| Γυνὴ χήρα φιλεργὸς θεραπαινί (θεραπαινίς,
αιτ. πληθ.) ἔχουσα ταύτας εἰώθει νυ (νύξ, γεν.
εν.) ἐγείρειν ἐπὶ τὰ ἔργα πρὸς τὰς τῶν ἀλεκτρυ (ὁ ἀλεκτρυών,
γεν.πληθ.) ᾠδάς. Αἱ δὲ συνεχῶς τῷ πόν (ὁ πόνος,
δοτ. εν.) ταλαιπωρούμεναι ἔγνωσαν δεῖν τὸν ἐπὶ τῆς
οἰκί (ἡ οἰκία,
γεν. εν.) ἀποκτεῖναι ἀλεκτρυ (ἀλεκτρυών,
αιτ. εν.) ὡς ἐκείνου νύκτωρ ἐξανιστάντος τὴν
δέσποιν (ἡ δέσποινα,
αιτ. εν.). Συνέβη δ’ αὐταῖς τοῦτο διαπραξαμέναις χαλεπωτέροις περιπεσεῖν
τοῖς δεινοῖς. Ἡ γὰρ δεσπότις ἀγνοοῦσα τὴν τῶν ἀλεκτρυόνων
ὥρ (ὥρα, αιτ.
εν.) ἐννυχώτερον ταύτας ἀνίστη. |
