Άσκηση στα ανώμαλα κατά το γένος και στα ετερόκλιτα ουσιαστικά

Δημοσθένης δʼ ἐν τῷ δήμῳ προήδρευε τούτου τοῦ μηνός, εἷς ὢν τῶν πρέσβ (πρεσβευτὴς, γεν. πληθ.)
ἐδέησεν οὖν τῷ πατρὶ γυναικ (γυνή, γεν. εν.) ἑτέρας
εὐθὺς ἠνάγκαζον ἀποσβεννύναι τὰ πυρ (πῦρ, αιτ. πληθ.) πάντα
οἱ μὲν πολλοὶ τὰ λύχν (λύχνος, αιτ. πληθ.) ἐνθέμενοι ἐν ταῖς βάρισι πλέουσι διὰ τοῦ Νείλου
ὥστε σοί γε εἰ μὴ ἐπ' ἄλλῳ ἀλλ' ἐπὶ τῷ χρω (χρώς, δοτ. εν.) ἄξιον μέγα φρονεῖν
ἡ δὲ Μελίτη ἔφη θάρρει, γύν· (γυνή, κλητ. εν.) τούτων γάρ σε λύσομεν
οὐδαμοῦ ἄνθρωποι εὐχειρωτότεροί εἰσιν ἢ ἐν σίτ (σῖτος, δοτ. πληθ.) καὶ ποτοῖς καὶ λουτροῖς
Ἀμύντας ὁ πατὴρ τῶν παιδίων τούτων, ὅτʼ ἔζη, υἱ (υἱός, αιτ. εν.) ἐποιήσατό σε
καὶ τά γε τῶν ὀνειρ (ὄνειρος, γεν. πληθ.) ἐχόμενα τελέως ἐς ἀσθενὲς ἔρχεται
τρεῖς παῖδές εἰσι, μία μὲν θυγάτηρ, δύο δὲ υἱ (υἱός, ον. πληθ.)
δ