ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ Έχουν παραληφθεί τα θέματα των εξετάσεων ορισμένων ετών, γιατί μετά την τελευταία αναθεώρηση της ύλης του 1998, έχουν βγει εκτός. (Δημοτικά τραγούδια, Καρκαβίτσας, Καζαντζάκης, κ.ά.) Τα θέματα των εξετάσεων στο μάθημα της Νεοελληνικής γραμματείας απ' το 1984 μέχρι το 2008 είναι: 1984: Ο θάνατος του παλικαριού, Παλαμάς 1985: Η γυναίκα της Ζάκυνθος, Σολωμός 1989: Σατραπεία, Καβάφης 1990: Ο ύμνος της ζωής, Παλαμάς 1991: Θερμοπύλες, Καβάφης 1995: Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά 1998: Οι μικροί γαλαξίες, Βρεττάκος 1999: Η πορτοκαλένια, Ελύτης 2000: Αιολική γη Βενέζης 2001: Πρωινό άστρο, Ρίτσος 2002: Σατυρικά γυμνάσματα, Παλαμάς 2003: Το τρελοβάπορο, Ελύτης 2004: Πειρασμός από τους Ελεύθερους Πολιορκημένους , Γ΄ Σχεδίασμα (Αποσπάσματα 6 και 7), Δ. Σολωμός 2005: Ένα συρτάρι γεμάτο όνειρα, Μ. Κοντολέων 2006: Ο Λάμπρος, Δ. Σολωμός 2007: Επί ασπαλάθων, Γ. Σεφέρης 2008: Ήλιος ο πρώτος, Οδ. Ελύτης 2009: Οι δημόσιοι υπάλληλοι, Κ. Καρυωτάκης
1998 Οι μικροί γαλαξίες (Ν. Βρεττάκος) Πάνε κι έρχονται οι άνθρωποι πάνω στη γη Σταματάνε για λίγο, στέκονται ο ένας Αντίκρυ στον άλλο,, μιλούν μεταξύ τους. Έπειτα γεύγουν, διασταυρώνονται, μοιάζουν Σαν πέτρες που βλέπονται. Όμως, εσύ, Δε λάξεψες, βάδισες ίσα, προχώρησες Μεσ' από μένα, κάτω απ' τα τόξα μου, Όπως κι εγώ προχώρησα ίσα, μέσ' από σένα, κάτω απ' τα τόξα σου. Σταθήκαμε ο ένας μας μέσα στον άλλο, σα νάχαμε φτάσει. Βλέποντας πάνω μας δυο κόσμους σε πλήρη Λάμψη και κίνηση, σαστίσαμε ακίνητοι Κάτω απ' τη θέα τους. Ήσουν νερό, Κατάκλυσες μέσα μου όλες τις στέρνες. Ήσουνα φως, διαμοιράστηκες. Όλες Οι φλέβες μου έγιναν άξαφνα ένα Δίχτυ που λάμπει: στα πόδια, στα χέρια, στο στήθος, στο μέτωπο. Τ' άστρα το βλέπουνε, ότι: δυο δισεκατομμύρια μικροί γαλαξίες και πλέον κατοικούμε τη γη. Ερωτήσεις:
1999 (Οδ. Ελύτης): Απ' τη συλλογή «Ήλιος ο πρώτος» Η πορτοκαλένια Τόσο πολύ τη μέθυσε ο χυμός του ήλιου Που έγειρε το κεφάλι της και δέχτηκε να γίνει Σιγά - σιγά: η μικρή Πορτοκαλένια! Έτσι καθώς γλυκόλαμψαν οι εφτά ουρανοί Έτσι καθώς άγγιξαν μια φωτιά τα κρύσταλλα Έτσι καθώς αστράψανε χελιδονοουρές Σάστισαν πάνω οι άγγελοι και κάτω οι κοπελιές Σάστισαν πάνω οι πελαργοί και κάτω τα παγόνια Κι όλα μαζί τη φώναξαν: Πορτοκαλένια! Μεθάει το κλήμα κι ο σκορπιός μεθάει ο κόσμος όλος Όμως της μέρας η κεντιά τον πόνο δεν αφήνει Τη λέει ο νάνος ερωδιός μέσα στα σκουληκάκια Τη λέει ο χτύπος τρυ νερού μές στις χρυσοστιγμές Τη λέει κι η δρόσο στου καλού βοριά το απανωχείλι Σήκω μικρή μικρή μικρή Πορτοκαλένια Όπως σε ξέρει το φιλί κανένας δεν σε ξέρει Μήτε σε ξέρει ο γελαστός Θεός Που με το χέρι του ανοιχτό στη φλογερή αντηλιά Γυμνή σε δείχνει στους τριανταδυό του ανέμους! Ερωτήσεις 1. Από ποιο αισθητικό ρεύμα είναι επηρεασμένο το ποίημα;Να δικαιολογήσετε την απάντηση σας με συγκεκριμένες αναφορές στο κείμενο. 2. Να επισημάνετε τις πιο χαρακτηριστικές εικόνες του ποιήματος και να σχολιάσετε εκείνες που κατά τη γνώμη σας αναδεικνύουν το προσωπικό ύφος του ποιητή. 3. Ποιες είναι οι πηγές έμπνευσης της ποίησης του Ελύτη; Να δικαιολογήσετε την απάντηση σας με αναφορά στο έργο του. 4. Ποια είναι τα κυριότερα χαρακτηριστικά της ποιητικής γενιάς του 1930 και ποια είναι η συμβολή του Ελύτη σ' αυτήν;
2000 «Αιολική γη» (Ηλ. Βενέζης) Το απόσπασμα είναι απ' το μυθιστόρημα «Αιολική γη» του Ηλ. Βενέζη. Πρόκειται για την ιστορία μιας οικογένειας της Μ. Ασίας, που ήταν δεμένη με την πατρογονική γη και αναγκάζεται να εκπατριστεί λόγω των γεγονότων του Α' παγκοσμίου πολέμου(1914) «Τα άστρα όλα έχουν βγει. Ταξιδεύουν στο Αιγαίο τα παιδικά όνειρα μας. Το κύμα χτυπά τη μάσκα του καϊκιού μας και τα κοιμίζει. Κοιμηθείτε όνειρα μας. Στην ξένη χώρα που πάμε, πρόσφυγες, τι άραγες να μας περιμένει, τι μέρες να είναι ν' ανατείλουν; Η Λένα αποκοιμήθηκε. Ήθελε πολύ τον τόπο με το κοκκινόχωμα. Εκεί θα ζούσε με τον άντρα που θα 'παιρνε, και θα 'κανε πολλά παιδιά, και θα είχαν κουνέλια και περιστέρια κι άλλα πολλά. Όχι, η Λένα δε μελετούσε ταξίδια σε θάλασσες. Δεν ήθελε να τη χωρίσουν απ' τα Κιμιντένια. Δεν το ήθελε. Ταξιδεύουν στο Αιγαίο τα όνειρα μας. Η γιαγιά μας κουράστηκε. Θέλει γα γείρει το κεφάλι της στα στήθια του παππού, που έχει καρφωμένα πίσω τα μάτια του μπας και ξεχωρίσει τίποτα απ' τη στεριά τίποτα απ' τα Κιμιντένια. Μα πια 6ε φαίνεται τίποτα, Η νύχτα ρούφηξε μέσα της τα οχήματα και τους όγκους. Η γιαγιά γέρνει το κεφάλι της να το ακουμπήσει στα στήθια που την προστατέψανε όλες τις μέρες της ζωής της. Κάτι την μποδίζει και δεν μπορεί νια βρει το κεφάλι ησυχία : σαν ένας βώλος να είναι κάτω απ' το πουκάμισο του γέροντα. -Τι είναι αυτό εδώ; ρωτά σχεδόν αδιάφορα. Ο παππούς φέρνει το χέρι του, Το χώνει κάτω; απ' το ρούχο, βρίσκει το μικρό ξένο σώμα που ακουμπά στο κορμί του και που ακούει τους χτύπους της καρδιάς του. -Τι είναι; -Δεν είναι τίποτα, λέει δειλά α παππούς, σαν παιδί που έφταιξε. Δεν είναι τίποτα. Λίγο χώμα είναι. -Χώμα! Ναι. λίγο χώμα απ1 τη γη τους. Για να φυτέψουν ένα βασιλικό της λέει στον ξένο τόπο που πάνε. Για να θυμούνται. Αργά τα δάχτυλα του γέροντα ανοίγουν το μαντίλι όπου είναι τυλιγμένο το χώμα. Ψάχνουν κει μέσα, ψάχνουν και τα δάχτυλα της γιαγιάς, σαν να το χαϊδεύουν. Τα μάτια τους, δακρυσμένα, στέκουν εκεί. -Δεν είναι τίποτα λέω. Λίγο χώμα. Λίγο χώμα. Γη, Αιολική Γη, Γη του τόπου μου.» Ερωτήσεις
2001 «Πρωινό άστρο» (Γ. Ρίτσου) Κοριτσάκι μου, θέλω να σου φέρω τα φαναράκια των κρίνων να σου φέγγουν τον ύπνο σου. Θέλω να σου φέρω ένα περιβολάκι ζωγραφισμένο με λουλουδόσκονη πάνω στο φτερό μιας πεταλούδας για να σεργιανάει το γαλανό όνειρο σου. Θέλω να σου φέρω, ένα σταυρουλάκι αυγινό φως δυο αχτίνες σταυρωτές απ' τους στίχους μου να σου ξορκίζουν το κακό να σου φωτάνε μη μου σκοντάψεις κοριτσάκι, έτσι γυμνόποδο και τρυφερό στ' αγκάθι κι ενός ίσκιου. Κοιμήσου. Να μεγαλώσεις γρήγορα. Έχεις να κάνεις πολύ δρόμο κοριτσάκι, κι έχεις δυο πεδιλάκια μόνο από ουρανό. Κοιμήσου. Το πρόσωπο της μητερούλας φέγγει πάνω απ' τους ρόδινους λοφίσκους του ύπνου σου εαρινό φεγγάρι ανάμεσα απ' τα στάχυα της έγνοιας της και τα τριαντάφυλλα των τραγουδιών μου. Κοιμήσου κοριτσάκι. Είναι μακρύς ο δρόμος. Πρέπει να μεγαλώσεις. Είναι μακρύς μακρύς μακρύς ο δρόμος. Ερωτήσεις
« Να μεγαλώσεις γρήγορα. Έχεις να κάνεις πολύ δρόμο κοριτσάκι, κι έχεις δυο πεδιλάκια μόνο από ουρανό»
2002 Κ.Παλαμά: Από τα «Σατιρικά γυμνάσματα» (Σειρά α', 1907) Πολεμάς να στυλώσεις, κυβερνήτη, με τα καράβια και με τα φουσάτα της Πολιτείας το σαλεμένο σπίτι. Του κάκου ιδρώνεις, έμπα σ' άλλη στράτα, τον νου μας πρώτα στύλωσε και χτίσε, και πρώτ’ απ’ όλα αλφαβητάρι κράτα. Δάσκαλος γίνε, αλήθεια αν ήρωας είσαι. Σε μια Βαβέλ δεμένους μας κρατάνε κακά στοιχειά, το μάγεμα τους λύσε και στα χείλια οι καρδιές μας πάλε ας πάνε, Σύμμετρα υψώσου,, πύργε της ζωής Τρανοί κι αν είναι οι τάφοι, τάφοι θάναι. Στον ήλιο τόπο θέλουμε κι εμείς. Ερωτήσεις
2003 Οδ. Ελύτη: «Ο ήλιος ο ηλιάτορας» « Το τρελοβάπορο» Βαπόρι στολισμένο βγαίνει στα βουνά κι αρχίζει τις μανούβρες «βίρα- μάινα» Την άγκυρα φουντάρει στις κουκουναριές φορτώνει φρέσκο αέρα κι απ' τις δυο μεριές. Είναι από μαύρη πέτρα κι είναι από όνειρο κι έχει λοστρόμο αθώο ναύτη πονηρό Από τα βάθη φτάνει τους παλιούς καιρούς βάσανα ξεφορτώνει κι αναστεναγμούς Έλα Χριστέ και κύριε λέω κι απορώ τέτοιο τρελό βαπόρι τρελοβάπορο Χρόνους μας ταξιδεύει δε βουλιάξαμε χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα παντοτινό τον ήλιο τον ηλιάτορα! Ερωτήσεις
2004 Πειρασμός από τους Ελεύθερους Πολιορκημένους , Γ΄ Σχεδίασμα (Αποσπάσματα 6 και 7), Δ. Σολωμός Έστησ΄ ο Έρωτας……..χρυσέ ζωής αέρα. Ερωτήσεις
2005
Ένα συρτάρι γεμάτο όνειρα (Κοντολέων)
2006 Διονύσιος Σολωμός, "Λάμπρος"
2007 Γ. Σεφέρης "Επί ασπαλάθων" Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού." πάλι με την άνοιξη. Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες το κόκκινο χώμα και οι ασπάλαθοι δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια και τους κίτρινους ανθούς. Απόμερα οι αρχαίες κολόνες,χορδές μιας άρπας που αντηχούν ακόμη... Γαλήνη -Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον; Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ,χαμένη στου μυαλού τ'αυλάκια. τ΄όνομα του κίτρινου θάμνου δεν άλλαξε από κείνους τους καιρούς. Το βράδυ βρήκα την περικοπή: "τον έδεσαν χειροπόδαρα" μας λέει "τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο κουρέλι". Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του Ο Παμφύλιος ο Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος 31 του Μάρτη 1971
Ερωτήσεις 1) Από πού αντλεί τη θεματική της ποίησής του ο Σεφέρης; 2) Πώς συνδέεται το ποίημα με τη χρονολογία που αναφέρεται στο τέλος του ποιήματος; 31/3/71 3) Το όνομα του κίτρινου θάμνου δεν άλλαξε από εκείνους τους καιρούς. Ποιοι συνειρμοί λειτουργούν με τους παραπάνω στίχους; 4) α) Το υποκείμενο στα ρήματα έδεσαν, έριξαν, έγδαραν, έσυραν, καταξέσκισαν είναι το "αυτοί". β) Ο στίχος 20 είναι ένας πλήρης 15σύλλαβος. γ) Στο στίχο 21 χρησιμοποιούνται οι τύποι πλέρωνε και κρίματα από τη λαϊκή μορφή της γλώσσας. Μπορείτε να συσχετίσετε τα στοιχεία αυτά με το γενικό μήνυμα του ποιήματος; 5)Στον τελευταίο στίχο του ποιήματος υπάρχει η ακόλουθη επαναλαμβανόμενη δομή:" Ο Παμφύλιος Αρδιαίος/ο πανάθλιος τύρρανος." Μπορείτε να τη συσχετίσετε με το γενικότερο μήνυμα του ποιήματος;
2008 Οδ. Ελύτης "Ήλιος ο πρώτος" "Στα χτήματα βαδίσαμε"
Στα χτήματα βαδίσαμε όλη μέρα "Ήλιος ο Πρώτος"
α) Σε ποια λογοτεχνική γενιά ανήκει ο Οδυσσέας Ελύτης; Ποια
είναι τα χαρακτηριστικά αυτής της γενιάς που προσδιορίζουν την ταυτότητά
της;
2009 Κώστας Καρυωτάκης "Οι δημόσιοι υπάλληλοι"
Οι υπάλληλοι όλοι λιώνουν και τελειώνουν Ερωτήσεις
1. Ποιοι είναι οι κύριοι άξονες της ποίησης του Κ. Καρυωτάκη.
|
||||||||||||||||||