πηγή: http://podilato98.blogspot.gr

ΟΙ ΕΓΚΛΙΣΕΙΣ Οι διάφορες μορφές που παίρνει το ρήμα για να εκφράσει καλύτερα αυτό που θέλει να δηλώσει ο ομιλητής (βεβαιότητα, επιθυμία, προσταγή) λέγονται εγκλίσεις. Οι εγκλίσεις είναι: Παράδειγμα 1. Η οριστική.   Φανερώνει το πραγματικό, το βέβαιο. Χρησιμοποιείται επίσης για να δείξει μια ενέργεια η οποία επαναλαμβάνεται με τον ίδιο τρόπο κάθε φορά. - Το παιδί ζωγραφίζει. - Ο καιρός χάλασε. Η άρνηση στην οριστική σχηματίζεται με το μόριο δε(ν). - Το πλοίο δεν έφυγε ακόμη.   2. Η υποτακτική.   Σχηματίζεται παίρνοντας μπροστά ένα από τα μόρια ας, να ή έναν από τους συνδέσμους αν, όταν, για να κ.ά. Έχει μόνο τρεις χρόνους: ενεστώτα, αόριστο και παρακείμενο. Φανερώνει αυτό που θέλουμε να γίνει, αυτό που περιμένουμε να γίνει. - Πρέπει να διαβάσεις τα μαθήματα σου. Όταν η πρόταση είναι αρνητική, χρησιμοποιούμε το μόριο μη(ν) για κάτι που δε θέλουμε να γίνει και το μόριο δε(ν) για κάτι που δεν περιμένουμε να γίνει. - Προσπάθησε να μην αργήσεις. -Αν δε γυρίσει μόνος του, θα τον ψάξουμε.   3. Η προστακτική.   Έχει μόνο δύο χρόνους: ενεστώτα και αόριστο. Φανερώνει προσταγή, παράκληση ή ευχή. - Σταθείτε. - Κοιμήσου, μωρό μου. - Πήγαινε στο καλό, παιδί μου. Η άρνηση στην προστακτική σχηματίζεται με το μόριο μη(ν) ή το να μη(ν) και τύπους της υποτακτικής. - Μην πιστεύεις κανέναν από τους δύο. - Να μην έρθεις μόνος σου.   Ως εγκλίσεις λογαριάζονται και το απαρέμφατο και η μετοχή. Λέγονται απρόσωπες εγκλίσεις γιατί δεν έχουν διαφορετικούς τύπους για κάθε πρόσωπο. Το απαρέμφατο χρησιμεύει για να σχηματίζονται οι συντελεσμένοι χρόνοι (παρακείμενος, υπερσυντέλικος, συντελεσμένος μέλλοντας). έχω λύσει, είχα λύσει, θα έχω λύσει. Η μετοχή κλίνεται μόνο στην παθητική φωνή (ενεστώτα - παρακείμενο) και έχει τρία γένη. λυμένος, λυμένη, λυμένο