε σας που οι ίδιοι τα ξέρετε καλύτερα , λέγοντας τι αξία έχει να αντιστέκεται κανείς στους εχθρούς. αλλά περισσότερο να βλέπετε τη δύναμη της πόλης - όπως φαίνεται στα έργα της κάθε μέρα - και να σας κυριεύει έρωτας γι αυτήν. Και όταν σας φανεί ότι είναι μεγάλη , να συλλογιστείτε ότι τ' απέκτησαν αυτά άντρες που τόλμησαν κι είχαν επίγνωση των υποχρεώσεων τους , που στη μάχη είχαν φιλότιμο. κι αν καμιά φορά σε μια προσπάθεια τους αποτύχαιναν , δεν επέτρεπαν στον εαυτό τους να στερήσει την πόλη απ' την ανδρεία τους , αλλά της την πρόσφεραν , σαν την καλύτερη συνεισφορά , γιατί αφού έδωσαν όλοι μαζί τα σώματα τους , ο καθένας χωριστά πήραν αγέραστη δόξα και περίλαμπρο τάφο , όχι τόσο αυτόν στον οποίο βρίσκονται, όσο αυτόν στον οποίο η δόξα τους παραμένει αιώνια σε κάθε ευκαιρία που παρουσιάζεται είτε δημηγορίας , είτε μάχης , γιατί των δοξασμένων αντρών τάφος είναι ολόκληρη η γη και δεν το δηλώνει μόνο η επιγραφή μιας στήλης στη γενέτειρα τους , αλλά και στην ξένη χώρα ζει μέσ' την ψυχή του καθενός άγραφη η θύμηση , όχι τόσο των ανδραγαθημάτων τους , όσο του φρονήματός τους. Αυτούς τώρα εσείς , αφού τους καταστήσετε παράδειγμα σας και καταλάβετε ότι ευδαιμονία σημαίνει ελευθερία και ελευθερία σημαίνει τόλμη , να μην δειλιάζετε μπρος στους κινδύνους του πολέμου. Γιατί δεν θα' ταν δίκαιο να αψηφούν τη ζωή τους οι δυστυχισμένοι , στους οποίους δεν υπάρχει ελπίδα για κάτι καλό , αλλ' αυτοί , στους οποίους υπάρχει φόβος , αν συνεχίσουν να βρίσκονται στη ζωή , να μεταβληθεί ριζικά η κατάσταση τους και στους οποίους η διαφορά θα είναι μεγάλη , αν αποτύχουν σε κάτι. Γιατί πονά πιο πολύ τον άντρα που έχει υψηλό φρόνημα η εξαθλίωση που προέρχεται από τη δειλία στη μάχη , παρά ο θάνατος που έρχεται ανεπαίσθητα σε στιγμή δύναμης και κοινής προσδοκίας...