φιλολογικές σελίδες

[αρχική]  [αρχαία ελληνικά]  [έκθεση - έκφραση]  [λογοτεχνία]  [ιστορία]  [διάφορα]  [σύνδεσμοι]

Καρυωτάκη, Μπαλλάντα στους άδοξους ποιητές των αιώνων

 

 

 

 

 

5

 

 

 

 

 

10

 

 

 

 

15

 

 

 

 

 

20

 

 

 

 

 

25

 

 

 

 

Aπό θεούς και ανθρώπους μισημένοι,    
σαν άρχοντες που εξέπεσαν πικροί,
μαραίνονται οι Βερλαίν· τους απομένει
πλούτος η ρίμα πλούσια και αργυρή.
Οι Ουγκώ με "Τιμωρίες" την τρομερή                 
των Ολυμπίων εκδίκηση μεθούνε.
Μα εγώ θα γράψω μια λυπητερή
μπαλλάντα στους ποιητές άδοξοι που’ ναι.

Αν έζησαν οι Πόε δυστυχισμένοι.
και αν οι Μπωντλαίρ έζησαν νεκροί,                 
η Αθανασία, τούς είναι χαρισμένη.
Κανένας όμως δεν ανιστορεί
και το έρεβος εσκέπασε βαρύ
τους στιχουργούς που ανάξια στιχουργούνε.
Μα εγώ σαν προσφορά κάνω ιερή                       
μπαλλάντα στους ποιητές άδοξοι πού ναι.

Του κόσμου η καταφρόνια τούς βαραίνει
κι αυτοί περνούνε αλύγιστοι και ωχροί.
στην τραγικήν απάτη τους δοσμένοι
πως κάπου πέρα η Δόξα καρτερεί,                       
παρθένα βαθυστόχαστα ιλαρή.
Μα ξέροντας πως όλοι τούς ξεχνούνε,
νοσταλγικά εγώ κλαίω τη θλιβερή
μπαλλάντα στους ποιητές άδοξοι πού ναι.

Και κάποτε οι μελλούμενοι καιροί:
-Ποιος άδοξος ποιητής θέλω να πούνε,
την έγραψε μιαν έτσι πενιχρή
μπαλλάντα στους ποιητές άδοξοι πού’ναι;

 

 

 

                      

 




 


 

 

Ερωτήσεις:

1. (τέσσερις εναλλακτικές ερωτήσεις)

1.1.   Χαρακτηριστικά της ποίησης του Κ. Καρυωτάκη είναι η μελαγχολία/απαισιοδοξία και ο (αυτό)σαρκασμός. Πώς διαφαίνονται τα στοιχεία αυτά στο συγκεκριμένο ποίημα;

1.2.   Γιατί ο Κ. νιώθει αλληλέγγυος με τους περιφρονημένους και  τους άδοξους ποιητές; Πώς φαίνεται αυτή η συναισθηματική ταύτιση μέσα στο ποίημα;

1.3.   Ποια στοιχεία του ποιήματος δικαιολογούν το χαρακτήρα της μπαλάντας; Πώς εξυπηρετεί τις προθέσεις του Κ. το είδος της ποίησης που επέλεξε;

1.4.   O ποιητής ακολουθεί την τεχνοτροπία του συμβολισμού και γι’ αυτό προσέχει πολύ την επεξεργασία του στίχου. Αποτέλεσμα της επεξεργασίας είναι η μουσικότητα και η πλούσια ομοιοκαταληξία. Δικαιολογήστε αυτή την άποψη.

 Μονάδες 15/100

 

2. (τέσσερις εναλλακτικές ερωτήσεις)

2.1.   Γιατί  αισθάνθηκε ο Κ. την ανάγκη να γράψει ποίημα για τους άδοξους ποιητές των αιώνων;

2.2.   Ποια φράση του ποιήματος λειτουργεί ως μοτίβο και ποια εντύπωση δημιουργεί; Ποιος είναι ο διαφορετικός ρόλος αυτής της φράσης κάθε φορά που επαναλαμβάνεται; (πάρτε υπόψη και τον τίτλο)

2.3.   Πώς παρουσιάζεται προοδευτικά η θέση των άδοξων ποιητών στις τρεις πρώτες στροφές; Σε ποια από αυτές μας δίνει μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα του δράματός τους;

2.4.   Στο ποίημα επαναλαμβάνεται ένας στίχος. Ποιο λειτουργικό ρόλο έχει;

 Μονάδες 20/100

 

3. (τρεις εναλλακτικές ερωτήσεις)

3.1.   Σε ποιους ένδοξους ποιητές αναφέρεται ο Καρυωτάκης και πώς αντιμετωπίστηκαν από τους σύγχρονούς τους;

3.2.   Ποια είναι η βασική αντίθεση στην οποία χτίζει ο Κ. την μπαλάντα στους περιφρονημένους ποιητές;

3.3.   Στο ποίημα επαναλαμβάνεται τέσσερις φορές η προσωπική αντωνυμία «εγώ». Ποια είναι η θέση του ποιητικού «εγώ» ανάμεσα στους ποιητές που δοξάστηκαν και τους άδοξους ποιητές;

Μονάδες 20/100

 

4. (τέσσερις εναλλακτικές ερωτήσεις)

4.1.   Να σχολιάσετε συγκριτικά τους στίχους 7-8, 15-16, 22-24, 28.

4.2.   Πώς χαρακτηρίζει ο ίδιος ο Κ. την μπαλάντα του μέσα στο ποίημα; Πώς δικαιολογεί αυτόν τον χαρακτηρισμό;

4.3.   Να σχολιάσετε τους στίχους όπου κορυφώνεται ο αυτοσαρκασμός.

4.4.   Σχολιάστε τους στίχους του ποιήματος (19-20):

«στην τραγικήν απάτη τους δοσμένοι

πως κάπου πέρα η Δόξα καρτερεί»

 Μονάδες 25/100

 

5.      Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του ποιητή στο ποίημα του Μπωντλαίρ που ακολουθεί; Ποια είναι η σχέση με τα χαρακτηριστικά που έχουν οι άδοξοι ποιητές στη Μπαλάντα του Καρυωτάκη;

Μονάδες 20/100

 

Σαρλ Μπωντλαίρ, ΑΛΜΠΑΤΡΟΣ (μτφρ. Αλέξανδρος Μπάρας)

 

Συχνά για να περάσουνε την ώρα οι ναυτικοί

άλμπατρος πιάνουνε, πουλιά μεγάλα της θαλάσσης,

που ακολουθούνε σύντροφοι, το πλοίο, νωχελικοί

καθώς γλιστράει στου ωκεανού τις αχανείς εκτάσεις.

 

Και μόλις στο κατάστρωμα του καραβιού βρεθούν

αυτοί οι ρηγάδες τ' ουρανού, αδέξιοι, ντροπιασμένοι,

τ' αποσταμένα τους φτερά στα πλάγια παρατούν

να σέρνονται σαν τα κουπιά που η βάρκα τα πηγαίνει.

 

Πώς κείτεται έτσι ο φτερωτός ταξιδευτής δειλός!

Τ' ωραίο πουλί τι κωμικό κι αδέξιο που απομένει!

Ένας τους με την πίπα του το ράμφος του χτυπά

κι άλλος, χωλαίνοντας, το πώς πετούσε παρασταίνει.

 

Ίδιος με τούτο ο Ποιητής τ' αγέρωχο πουλί

που ζει στη μπόρα κι αψηφά το βέλος του θανάτου,

σαν έρθει εξόριστος στη γη και στην οχλοβοή

μέσ' στα γιγάντια του φτερά χάνει τα βήματά του.

   

επιμέλεια: Χριστίνα Παπαγγελή

Ημερομηνία τελευταίας επεξεργασίας: Σάββατο, 07. Ιουνίου 2008  

συνεργατικός δικτυακός τόπος με εκπαιδευτικό σκοπό και περιεχόμενο