Η σιωπή των συνδικαλιστικών αμνών - Δ΄ ΕΛΜΕΘ

Προς τα μέλη Δ.Σ. της Δ΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης

Γιώργο Δρούτσα

Αθηνά Σπύρου

Μαρίνα Μάλλιου

Γιώργο Τόδα

Παντελή Κετέν

Αντώνη Καρούμπη

Ιωάννα Αγοράστη (αντικατέστησε το Βασίλη Θεοδωρακόπουλο)

Μπορούμε ως συνδικαλιστές να ερχόμαστε σε πλήρη αντίφαση με την αποστολή μας παραμένοντας στη θέση μας; (Ρητορικό ερώτημα)

Με την τακτική της κωλυσιεργίας-αναβολής, με την τακτική «γιατί ν’ απαντήσουμε» το Δ.Σ. της Δ΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης κατάφερε επί 7 μήνες ν’ αποφύγει κάθε (δυσάρεστη γι’ αυτό) «ανάμειξη» στην υπόθεση που του καταγγέλθηκε (δείτε την καταγγελία εδώ ή εδώ).

Εφ’ όσον λοιπόν:

• η (δημοσίως ομολογημένη) αλλοίωση πράξης Γενικής Συνέλευσης ενός σχολείου από τον Προϊστάμενό του

• οι παιδαγωγικές συνέπειες από αυτή την αλλοίωση

• η διάσπαση της συνοχής ενός συλλόγου διδασκόντων

• η προσπάθεια ταύτισης ενός συλλόγου διδασκόντων με το συρτάρι του Προϊσταμένου του

• η έκπτωση - εικονικότητα των διοικητικών-παιδαγωγικών σχολικών διαδικασιών

• η ανοχή και η κάλυψη που παρέχεται στον Προϊστάμενο ενός σχολείου από τον Προϊστάμενο της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης

• η απαξίωση του πολίτη-δασκάλου στον οποίο ο Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Δ.Ε. δεν απαντά

είναι θέματα στα οποία κάθε ένα μέλος του Δ.Σ. της Δ΄ ΕΛΜΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ κρίνει ότι δικαιούται να αδρανεί, αποκλίνοντας ακόμα και από τις καταστατικές διατάξεις,

μήπως τότε πρέπει να βρει τη δύναμη να παραιτηθεί από τη συνδικαλιστική θέση που κατέχει, αναλαμβάνοντας το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί, ώστε να διαφυλαχθεί το κύρος που απέμεινε στον εκπαιδευτικό συνδικαλισμό;

Θεσσαλονίκη, 14-9-2008

Στέργιος Ζυγούρας

Καθηγητής ΠΕ16