οὐδὲ τοὺς τῶν τριάκοντα υἱ ααικὸς αταεις εῖςοις τὶων όνὸς ούς (υἱός, αιτ. πληθ.) φυγαδεῦσαι ἐκ τῆς πόλεως ἠξιώσατε
τὰ μὲν σῖτ ααικὸς αταεις εῖςοις τὶων όνὸς (σῖτος, ον. πληθ.) μὴ ξηραίνωνται ἀπὸ τῶν ἀπὸ δείπνου περιπάτων
ψαθυρὸν καὶ ἀλιπὲς γίνεται τὸ φάρμακον τοῦτο, ὡς μηδὲ προσμεῖναι τῷ χρω ααικὸς αταεις εῖςοις τὶων όνὸς (χρώς, δοτ. εν.) δύνασθαι χωρὶς ἐπιδέσεως
τῆς δὲ νυκτὸς ᾄδουσαι καὶ ψάλλουσαι διατελοῦσι λύχν ααικὸς αταεις εῖςοις τὶων όνὸς (λύχνος, γεν. πληθ.) καιομένων
μὴ μέντοι θαύμαζε τὴν τοῦ πυρ ααικὸς αταεις εῖςοις τὶων όνὸς (πῦρ, γεν. εν.) μόνον, ἀλλὰ καὶ τὴν τοῦ ὕδατος φύσιν
τὴν αὑτοῦ τράπεζαν συνέταξεν ὅπως οἷς αὐτὸς σιτοῖτο σίτ ααικὸς αταεις εῖςοις τὶων όνὸς (σῖτος, δοτ. πληθ.)
δέομαι δέ σου γυν ααικὸς αταεις εῖςοις τὶων όνὸς (γυνή, γεν. εν.) γυνὴ τὴν αὐτὴν δέησιν, ἣν καὶ σύ μου χθὲς ἐδεήθης
ψήφισμα ἔγραψεν ὁ Φιλοκράτης ἑλέσθαι πρέσβ ααικὸς αταεις εῖςοις τὶων όνὸς (πρεσβευτὴς, αιτ. πληθ.) πρὸς Φίλιππον ἄνδρας δέκα
οὗτος, ὦ βασιλεῦ, ἔφη μαντευόμενος ἐν τῇ Ἀττικῇ νῦν ὀνείρ ααικὸς αταεις εῖςοις τὶων όνὸς (ὄνειρον, αιτ. πληθ.) ἐπάγει τοῖς χρωμένοις
καὶ ἐπειδὴ ἔτεκεν υἱ ααικὸς αταεις εῖςοις τὶων όνὸς, (υἱός, αιτ. εν.) ἔξαρνος ἦν μὴ εἶναι ἐξ αὐτοῦ τὸ παιδίον