Κοριτσάκια-αγοράκια 4-8 ετών Πανελλήνιο
Ένα κοριτσάκι, το πιο μεγάλο, καθίζει σ’ ένα σκαμνάκι ή σε μια καρέκλα και στα γόνατά του καθίζει ένα άλλο και πάνω σ’ αυτό ένα τρίτο ως το μικρότερο. Ένα άλλο κορίτσι πάει κοντά στην κυρα-πινακωτή, πλησιάζει το αυτί της και της φωνάζει:
-Έ, κυρα-πινακωτή!
Εκείνη κάνει την κουφή και της λέει:
-Απ’ το άλλο μου το αυτί!
Το κορίτσι πάει απ’ την άλλη μεριά και της ξαναλέγει:
-Έ, κυρα-πινακωτή!
-Από το άλλο μου αυτί, λέει πάλι εκείνη.
Το κορίτσι πάει για τρίτη φορά απ’ το άλλο αυτί και λέει:
-Έ, κυρα-πινακωτή!
-Ορίστε! Λέει η κυρα-πινακωτή.
-Μου είπε ο βασιλιάς να μου δώσεις ένα αρνί.
-Διάλεξε και πάρε!
Το κορίτσι τότε αρχίζει και μυρίζει τα παιδιά ένα ένα και λέει:
-Πφ, ρέγκες! Πφ, σαρδέλες! Πφ, σκόρδα!
Στο τελευταίο λέει:
-Μμμ! Μόσκος και κανέλα και του βασιλιά κοπέλα!
Το παίρνει και φεύγει, μα σε λίγα λεπτά ξανάρχεται και το παιχνίδι συνεχίζεται κατά τον ίδιο τρόπο ως το τελευταίο. Στο τελευταίο, όταν το κορίτσι λέει της Πινακωτής: «Μου είπε ο βασιλιάς, να του πάω ένα αρνί!», η Πινακωτή σφίγγει το παιδί επάνω της και λέει:
-Ένα το ‘χω δεν το δίνω, μα τον Άγιο Κωνσταντίνο!
Το κορίτσι τότε φεύγει, μα σε λίγο η Πινακωτή αποκοιμιέται κι εκείνη έρχεται και της το παίρνει. Ξυπνάει η Πινακωτή και ψάχνει να το βρει. Πάει στην απεσταλμένη του βασιλιά, που έχει τα παιδιά μαζεμένα γύρω της και τη ρωτάει:
-Μην είδες το αρνί μου, μην είδες το αρνάκι μου;
-Μύρισε τα δικά μου κι αν το βρεις παρ’ το, λέει εκείνη.
Η μάνα τα μυρίζει ένα-ένα και σε καθένα λέει:
-Πφ! Ρέγκες. Πφ! Σαρδέλες. Πφ! Σκόρδα.
Η άλλη τότε τη ρωτάει:
-Για μύρισε κι εκείνο, που στέκει από πίσω μου!
Η μάνα μυρίζει το τελευταίο παιδί και λέει:
-Αχ! Μόσκος και κανέλα και του βασιλιά κοπέλα! Τούτο είναι το αρνάκι μου!
Το παίρνει και φεύγει. Στο δρόμο το ρωτάει:
-Τι σε τάιζαν αρνάκι μου;
-Ψωμί και ξύδι! Λέει εκείνο.
Τότε τα άλλα παιδιά φωνάζουν:
-Έτρωγε ψωμί και ξύδι και της γάτας το κοψίδι!
Η Πινακωτή θυμώνει κι αρχίζει να τα κυνηγάει, πηδώντας με το ένα πόδι.
Ένα κοριτσάκι, το πιο μεγάλο, καθίζει σ’ ένα σκαμνάκι ή σε μια καρέκλα και στα γόνατά του καθίζει ένα άλλο και πάνω σ’ αυτό ένα τρίτο ως το μικρότερο. Ένα άλλο κορίτσι πάει κοντά στην κυρα-πινακωτή, πλησιάζει το αυτί της και της φωνάζει:
-Έ, κυρα-πινακωτή!
Εκείνη κάνει την κουφή και της λέει:
-Απ’ το άλλο μου το αυτί!
Το κορίτσι πάει απ’ την άλλη μεριά και της ξαναλέγει:
-Έ, κυρα-πινακωτή!
-Από το άλλο μου αυτί, λέει πάλι εκείνη.
Το κορίτσι πάει για τρίτη φορά απ’ το άλλο αυτί και λέει:
-Έ, κυρα-πινακωτή!
-Ορίστε! Λέει η κυρα-πινακωτή.
-Μου είπε ο βασιλιάς να μου δώσεις ένα αρνί.
-Διάλεξε και πάρε!
Το κορίτσι τότε αρχίζει και μυρίζει τα παιδιά ένα ένα και λέει:
-Πφ, ρέγκες! Πφ, σαρδέλες! Πφ, σκόρδα!
Στο τελευταίο λέει:
-Μμμ! Μόσκος και κανέλα και του βασιλιά κοπέλα!
Το παίρνει και φεύγει, μα σε λίγα λεπτά ξανάρχεται και το παιχνίδι συνεχίζεται κατά τον ίδιο τρόπο ως το τελευταίο. Στο τελευταίο, όταν το κορίτσι λέει της Πινακωτής: «Μου είπε ο βασιλιάς, να του πάω ένα αρνί!», η Πινακωτή σφίγγει το παιδί επάνω της και λέει:
-Ένα το ‘χω δεν το δίνω, μα τον Άγιο Κωνσταντίνο!
Το κορίτσι τότε φεύγει, μα σε λίγο η Πινακωτή αποκοιμιέται κι εκείνη έρχεται και της το παίρνει. Ξυπνάει η Πινακωτή και ψάχνει να το βρει. Πάει στην απεσταλμένη του βασιλιά, που έχει τα παιδιά μαζεμένα γύρω της και τη ρωτάει:
-Μην είδες το αρνί μου, μην είδες το αρνάκι μου;
-Μύρισε τα δικά μου κι αν το βρεις παρ’ το, λέει εκείνη.
Η μάνα τα μυρίζει ένα-ένα και σε καθένα λέει:
-Πφ! Ρέγκες. Πφ! Σαρδέλες. Πφ! Σκόρδα.
Η άλλη τότε τη ρωτάει:
-Για μύρισε κι εκείνο, που στέκει από πίσω μου!
Η μάνα μυρίζει το τελευταίο παιδί και λέει:
-Αχ! Μόσκος και κανέλα και του βασιλιά κοπέλα! Τούτο είναι το αρνάκι μου!
Το παίρνει και φεύγει. Στο δρόμο το ρωτάει:
-Τι σε τάιζαν αρνάκι μου;
-Ψωμί και ξύδι! Λέει εκείνο.
Τότε τα άλλα παιδιά φωνάζουν:
-Έτρωγε ψωμί και ξύδι και της γάτας το κοψίδι!
Η Πινακωτή θυμώνει κι αρχίζει να τα κυνηγάει, πηδώντας με το ένα πόδι.
