16:30 η σύγκλητος του Πανεπιστημίου χαρακτηρίζει τους φοιτητές «αναρχική μειοψηφία» και τους ζητά να εκκενώσουν το κτίριο μέσα σε μισή ώρα.

 17:05 η αστυνομία επιτίθεται. Οι γονείς που σπεύδουν να συμπαρασταθούν στα παιδιά τους ξυλοκοπούνται από παρακρατικούς. Από την επίθεση των παρακρατικών τραυματίζεται και ο ποιητής Γιάννης Κουτσοχέρας. Με την επιστροφή των φοιτητών μετά τις καλοκαιρινές διακοπές αρχίζει νέος κύκλος κινητοποιήσεων.

25/9/1973 εκατοντάδες φοιτητές αποφασίζουν να κάνουν συγκέντρωση στη Νομική. Βρίσκουν το κτίριο κλειστό και στη συνέχεια συγκροτούν πορεία Πανεπιστημίου - Ομόνοια -Σταδίου - Κλαυθμώνος. Εκεί επιτίθεται η αστυνομία και τους διαλύει.
Μπροστά στο αδιέξοδο ο υπουργός Παιδείας ανακοινώνει την 1/11/1973 ότι ορίζονται εκλογές στους φοιτητικούς συλλόγους για τις 15/2/1974.
Οι φοιτητές απαιτούν να διακοπεί η στράτευση που έγινε το Φεβρουάριο και να σταματήσει η αστυνόμευση.

Στις 4/11/1973 γίνεται μνημόσυνο του Γεωργίου Παπανδρέου. Το μνημόσυνο μετατρέπεται σε αντιχουντική διαδήλωση. Η αστυνομία χτυπάει τους συγκεντρωμένους. Τραυματίζονται 70, συνελλήφθησαν 37, από τους οποίους 17 παραπέμπονται σε δίκη. Η δίκη ορίζεται για τις 8/11/1973 και διαρκεί πέντε μέρες.
Την ίδια στιγμή στο Πολυτεχνείο οι φοιτητές συζητούν για τις εκλογές. Αποφασίζουν να ζητήσουν να γίνουν οι αρχαιρεσίες στις 14/12/1973.

Στις 14/11/1973 οι φοιτητές προχωρούν σε συνελεύσεις και μένουν στο χώρο του Πολυτεχνείου.
 

Στις 16/11/1973 αρχίζουν ο πρώτες μεγάλες πορείες στο κέντρο της Αθήνας. Καταλαμβάνονται δημόσια κτίρια. Στις 20:00 οι αστυνομικοί ρίχνουν στο χώρο του Πολυτεχνείου δακρυγόνα.

Στις 20:30 φοιτητές συγκεντρώνονται στη συμβολή των οδών Γ Σεπτεμβρίου και Μάρνη, κοντά στο υπουργείο Δημόσιας Τάξεως.

 Στις 22:30 η αστυνομία επιτίθεται στους συγκεντρωμένους.
Οι πρώτες πληροφορίες για δύο νεκρούς και δεκάδες τραυματίες κάνουν το γύρο της Αθήνας.

Στις 23:15 ο Παπαδόπουλος αποφασίζει να ενισχυθούν οι αστυνομικές δυνάμεις με στρατιώτες.
Διαδηλωτές (φοιτητές και απλοί πολίτες που έσπευσαν να συμπαρασταθούν) γύρω από το Πολυτεχνείο συγκρούονται με τους αστυνομικούς, χωροφύλακες, ΚΥΠίτες και παρακρατικούς. Νεκροί και τραυματίες.

Στις 02:40 της 17ης Νοεμβρίου δίνεται προθεσμία στους φοιτητές να εγκαταλείψουν το Πολυτεχνείο.

Στις 03:00 ο υπίλαρχος Μιχ. Γουνελάς εισέρχεται με το άρμα στο Πολυτεχνείο.

Στις 17 Νοεμβρίου ο κόσμος συγκροτεί διαδηλώσεις, προσπαθώντας να κινηθεί προς το χώρο του Πολυτεχνείου. Ξεχωρίζουν οι μαθητές. Οι χουντικοί συνεχίζουν να χτυπούν. Μία μέρα αργότερα, η τάξη αποκαθίσταται...
 

14/11/73  εως  17/11/73

Πενήντα έξι ώρες ελευθερίας έζησαν τα παιδιά του Πολυτεχνείου. Από τις επτά το απόγευμα της 14/11/1973 έως τις τρεις τα ξημερώματα της 17/11/1973, μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο, η Ελλάδα συγκλονιζόταν στον άξονα Πατησίων - Χαυτεία -Σταδίου, Εκεί χιλιάδες άτομα (μόνο η αστυνομία έλεγε ότι στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας συμμετείχαν 10.000) είχαν στήσει τα δικά τους μπλόκα αντίστασης. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, νέοι άνθρωποι από 16 έως 30 χρόνων, μαθητές, φοιτητές και κυρίως εργατοτεχνίτες και ιδιωτικοί υπάλληλοι, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, διαδηλώνουν ακόμη και την επομένη της εισβολής στο Πολυτεχνείο. Και αυτό τρομάζει ακόμη περισσότερο. Οι μαθητές από τα σχολεία στα Πατήσια πλημμυρίζουν τους δρόμους του κέντρου. Είναι χαρακτηριστικά ότι οι δυνάμεις καταστολής συλλαμβάνουν περίπου 80 μαθητές και τραυματίζουν άλλους 100. Όπως προέκυψε κατά τη διάρκεια της δίκης της χούντας, οι εντολές προς στρατιώτες και αστυνομικούς ήταν αυστηρότατες. Και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι 15 από τους 23 επώνυμους νεκρούς σκοτώθηκαν στις 17 Νοέμβρη σε διάφορες περιοχές της Αθήνας, από το Νέο Κόσμο μέχρι τους Αγίους Αναργύρους. Ήταν τέτοιο το χάος και ο πανικός των στρατιωτικών, οι οποίοι πυροβολούσαν στα τυφλά ακόμη και όταν έβλεπαν μικρά παιδιά. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του 6χρονου Δημήτρη Θεοδώρα, ο οποίος χτυπήθηκε στο κεφάλι από άντρες στρατιωτικής περιπόλου στου Ζωγράφου, ενώ διέσχιζε το δρόμο με τη μητέρα του.