Κάθε χρόνο οι συνάδελφοι φιλόλογοι -να' ναι καλά- με καλούν στις ημερίδες τους για να συζητήσουμε τα των εφαρμογών των ΤΠΕ στα φιλολογικά μαθήματα. Οι συζητήσεις που ακολουθούν τα των εισηγήσεων είναι συνήθως άκρως επιμορφωτικές για την αφεντιά μου. Αλλά τα καλύτερα συμβαίνουν συνήθως γύρω στους ψύκτες όπου μου εμπιστεύονται οι συνάδελφοι τις μύχιες σκέψεις τους.

Τα σχολειά μας βρίσκονται σε κρίση εδώ και χρόνια. Οι δάσκαλοι παλεύουν μόνοι ενάντιοι σε μία κοινωνία που απαιτεί χωρίς να προσφέρει. Φυσικά φταίμε όλοι αφού ανεχόμαστε την ισοπέδωση των πνευμάτων των μαθητών μας από το άθλιο εξεταστικό σύστημα, από τη μητέρα λύση όλων των προβλημάτων, την αποστήθιση. Φταίμε γιατί αρκούμαστε να διδάσκουμε τη γερουνδιακή έλξη και τις εξαιρέσεις των υποθετικών λόγων. Βγήκε η ύλη; - όλα καλά. Καθήκον επιτελέσθηκε. Φταίμε γιατί ενώ ο κόσμος μας αλλάζει ραγδαία, εμείς ποιούμε τη στρουθοκάμηλο. Φταίμε που αποστρέφουμε το βλέμμα από τις μελέτες που μας κατατάσσουν ουραγούς στα ποιοτικά χαρακτηριστικά της εκπαίδευσης.

Περιστατικό πρώτο: συνάντηση με συνάδελφο επιμορφωτή που έχει επιστρέψει στο σχολείο του. Σε συζήτηση με άλλους συναδέλφους περηφανεύεται πως όταν ξεκίνησε τη λειτουργία της η εκπαιδευτική πύλη του υπουργείου εκείνος δεν έστειλε τα "καλά" σχέδια μαθημάτων αλλά μόνο τη δευτεράντζα. Τα καλά τα κράτησε. Για ποιον άραγε; δεν μπόρεσε να απαντήσει. "Μήπως νομίζεις ότι θα τα πουλήσεις;" επέμεινα στην κόντρα. "Έχεις δει κανένα να αγοράζει;" Αλλά αυτή είναι η ελληνική πραγματικότητα. Μιλάμε για την κοινωνία της γνώσης αλλά εννοούμε ότι αυτό θα γίνει χωρίς τη συνεισφορά μας. Ως λαός διαθέτουμε την εξαιρετική ικανότητα να επιρρίπτουμε τις ευθύνες στους άλλους. Αρκεί να μην αγχωθούμε, μη χάσουμε την πολυτέλεια της ευλογημένης καθημερινότητας. Η επανάσταση της κοινωνίας της πληροφορίας μπορεί να αρχίσει και χωρίς εμάς.

Περιστατικό δεύτερο: συνάδελφος επιχαίρει που δεν ανανεώνεται το υλικό της ειδικότητας του. Στο παρελθόν είχε συνεισφέρει στη συλλογή υλικού με ένα "σκέφτομαι και γράφω". Αυτό τον κατέστησε αυτομάτως ειδικό εμπειρογνώμονα στα θέματα της ειδικότητάς του. Apres moi le deluge! αναφωνεί.

Σίγουρα δεν αποτελούμε πρότυπο εργατικότητας για κανένα λαό. Λέμε φταίει το κλίμα.  Φταίμε κι εμείς. Μόνο που η διαπίστωση δεν αρκεί. Στην αρετή, στην ηθική, στο θάρρος, είναι καλύτερα να ξεπερνάς τους στόχους σου παρά να μένεις πίσω τους. Σε λίγο καιρό οι μαθητές μας θα απαιτήσουν απαντήσεις κι εμείς τους τις οφείλουμε. Τουλάχιστον αυτές αφού παιδεία δεν τους χαρίσαμε.