οὐ γὰρ πεφύκασιν αἰδ
(ἡ αἰδώς, δοτ. εν.) πειθαρχεῖν ἀλλὰ φόβῳ
τὰς ἀπαρχὰς τῶν καρπῶν τοῖς
θεοῖς διδόασιν ἄνθρωποι, ὡς δοτῆρ
(ὁ δοτήρ, δοτ. πλ.) αὐτῶν
ἐν ταῖς ἀκρωρείαις αὐταῖς ἄρκυ
(ἡ ἄρκυς, δοτ. πλ.) καὶ ἀκοντίοις καὶ ποδάγραις αἱροῦνται
εὐξαμένη τοῖς
θεοῖς πειθ
(ἡ πειθώ, αιτ. εν.) καὶ χάρ
(ἡ χάρις, αιτ. εν.) αὐτῶν περιθεῖναι τῇ δεήσ
(ἡ δέησις, δοτ. εν.)
Μόψος δὲ συ
(ἡ σῦς, γεν. εν.) οὔσης ἐπιτόκου ἠρώτα Κάλχ,
(ὁ Κάλχας, αιτ. εν.) πόσους χοίρους κατὰ γαστ
(ἡ γαστήρ, γεν. εν.) ἔχει καὶ πότε τέκοι
φησί πάντα δὲ τὰ ὀστρακώδη
γίνεται καὶ ἐν τῇ ἰλύ
(ἡ ἰλύς, δοτ. εν.)
ἐγκρατεῖς γενόμενοι παρὰ πόδ
(ὁ πούς, αιτ. πλ.) εὗρον μιμητὰς τῆς πράξ
(ἡ πράξις, γεν. εν.)
τὸν ἥλιον ἀνίσχοντα προσκυνοῦσιν ἐλέφαντ,
(ὁ ἐλέφας, ον. πλ.) τὰς προβοσκί
(ἡ προβοσκίς, αιτ. πλ.) εὐθὺ τῆς ἀκτῖ
(ἡ ἀκτίς, γεν. εν.) ὡς χεῖρας ἀνατείνοντες
οἱ δὲ πελέκ
(ὁ πέλεκυς, ον. πλ.) Περικλύτου τοῦ Εὐθυμάχου Τενεδίου ἀν
(ὁ ἀνήρ, γεν. εν.) ἐπὶ λόγῳ ἀνάθημά εἰσιν
μονὴν ἐποίησε τοῦ ῥεύματ
(τὸ ρεῦμα, γεν. εν.) μέχρι τῶν κατὰ βάθ
(τὸ βάθος, γεν. εν.) φλε
(ἡ φλέψ, γεν. πλ.) τῆς πηγῆς |