1.
Ἀλλ’ ὤφελε Κῦρος ζ (ζῶ, απρμφ. ενεστ.)
2. Οἱ Μυσοὶ ἔζ (ζῶ, παρατ.) ἀπὸ μέλιτος καὶ γάλακτος.
3.
Οὐ ζ (ζῶ, ενεστ., ορ., α’ πληθ.) ἵνα ἐσθίωμεν
4. Οὐκ ἤσθιεν, εἰ μὴ πειν (πεινῶ, ενεστ., ευκτ. γ’ εν.)
5. Μακάριοι
οἱ πειν (πεινῶ, ενεστ., μτχ., ονομ. πληθ.) και διψ ( διψῶ, ενεστ., μτχ., ονομ. πληθ.) τὴν
δικαιοσύνην.
6. Τὸ μὲν κρατεῖν ἐν τοῖς ζ (ζῶ, ενεστ. μτχ., δοτ. πληθ.), ὡς ἂν ὁ δαίμων
παραδῷ, κρίνεται.
7. Μηδεὶς ἐξέλθῃ πειν (πεινῶ, ενεστ. μτχ.)
8. Ποτὸν δὲ πᾶν ἡδὺ
ἦν αὐτῷ διὰ τὸ μὴ πίνειν, εἰ μὴ διψ (διψῶ, ενεστ., ευκτ., γ’ εν.)
9. … καὶ ζ (ζῶ, ενεστ., ευκτ., γ’ πληθ.) κάλλιον καὶ
ὀρθότερον καὶ ἡμῖν προσφιλέστερον
10. Ἑώρων ὅτι ἐγκρατεῖς εἴητε εἰς τὸ
πειν (πεινῶ, ενεστ., απρμφ.)
11. … ἄχρι τῆς
ἄρτι ὥρας καὶ διψ (διψῶ, ενεστ., ορ., α’ πληθ.) καὶ γυμνιτεύομεν
12. κατενόει πάντα, διαλέγεσθαι οὐκ ἠδύνατο, γλῶσσα ἐπίξηρος, οὐκ ἐδίψ (διψῶ, παρατ., γ’ εν.)
13. ἐγὼ δʼ οὔτε
πεινῶ οὔτε διψῶ οὔτε ῥιγῶ, ἀλλʼ ἀφʼ ὧν αὐτοὶ πειν (πεινῶ, ενεστ., ορ., γ’ πληθ.) ἢ διψ (διψῶ, ενεστ., ορ., γ’ πληθ.) οἴονται κἀμέ. |
