ΕΠΙΣΚΟΠΗ ΣΙΤΚΑΣ, ΑΝΚΟΡΕΪΤΖ ΚΑΙ ΑΛΑΣΚΑΣ

  Ιστορικό σημείωμα: Μετά την προσάρτηση της Αλάσκας στη Ρωσική αυτοκρατορία (18ος αιώνας) ιδρύθηκε στις 19 Ιουλίου 1796 το Βικαριάτο του Κόντιακ υπό την Επισκοπή Ιρκούτσκ. Δυστυχώς ο Επίσκοπος Κόντιακ Ιωάσαφ, ο οποίος χειροτονήθηκε στις 10 Απριλίου 1799, δεν μπόρεσε ποτέ να μεταβεί στην Αλάσκα καθώς το πλοίο που τον μετέφερε ναυάγησε και ο Επίσκοπος Ιωάσαφ πνίγηκε τον Μάιο του 1799. Μετά το γεγονός αυτό δεν εξελέγη άλλος Επίσκοπος και το Βικαριάτο του Κόντιακ καταργήθηκε το 1810 ή το 1811.
    Τον Δεκέμβριο του 1840 ιδρύθηκε η αυτοτελής Επισκοπή Καμτσάτκας, Κουρίλων και Αλεουτίων, η οποία αποσπάστηκε από την Επισκοπή Ιρκούτσκ. Η νέα Επισκοπή περιέλαβε στη δικαιοδοσία της την Αλάσκα, τη χερσόνησο της Καμτσάτκας και τις Κουρίλες νήσους. Ως έδρα της Επισκοπής ορίστηκε η πόλη Νέος Αρχάγγελος (Novo-Arkhangelsk, σημερινή Σίτκα) στη νήσο Μπαρανόφ της Αλάσκας. Το 1852 η έδρα του Επισκόπου μεταφέρθηκε στο Αγιάν (Ayan) του Χαμπαρόβου, το 1853 στο Γιακούτσκ και το 1858 στο Μπλαγοβέσενσκ. Για την αποτελεσματική διαποίμανση των περιοχών που βρίσκονταν στην Αλάσκα ιδρύθηκε στις 11 Ιανουαρίου 1858 το Βικαριάτο του Νέου Αρχαγγέλου υπό την Επισκοπή Καμτσάτκας.
    Το 1867 η Αλάσκα πωλήθηκε στις Η.Π.Α. Μετά το γεγονός αυτό αποφασίστηκε η ίδρυση αυτοτελούς Επισκοπής στην Αλάσκα. Έτσι το 1869 ιδρύθηκε η Επισκοπή Νέου Αρχαγγέλου και Αλεουτίων, η οποία στις 12 Ιανουαρίου 1870 μετωνομάστηκε σε "Αλεουτίων και Αλάσκας". Στις 29 Ιουνίου 1872 η έδρα της Επισκοπής μεταφέρθηκε στο Σαν Φραντσίσκο της Καλιφορνίας και η δικαιοδοσία της επεκτάθηκε σε όλη τη Βόρειο Αμερική. Στις 17 Ιανουαρίου 1900 η Επισκοπή μετωνομάστηκε σε "Αλεουτίων και Βορείου Αμερικής". Το 1905 η έδρα του Επισκόπου μεταφέρθηκε από το Σαν Φραντσίσκο στη Νέα Υόρκη.
    Για τη διαποίμανση των χριστιανών της Αλάσκας ιδρύθηκε στις 29 Νοεμβρίου 1903 το Βικαριάτο της Αλάσκας υπό την Επισκοπή Αλεουτίων και Βορείου Αμερικής. Μετά την Οκτωβριανή επανάσταση του 1917 οι δεσμοί της Επισκοπής Αλεουτίων με τη Ρωσία διακόπηκαν. Από το 1924 και μετά η Επισκοπή Αλεουτίων ακολουθεί αυτόνομη πορεία από αυτήν του Πατριαρχείου Ρωσίας. Στη δικαιοδοσία της συνεχίζει να υφίσταται και το Βικαριάτο της Αλάσκας μέχρι το 1934.
    Τον Νοέμβριο του 1934 το Βικαριάτο της Αλάσκας προήχθη σε αυτοτελή Επισκοπή με έδρα την Σίτκα και αργότερα το Άνκορεϊτζ.

    Ονομασίες.

Βικαριάτο:
Κόντιακ: 19 Ιουνίου 1796-1811.

Επισκοπή:
Καμτσάτκας, Κουρίλων και Αλεουτίων: 21 Δεκεμβρίου 1840-1858.

Βικαριάτο:
Νέου Αρχαγγέλου: 11 Ιανουαρίου 1858-1869.

Επισκοπή:
Νέου Αρχαγγέλου και Αλεουτίων: 1869-12 Ιανουαρίου 1870.
Αλεουτίων και Αλάσκας: 12 Ιανουαρίου 1870-17 Ιανουαρίου 1900.

Βικαριάτο:
Αλάσκας: 29 Νοεμβρίου 1903-Νοέμβριος 1934.

Επισκοπή:
Αλεουτίων και Αλάσκας: Νοέμβριος 1934-1946.
Σίτκας και Αλάσκας: 1946-

Επισκοπικός κατάλογος (υπό σύνταξη).

Αναθεώρηση: Τρίτη, 26 Νοεμβρίου 2024.