ΘΕΜΑΤΑ ΓΡΑΠΤΗΣ ΕΞΕΤΑΣΗΣ
ΚΕΙΜΕΝΟ
Νίκος Καββαδίας,
ΠΟΥΣΙ
Έπεσε το πούσι αποβραδίς
- το καραβοφάναρο χαμένο -
κι έφτασες χωρίς να σε προσμένω
μες στην τιμονιέρα να με δεις.
Κάτασπρα φοράς κι έχεις βραχεί ,
πλέκω σαλαμάστρα τα μαλλιά σου.
Κάτω στα νερά του Port Pegassu
βρέχει πάντα τέτοιαν εποχή.
Μας παραμονεύει ο θερμαστής
με τα δυο του πόδια στις καδένες.
Μην κοιτάς ποτέ σου τις αντένες
με την τρικυμία' θα ζαλιστείς.
Βλαστημά ο λοστρόμος τον καιρό
κι είν' αλάργα τόσο η Τοκοπίλλα.
Από να φοβάμαι να καρτερώ
κάλλιο περισκόπιο και τορπιλα.
Φύγε! Εσέ σου πρέπει στέρεα γη.
Ήρθες να με δεις κι όμως δε μ' είδες΄
έχω απ' τα μεσάνυχτα πνιγεί
χίλια μίλια πέρ' απ' τις Εβρίδες.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
-
Ο Καββαδίας ήταν
ασυρματιστής σε καράβια. Πώς φαίνεται ο ναυτικός χαρακτήρας του ποιήματος;
-
Ο ποιητής βλέπει οπτασία
που τη συμπλέκει με πραγματικές καταστάσεις. Ποια είναι η οπτασία και ποιες οι
πραγματικές καταστάσεις;
-
Να εξηγήσετε την αντίθεση
που υπάρχει στον παρακάτω στίχο: «Ήρθες να με δεις κι όμως δε μ' είδες»
Να βρείτε τις ομοιότητες που έχει το Πόυσι με το παρακάτω ποίημα του Γιάννη
Σκαρίμπα:
ΟΥΛΑΛΟΥΜ .
. .
Ήταν σα να σε πρόσμενα Κερά
απόψε που δεν έπνεε έξω ανάσα,
κι έλεγα: Θα ‘ρθει απόψε απ' τα νερά
κι από τα δάσα.
Θα ‘ρθει,
αφού φλετράει μου η ψυχή,
αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι
και θα μυρίζει ήλιο και βροχή
και νειό φεγγάρι . . .
Και να, το
κάθισμά σου σιγυρνώ,
στολνώ την κάμαρά μας αγριομέντα,
και να, μαζί σου κιόλας αρχινώ
χρυσή κουβέντα:
. . . Πως –
να, θα μείνει ο κόσμος με το "μπά"
που μ' έλεγε τρελόν πως είχες γίνει
καπνός και - τάχας - σύγνεφα θαμπά
προς τη Σελήνη . . .
. . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Νύχτωσε και
δεν φάνηκες εσύ·
κίνησα να σε βρω στο δρόμο - ωιμένα -
μα σκούνταφτες (όπου εσκούνταφτα) χρυσή
κι εσύ με μένα.
Τόσο πολύ
σ' αγάπησα Κερά,
που άκουγα διπλά τα βήματα μου!
Πάταγα γω - στραβός - μεσ' τα νερά;
κι εσύ κοντά μου . . .
Χριστίνα Παπαγγελή
Βασίλης Συμεωνίδης
|