Άσκηση στα ανώμαλα ουσιαστικά - Μεταπλαστά, 4η

καὶ ταύτην ἀπέκοψεν, ὦ Ζ, (Ζεύς, κλητ. εν.) τὴν κεφαλὴν γυνή
τοῖσδε ἐχρῶντο τοῖς λόγοις καὶ καθικέτευον τοῖς γόνα (γόνυ, δοτ. πληθ.) αὐτοῦ προσπεσόντες
οὐ γὰρ ἐτριχομάνει ὁ ἀνήρ, ἀλλὰ κουρίας ἦν μέχρι τῶν ὤτ (οὖς, γεν. πληθ.)
ἀπότεμνε πρῶτον ἀπὸ τοῦ τῆς κλει (κλείς, γεν. εν.) ὀστοῦ τὸν τῆς ἐπωμίδος μῦν
καὶ περὶ τῆς ἐρημίας ταύτης καὶ τοῦ τόπου τοῦ ἐν τῇ Πυ (Πνύξ, δοτ. εν.) μὴ θαυμάσητε, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι
Ἄπολλ, (Ἀπόλλων, κλητ. εν.) ἔφη ἀναβοήσας, καὶ θεοί, καὶ ποῦ γῆς οὗτοι; δείκνυε
ὅταν νομεὺς ἀγαθὸν κύν (κύων, αιτ. εν.) ἔχῃ καὶ οἱ ἄλλοι νομεῖς βούλονται πλησίον αὐτοῦ τὰς ἀγέλας ἱστάναι
αἱ δʼ ἄλλαι τῶν ν (ναῦς, γεν. πληθ.) σὺν αὐτοῖς πλωτῆρσι κατεσχέθησαν
ἡ λιβανωτὶς βοτάνη συντιθεμένη μετὰ ἱματίων κωλύει σῆ (σής, αιτ. πληθ.) ἐγγίγνεσθαι
μετὰ δὲ <τὸ> Ἀράτου ἡρῷον ἔστι μὲν Ποσειδῶν (Ποσειδών, δοτ. εν.) Ἰσθμίῳ βωμός
εἰ δὲ τὴν θεὸν μάρτυρ (μάρτυς, αιτ. εν.) παρέχομαι, οὐ πιστεύσετε;
ἐγὼ δʼ, ἔφη, οὔτε ποσίν εἰμι ταχὺς οὔτε χερ (χείρ, δοτ. πληθ.) ἰσχυρός
Τοῦ τε γὰρ μὴ προσφάτου δελέ (δέλεαρ, γεν. εν.) οὐκ ἐθέλουσιν ἅπτεσθαι οἱ πλεῖστοι τῶν ἰχθύων
τὰ δὲ δόρ (δόρυ, ον. πληθ.) κατὰ δύο τρόπους ἄπρακτʼ ἦν αὐτοῖς (δόρυ, ον. πληθ.)
ὁ θεσμοθέτης, ὃς ἂν μὴ πρῲ πάνυ τοῦ κνέφ (κνέφας, γεν. εν.) ἥκῃ κεκονιμένος
χηνείων δὲ ἡπ (ἧπαρ, γεν. πληθ.) μνημονεύει Εὔβουλος
κύπερον κόψας καὶ χηνείῳ μίξας στέ (στέαρ, δοτ. εν.) τὴν κεφαλὴν κατάχριε
ἦγεν αὐτοὺς πρὸς τὰ ὕδ (ὕδωρ, αιτ. πληθ.) ὥσπερ τὰ ὑποζύγια
ἔστι δὲ οὐ πολὺ ἀνωτέρω τοῦ φρέ (φρέαρ, γεν. εν.) λίθοις τοῖς ἐπιτυχοῦσιν ᾠκοδομημένον μνῆμα