[141] Δέομαι οὖν ἁπάντων περὶ τὴν γνώμην ἔχειν, καὶ περὶ τῶν προγόνων, ἵνα ἐγγένηται μιμήσασθαι, ἀναμνησθέντας ὅτι ὅμοιοι τοῖς πλείστων καὶ μεγίστων ἀγαθῶν αἰτίοις τῇ πόλει γεγένηνται, πολλῶν ἕνεκα παρέχοντες , μάλιστα δὲ τῆς εἰς εὐνοίας, καὶ ὅπως, εἴ ποτέ ἢ τῶν ἐξ κίνδυνος γένοιτο ἢ συμφορά, σῴζοιντο συγγνώμης παρ’ τυγχάνοντες. [142] εἰκότως δ’ ἂν μεμνῇσθε· καὶ γὰρ τῇ πόλει ἁπάσῃ αἱ τῶν προγόνων ἀρεταὶ πλείστου ἄξιαι ἐγένοντο. ἐπειδὴ γάρ, ὦ ἄνδρες, αἱ νῆες διεφθάρησαν, πολλῶν βουλομένων τὴν πόλιν ἀνηκέστοις συμφοραῖς περιβαλεῖν, Λακεδαιμόνιοι ἔγνωσαν ὅμως τότε ἐχθροὶ ὄντες σῴζειν τὴν πόλιν διὰ τὰς τῶν ἀνδρῶν ἀρετάς, ὑπῆρξαν τῆς ἐλευθερίας ἁπάσῃ τῇ Ἑλλάδι. [143] ἐπειδὴ τοίνυν καὶ ἡ πόλις ἐσώθη δημοσίᾳ διὰ τὰς τῶν προγόνων τῶν ἀρετάς, ἀξιῶ διὰ τὰς τῶν προγόνων τῶν ἀρετὰς σωτηρίαν γενέσθαι. καὶ γὰρ τῶν ἔργων, δι’ ἡ πόλις ἐσώθη, οὐκ ἐλάχιστον μέρος οἱ πρόγονοι συνεβάλοντο· ἕνεκα καὶ δίκαιον μεταδοῦναι τῆς σωτηρίας, καὶ παρὰ τῶν Ἑλλήνων ἐτύχετε.