Ανέβηκε το 415 π.Χ.(1332 στίχοι). Την τριλογία συμπλήρωναν οι τραγωδίες Αλέξανδρος, Παλαμήδης και το σατυρικό δράμα Σίσυφος. Ο Ευριπίδης κατέλαβε τη δεύτερη θέση, ενώ την πρώτη κέρδισε ο Ξενοκλής.
Χορός: αιχμάλωτες γυναίκες από την Τροία
Πρόσωπα: Ποσειδώνας, Αθηνά, Εκάβη, Ταλθύβιος, Κασάνδρα,
Ανδρομάχη ,Μενέλαος, Ελένη.
Μετά την άλωση της Τροίας οι γυναίκες των ηττημένων μοιράζονται στους νικητές. Η Κασσάνδρα στον Αγαμέμνονα-η Ανδρομάχη στον Νεοπτόλεμο-η Πολυξένη στον τάφο του Αχιλλέα. Ο γιος του Έκτορα (Αστυάνακτας) ρίχνεται από τα τείχη. Το έργο είναι αντιπολεμικό και περιγράφει τα δεινά των ηττημένων μέσα από τους θρήνους των γυναικών, ενώ παράλληλα προαναγγέλλονται οι συμφορές που θα πλήξουν και τους νικητές.
Τον πρόλογο απαγγέλλει ο Ποσειδώνας. Έρχεται και η Αθηνά και στη συνομιλία των θεών γίνεται υπαινιγμός στα δεινά που περιμένουν τους Έλληνες στο γυρισμό τους. Η Εκάβη θρηνεί για την μεταστροφή της τύχης της. Έρχεται ο Ταλθύβιός( κήρυκας), που συγκινείται από το θρήνο και μοιράζει τις γυναίκες στα νέα τους αφεντικά. Η Εκάβη κληρώθηκε στον Οδυσσέα. Η Κασσάνδρα τραγουδάει το γαμήλιο της τραγούδι. Ξέρει ποια τύχη την περιμένει μαζί με το αφεντικό της. Ακολουθεί θρήνος. Από την Ανδρομάχη αποσπούν το γιο της για να τον πετάξουν από τα τείχη. Έτσι συμβούλεψε ο Οδυσσέας να μην αφήσουν ζωντανό τον μελλοντικό εκδικητή της Τροίας. Η Εκάβη ξαπλώνει το λείψανο του στην ασπίδα του Έκτορα για να το θάψει. Ακολουθεί το σύνθημα της αναχώρησης και μένουν πίσω οι καπνοί και τα ερείπια της Τροίας.
Στα πλοία ο Μενέλαος σέρνει την Ελένη, σαν αιχμάλωτη. Ακολουθεί συνάντηση με την Εκάβη, σαν σε σκηνή δικαστηρίου. Η Ελένη δέχεται τα πυρά της γριάς και δικαιολογείται με το γνωστό μύθο του μήλου της έριδος. Ο Μενέλαος προαναγγέλλει πως θα τη σκοτώσει στο γυρισμό, πράγμα που δεν έκανε.
Πριν τη λογομαχία η Εκάβη, αναζητά σ' ένα μονόλογο της μια νέα έννοια του θεού (στίχοι 884-888). Μέσα απ' τους θρήνους της Εκάβης σκιαγραφείται το βαρύ κλίμα μέσα στο οποίο οι αιχμάλωτες παίρνουν τον πικρό δρόμο της ξενιτιάς και της σκλαβιάς.