Τα ελληνικά φύλα από τα μέσα περίπου του
αι. π.Χ. μέχρι
και τον
αι. π.Χ. εξαπλώθηκαν, με γέφυρα τα νησιά του
,
στις
ακτές της
.
Οι μεταναστευτικές αυτές κινήσεις είναι γνωστές ως πρώτος ελληνικός
αποικισμός. Ελληνικά φύλα που μιλούσαν την
διάλεκτο, μετακινήθηκαν από τη
προς το
Αιγαίο και εγκαταστάθηκαν στα νησιά Τένεδο και
και στα απέναντι παράλια της Μ. Ασίας, στην περιοχή που ονομάστηκε
.
Οι Ίωνες, άλλο ελληνικό φύλο, από τη βορειοανατολική
, την
, την
συμπαρασύροντας «άλλα τε έθνεα πολλά» (Ηροδ.,
Α, 146), όπως Δρύοπες, Μολοσσούς, Αρκάδες, Φωκείς, Μάγνητες κ.ά., με γέφυρα
τις
μετακινήθηκαν προς τη
,
τη
και τις απέναντι ακτές της Μ. Ασίας, όπου ίδρυσαν
νέες πόλεις. Αυτές οι πόλεις στη συνέχεια
συγκρότησαν
ένωση, το
,
με κέντρο το ιερό του
, στο ακρωτήριο της
. Η εξάπλωση των Ιώνων έγινε προοδευτικά σε
βάρος των άλλων φύλων, με αποτέλεσμα ολόκληρη η δυτική ακτή της Μ. Ασίας να
γίνει γνωστή με το όνομα
.
Τέλος, ακολούθησε η μετανάστευση των Δωριέων. Οι Δωριείς δε
μετακινήθηκαν ως προσφυγικές ομάδες, πιεζόμενες από άλλα φύλα. Πρόκειται
μάλλον για τις πρώτες δωρικές ομάδες που γνώρισαν τη θάλασσα. Αποχώρησαν από
τη
, την
, την
και εγκαταστάθηκαν στη
,
τη Θήρα, την
και στη συνέχεια στη
,
την Κω και στις
ακτές της Μ. Ασίας. Οι πόλεις Ιαλυσός,
Κάμιρος και Λίνδος της Ρόδου, η πόλη της Κω, καθώς και η Κνίδος και η
Αλικαρνασσός στη Μ. Ασία, συγκρότησαν στη συνέχεια θρησκευτική ένωση, γνωστή
ως δωρική
,
με κέντρο το ιερό του
, στο
ακρωτήριο της
. Όλα τα ελληνικά φύλα που μετανάστευσαν
στα νησιά του
Αιγαίου και στις μικρασιατικές ακτές απέκτησαν γρήγορα μόνιμη εγκατάσταση
στους νέους τόπους και προοδευτικά επεκτάθηκαν στην
.
Σε ορισμένες περιπτώσεις αναμείχθηκαν μεταξύ τους αλλά και με τους γηγενείς
πληθυσμούς. |