Το έργο αυτό δεν είναι του Ευριπίδη. Συνεκδίδεται όμως με τα έργα του. Το έργο του αποδόθηκε εσφαλμένα από τα Ελληνιστικά χρόνια. Η τραγωδία είναι του 4ου π. Χ αι. και διαπραγματεύεται μύθο γνωστό από την Ιλιάδα.
Το χορό της τραγωδίας αποτελούν φύλακες Τρώες.
Οι στίχοι του δράματος είναι996.
Πρόσωπα: 'Έκτορας, Αινείας, Δόλωνας, Άγγελος ποιμένας,
Ρήσος, Οδυσσέας, Διομήδης, Αθηνά, Αλέξανδρος (Πάρις),
Ηνίοχος Ρήσου, Μούσα (ίσως η Τερψιχόρη)
Ο χορός αναγγέλλει στον Έκτορα πως οι Έλληνες έβαλαν μεγάλες φωτιές. Εκείνος υποψιάζεται πως θέλουν να φύγουν και ετοιμάζεται να τους επιτεθεί "Αισχρόν πολεμίους άνευ μάχης φεύγειν εάσαι, πολλά δράσαντας κακά (στιχ 103-104)". Έρχεται όμως ο Αινείας και τον συμβουλεύει για να μην πέσει σε παγίδα να στείλει πρώτα κάποιον κατάσκοπο και ύστερα να ενεργήσει. Ο Έκτορας απευθύνεται για εθελοντή στους πολεμιστές του και τον βρίσκει στο πρόσωπο του Δόλωνα. Παίρνει οδηγίες και αναχωρεί μεταμφιεσμένος σε Λύκο.
Στη σκηνή μετά το χορικό εμφανίζεται αγγελιαφόρος βοσκός που προαναγγέλλει την άφιξη του Ρήσου, βασιλιά των θρακών (Γιος του ποταμού Στρυμώνα και μιας Μούσας, γνωστός για τα πλούτη του και τα ολόλευκα άλογα του, σύμμαχος των Τρώων). Ο Ρήσος έρχεται και συζητά με τον Έκτορα. Η παρουσία του έχει δώσει θάρρος στους Τρώες, καθώς ο ίδιος διατείνεται πως σε μια μονάχα μέρα μόνος του θα εξολοθρεύει τους Αχαιούς. Οι Τρώες πλέον δεν φοβούνται και κοιμούνται στον κάμπο. Ο Έκτορας υποδεικνύει κάποια θέση στο Ρήσο για να ξεκουραστεί. Δεν παίρνει καμία προφύλαξη. "Όύδείς άνήρ εύψυχος άξιοι λάθρα κτειναι τον έχθρόν, άλλ' ιών κατά στόμα (στιχ 510-511)
Με τη σειρά τους οι Αχαιοί διενεργούν κι αυτοί κατασκοπεία. Ο Οδυσσέας κι ο Διομήδης τυχαία πέφτουν πάνω στον Δόλωνα, τον συλλαμβάνουν τον ανακρίνουν και στη συνέχεια τον σκοτώνουν. Με βάση τις πληροφορίες που του απέσπασαν κατευθύνονται για να σκοτώσουν τον ΄Εκτορα. Τους βλέπουμε λοιπόν στο επόμενο επεισόδιο ν' αναζητούν τη σκηνή του ΄Εκτορα. Εμφανίζεται τότε μπροστά τους η Αθηνά και τους λεει ότι το κέρδος θα είναι πολλαπλάσιο, αν σκοτώσουν τον Ρήσο. Στη σκηνή τότε μπαίνει ο Πάρις αλλά τον εξαπατά η θεά και δεν αντιλαμβάνεται τους κατασκόπους. Μεσολαβεί χορικό και ακολουθεί αγγελική ρήση με τον Ηνίοχο του Ρήσου που αναγγέλλει το χαμό του βασιλιά του. Δεν μπορεί να εξηγήσει τι συνέβη και πώς. θεωρεί πως ενδεχόμενα κάποιος θεός έβαλε το χέρι του. Για τον ΄Εκτορα όμως ο ύπουλος δράστης δεν μπορεί να είναι άλλος από τον Οδυσσέα. Φιλοξενεί τον Ηνίοχο και ξεκινά να θάψει τους νεκρούς συμμάχους. Στην έξοδο εμφανίζεται η μητέρα του Ρήσου (Μούσα), κρατώντας στην αγκαλιά της το νεκρό του σώμα. Τον μοιρολογεί και έπειτα αναγγέλλει πως δεν θα τον αφήσει να κατέβει στον Άδη. θα ζητήσει άδεια απ' την Περσεφόνη και θα ζει σαν " άνθρωποδαίμων" σε μια σπηλιά στο Παγγαίο. Προαναγγέλλει θρήνους και για τη Θέτιδα (για τον Αχιλλέα που δεν θ' αργήσει να πάρει το δρόμο του Ρήσου). Το δράμα τελειώνει με την προτροπή του ΄Εκτορα προς το χορό να πάρει τα όπλα στα χέρια γρήγορα...
Στάθης Παπακωνσταντίνου (Φιλόλογος)
ΤΕΛΟΣ