Αποδημητικά πουλιά

Με τον ερχομό του χειμώνα, η ανεύρεση τροφής(σπόροι, έντομα) γίνεται πολύ δύσκολη. Οι μέρες μικραίνουν και τα πουλιά έχουν λιγότερες ώρες στη διάθεσή τους για να αναζητήσουν τροφή.

Για να αποφύγουν το βαρύ χειμώνα, πετούν προς τις νότιες ζεστές χώρες όπου η τροφή είναι άφθονη. Εκεί ξεχειμωνιάζουν.

Την άνοιξη επιστρέφουν στην "πατρίδα" τους όπου ζευγαρώνουν, φωλιάζουν, γεννούν αυγά και μεγαλώνουν τα μικρά τους.

Η διαδρομή της μετανάστευσης κάθε άλλο παρά εύκολη και ομαλή είναι. Διαρκεί μέρες ολόκληρες, αφού τα πουλιά έχουν να διανύσουν δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα πετώντας συνήθως με 30-35 χιλιόμετρα την ώρα.

Μερικά πουλιά ταξιδεύουν κατά τη διάρκεια της ημέρας και ξεκουράζονται τη νύχτα.
Άλλα προτιμούν να ταξιδεύουν τη νύχτα για λόγους ασφάλειας, ενώ άλλα πετούν ασταμάτητα μέρα νύχτα, οπότε τρώνε και κοιμούνται στον αέρα.

Ορισμένα πουλιά μπορούν να διανύσουν 2-3.000 χλμ. χωρίς στάση!
Τα περισσότερα είδη πουλιών πετούν πολύ ψηλά κατά τη μετανάστευση κι έτσι δύσκολα τα βλέπουμε.
Για ένα τόσο κουραστικό ταξίδι απαιτείται, φυσικά, μεγάλη ποσότητα ενέργειας, την οποία τα πουλιά παίρνουν από το λίπος που έχουν συγκεντρώσει από πριν στο σώμα τους.

Πολλές φορές αυτό το λίπος διπλασιάζει το βάρος τους! Αυτό που κυρίως καθοδηγεί τα πουλιά προς το Νότο και πίσω πάλι στον τόπο που γεννήθηκαν είναι το ένστικτο τους.

Πολλά πουλιά έχουν την ικανότητα να "διαβάζουν" το χάρτη του ουρανού σαν τους παλιούς ναυτικούς, ακολουθώντας τον ήλιο, τα αστέρια και τη σελήνη. Έχει επίσης αποδειχθεί πως τα πουλιά αναγνωρίζουν τα μέρη από τα οποία περνούν βάζοντας -όπως κι εμείς- χαρακτηριστικά "σημάδια" στο μυαλό τους: βουνά, ποτάμια, λίμνες κ.ά.

Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν ότι τα πουλιά έχουν μία μαγνητική αίσθηση και χρησιμοποιούν το μαγνητικό πεδίο της Γης ως οδηγό.