| Ἐν Ἀθήναις τοὺς
(αιτ. πληθ. , ν.ε.: τα παιδιά) μετ’ ἐπιμελείας διδάσκουσι καὶ νουθετοῦσι.
Πρῶτον μὲν καὶ τροφὸς καὶ
(ον. εν., ν.ε.: μητέρα) καὶ παιδαγωγὸς καὶ
(ον. εν., ν.ε.: ο ίδιος) ὁ
(ον. εν., ν.ε.: ο πατέρας) ἐπιμελοῦνται ὅπως βέλτιστος γενήσεται ὁ
(ον. εν., ν.ε.: το παιδί). Εἶτα δέ, ἐπειδὰν οἱ
(ον. πληθ., ν.ε.: τα παιδιά) εἰς ἡλικίαν ἔλθωσιν, οἱ γονεῖς εἰς διδασκάλων
πέμπουσιν, ἔνθα οἱ κιθαρισταὶ τῷ κιθαρίζειν ἡμερωτέρους
(επαναλ. αντων., αιτ. πληθ.) ποιεῖν πειρῶνται καὶ τὰς ψυχὰς τῶν
(γεν. πληθ., ν.ε.: των παιδιών) πρὸς τὸν ῥυθμὸν καὶ τὴν ἁρμονίαν οἰκειοῦσι.
Ἔτι οἱ
(ον. πληθ., ν.ε.: τα παιδιά) ἐν γυμνασίοις καὶ παλαίστραις φοιτῶσιν, ἔνθα οἱ
παιδοτρίβαι βελτίω τὰ σώματα
(επαναλ. αντων., γεν. πληθ.) ποιοῦσι. |