Κάποτε στην Ευρώπη ζούσαν μαζί με τους ανθρώπους και κάποια πλάσματα διαφορετικά και κάποιες φορές παράξενα. Η συνύπαρξη αυτή άλλοτε ήταν αρμονική και άλλοτε είχε πολλά προβλήματα.
Τα πλάσματα αυτά ζούσαν στα νερά των ποταμών και των λιμνών. Ήταν οι νεράιδες, οι νύμφες, η Λορελάι και ο Λόχνι, ξάδερφος των δεινοσαύρων. Οι νεράιδες, οι νύμφες και η Λορελάι ήταν αγαπημένες των ανθρώπων, αφού κατάφεραν να τους κερδίσουν με την ομορφιά τους. Δε συνέβαινε και το ίδιο με το Λόχνι όπου η άγρια όψη του φόβιζε τους ανθρώπους, χωρίς όμως να κάνει κάποιο κακό ο καημένος..
Ζούσε στα νερά της λίμνης Λοχ-Νες. Ήταν πολύ ευτυχισμένος με το περιβάλλον που ζούσε και με τους ανθρώπους που συναντούσε, η αλήθεια είναι σπάνια. Έτρωγε ψάρια από τη λίμνη και έφτιαξε τη φωλιά του από ξύλα στην όχθη. Στην ίδια λίμνη ψάρευαν και οι άνθρωποι χωρίς κανένα πρόβλημα, αφού η φύση είχε για όλους φροντίσει.
Το παράξενο πλάσμα, που το ονόμαζαν Λόχνι, έγινε γνωστό σε πολλά μέρη και πολύς κόσμος έσπευδε να το δει από κοντά. Ο Λόχνι, βέβαια, απέφευγε τις πολλές συναναστροφές γιατί φοβόταν πως θα αντιδρούσαν οι άνθρωποι. Βλέπετε η όψη του δεν ήταν και πολύ συνηθισμένη. Σιγά σιγά έγινε πόλος έλξης και όλο και περισσότεροι τουρίστες έρχονταν μήπως τον δουν και να αγοράσουν ενθύμια με τον παράξενο Λόχνι.
- Τα χρόνια περνούσαν και το μικρό χωριό έγινε μια πόλη με τα χρήματα που κέρδισαν οι κάτοικοί της από τον τουρισμό.
- Το ένα έφερε το άλλο ώσπου στην πόλη άνοιξε και το πρώτο εργοστάσιο.
- Μετά το δεύτερο και η πόλη όλο και μεγάλωνε ξεχνώντας το Λόχνι.
Η νέα αυτή πολιτεία που τόσο γρήγορα αναπτύχθηκε , χωρίς υποδομές, μόλυνε τα νερά της λίμνης με λύματα. Τα εργοστάσια μολύνουν ακόμη περισσότερο τη λίμνη και θέλουν να επεκτείνουν τις εγκαταστάσεις τους στο χώρο όπου έχει τη φωλιά του ο Λόχνι.
Πολλές φωνές συμπάθειας ακούστηκαν για τον φίλο του ανθρώπου και το σύμβολο της πόλης όπως τον αποκαλούσαν, που ανάγκασαν τους εργοστασιάρχες να κρατήσουν στάση αναμονής για τα σχέδιά τους. Ήξεραν πώς να κατευθύνουν την κοινή γνώμη. Υπομονή χρειαζόταν και η εκμετάλλευση της λίμνης με τον ορυκτό πλούτο που κρύβει θα είναι δική τους.
Το πρόβλημα για τους εργοστασιάρχες το έλυσε η βρομιά τους. Οι ακαθαρσίες και τα απόβλητα των εργοστασίων επιβάρυναν τόσο το νερό της λίμνης που τα ψάρια άρχισαν να πεθαίνουν. Οι ψαράδες γύριζαν με άδεια τα καλάθια τους και τα πουλιά έφυγαν αφού δεν έβρισκαν τροφή.
Τότε οι εργοστασιάρχες βρήκαν την ευκαιρία να κατηγορήσουν τον Λόχνι.
- _Αυτός είναι που τρώει τα ψάρια και δεν έχουν να ζήσουν οι ψαράδες μας.
- _Αυτός είναι που διώχνει τα πουλιά και η πόλη μας θα είναι σαν καταραμένη.
- _Αυτός είναι ο καταραμένος, πρέπει να φύγει από δω. Γι? αυτό είναι σαν τέρας.
Αυτά και άλλα πολλά ακούγονταν από τους ανθρώπους που είχαν τη δύναμη και τα χρήματα να εξαγοράσουν τα Μέσα μαζικής επικοινωνίας και ανθρώπους χωρίς υπόληψη.
_Τέρας; Τέρας ο Λόχνι; Ψέλλισαν πολλοί άνθρωποι που όμως δεν είχαν το θάρρος να φωνάξουν για το δίκιο.
Τα ψέματα συνεχίστηκαν:
_Εμένα χθες μου επιτέθηκε το τέρας. Μου έφαγε όλα τα ψάρια και προσπάθησε να με σκοτώσει. Αυτό είναι το τέρας του Λοχ-Νες. Να φύγει, πρέπει να το διώξουμε.
Μεγάλο πλήθος ξεσηκώθηκε να τον διώξει. Πλήθος που εξαπατήθηκε και κινήθηκε εναντίον του. Ευτυχώς πάντα υπάρχουν άνθρωποι που δεν πέφτουν στην παγίδα του άδικου, γιατί ξέρουν να αγαπούν και να μη ξεχνούν. Υπάρχουν και τα παιδιά που ενδιαφέρονται για τους φίλους τους και δεν τους νοιάζει το κέρδος και όλα τα λεφτά του κόσμου. Αυτοί ήταν που έτρεξαν και ενημέρωσαν τον Λόχνι για τις άγριες διαθέσεις κάποιων κατοίκων της πόλης.
Ο Λόχνι που ήταν άρρωστος, στεναχωρήθηκε πολύ:
_Τι τους έκανα;
_Σε κατηγορούν ότι εσύ ευθύνεσαι για τη μείωση των ψαριών στη λίμνη, ότι επιτέθηκες σε έναν ψαρά και κόντεψες να τον σκοτώσεις.
_Ψέματα! Φώναξε ο Λόχνι. Ξέρετε ότι εγώ αγαπώ τους ανθρώπους. Ποτέ δε θα τους έκανα κακό. Και τα ψάρια πεθαίνουν γιατί το νερό είναι πλέον πολύ βρώμικο. Ακόμη και αυτά που έμειναν έχουν απαίσια γεύση και με πονά το στομάχι. Γι? αυτό αρρώστησα. Καταλαβαίνω όμως πως είμαι ανεπιθύμητος και πρέπει να φύγω. Γιατί όμως; Τι τους έφταιξα; Τι θέλουν από εμένα;
_Φαίνεται πως κάτι ανακάλυψαν στο μέρος όπου ζεις. Άσε τα άλλα που λένε είναι ψέματα.
_Πρέπει να φύγω. Ακούω που έρχονται φωνάζοντας. Αντίο δε θα σας ξεχάσω ποτέ. Ευχαριστώ!
Έτσι άρχισε η περιπλάνηση του Λόχνι που αναγκάστηκε να ξεριζωθεί από τον τόπο του και να ταξιδέψει σε άλλες χώρες. Κάποιες που σέβονταν τα δικαιώματα και άλλες που τα καταπατούσαν. Παντού ήταν το τέρας του Λοχ-Νες.
Στο δύσκολο αυτό ταξίδι έσπευσαν να τον βοηθήσουν οι σταγόνες της βροχής. Αυτές γνωρίζουν όλους τους ποταμούς και τις λίμνες της γης. Ποιες είναι ακόμη καθαρές και που θα μπορούσε να ζήσει ο φίλος τους.
Το έμαθαν μια βροχερή ημέρα που έπεφταν στην πολιτεία της λίμνης Λοχ-Νες. Είδαν τα παιδιά στεναχωρημένα και τα ρώτησαν:
_Γιατί τα πρόσωπά σας είναι τόσο σκοτεινά. Φταίμε εμείς που σας κρύψαμε τον ήλιο; Αυτό μπορούμε να το λύσουμε.
_Όχι, όχι, απάντησαν τα παιδιά. Εσάς σας χρειάζεται αυτός ο τόπος και η λίμνη με το βρόμικο νερό που πρέπει να ανανεωθεί. Στεναχωρηθήκαμε που οι συμπολίτες μας ήταν τόσο άδικοι με τον Λόχνι, τόσο που πλέον μας φοβίζουν. Τον έδιωξαν για να πάρουν το μέρος όπου ζούσε. Και επιπλέον χάσαμε τον φίλο μας. Μας λείπει. Που να βρίσκεται; Πως είναι στην υγεία του; Έφυγε άρρωστος. Μήπως τελικά έπρεπε να τον υπερασπιστούμε περισσότερο;
_Μη κατηγορείται τους εαυτούς σας. Κάνατε ότι μπορούσατε για να τον προστατέψετε. Που μπορεί όμως να πήγε; Αυτός όλη του τη ζωή την έζησε σε αυτόν εδώ τον τόπο που γεννήθηκε, μεγάλωσε και αγάπησε. Πρέπει να ψάξουμε να τον βρούμε και να τον βοηθήσουμε.
_Ευχαριστούμε πολύ! Αναφώνησαν τα παιδιά που τώρα πλέον είναι σίγουρα πως με τη βοήθεια των σταγόνων θα είναι καλά.
Από εκείνη τη μέρα η βροχή έφυγε από την πόλη της λίμνης Λοχ-Νες και άργησε να επιστρέψει. Και επέστρεψε μόνο για χάρη των παιδιών.
Εν τω μεταξύ ο Λόχνι συνέχιζε την περιπλάνησή του. Αλλά σε όποιον ποταμό ή λίμνη και αν πήγαινε ήταν ανεπιθύμητος, αφού η παράξενη όψη του έδιωχνε τους ανθρώπους που δεν ήταν συνηθισμένοι στο διαφορετικό. Παντού θεωρούσαν ότι διώχνει τους τουρίστες.
_Δεν είμαστε ρατσιστές, έλεγαν, αλλά δεν αρμόζει ένα τέρας στα ποτάμια μας που τα επισκέπτονται και τουρίστες. Πρέπει να φύγει να πάει αλλού.
Που αλλού όμως; Παντού τα ίδια.
Υπήρχαν και οι πιο συνετοί άνθρωποι που καλούσαν τους πολίτες να βοηθήσουν το Λόχνι:
_Πλάσμα του θεού είναι, φώναζαν, πως είναι δυνατόν να μην αρμόζει στη φύση; Από πότε τα ποτάμια και οι λίμνες έγιναν ιδιοκτησία μόνο των ανθρώπων; Ποιος θεός τους τα χάρισε; Ή μήπως άρχισαν να αισθάνονται θεοί που καθορίζουν τη μοίρα όλων;
Ο Λόχνι όμως δε θέλει να δημιουργεί έριδες και διαμάχες. Πάντα φεύγει. Αναπολεί το σπίτι του και προχωρά. Πώς να είναι άραγε οι φίλοι του; Τον θυμούνται; Απορροφημένος στις σκέψεις του δεν προσέχει πως έχει σκοτεινιάσει ο καιρός. Σε λίγο θα βρέξει. Δεν τον νοιάζει όμως. Από τη μία αγαπά το νερό, από την άλλη είναι τόσο λυπημένος που δε θα τρέξει να κρυφτεί. Ας βραχεί και ας κρυώσει. Τι είναι αυτό μπροστά στα τόσα χτυπήματα των ανθρώπων; Ξαφνικά?
_Λόχνι σε βρήκαμε επιτέλους. Μας είπαν τα παιδιά για την περιπέτειά σου. Ήταν οι σταγόνες της βροχής που τόσο καιρό τον αναζητούσαν. Φοβηθήκαμε πως δε θα σε βρούμε. Δεν τα παρατήσαμε όμως γιατί το υποσχεθήκαμε στους φίλους σου που ανησυχούσαν.
_Σας ευχαριστώ πολύ. Όμως? άδικο κόπο κάνατε. Επισκέφτηκα πολλά μέρη και παντού το ίδιο ανεπιθύμητος.
_Μην απελπίζεσαι έχουμε γνωρίσει όλο τον κόσμο. Ευτυχώς όλοι οι λαοί δε συμπεριφέρονται το ίδιο. Υπάρχουν μέρη που πρυτανεύει η λογικοί και οι άνθρωποι σκέφτονται με την καρδιά τους. Η ιστορία τους είναι γεμάτη με τραγωδίες και πόνο. Αυτοί ξέρουν τι πάει να πει ξεριζωμός και τι αλληλεγγύη. Ένα από αυτά τα μέρη είναι και η Ελλάδα. Εκεί πρέπει να πας. Δεν είναι όλα ρόδινα, η πλειοψηφία όμως των Ελλήνων ξέρει να αγαπά. Και οι λίγες ξενοφοβικές φωνές χάνονται μπροστά στη λογική.
Έτσι ο Λόχνι βρήκε καταφύγιο στην Ελλάδα. Οι παππούδες μας έζησαν την προσφυγιά, οι πατεράδες μας τη μετανάστευση, εμείς πως μπορούσαμε να είμαστε ρατσιστές; Πως θα μπορούσαμε να διώξουμε κάποιον που έχει την ανάγκη μας;