Η έννοια της μικτής μάθησης σχετίζεται με τη χρησιμοποίηση τόσο της F-to-F διδασκαλίας, όσο και της διαδικτυακής, μέσω ΔΠΜ. Οι Dziuban et all (2004), αναφέρουν ότι μαθήματα που αντικαθιστούν ένα μέρος της μετωπικής διδασκαλίας, χρησιμοποιώντας διαδικτυακούς πόρους, επιτρέπουν καλύτερη αλληλεπίδραση της F-to-F διδασκαλίας. Οι Ginns & Ellis (2007), θεωρούν ότι η ανάμιξη της F-to-F διδασκαλίας με την ηλεκτρονική μάθηση στηρίζει λειτουργικά η μία την άλλη.
Η τοποθέτηση διδακτικού υλικού στο διαδίκτυο, όπου οι μαθητές μπορούν να έχουν πρόσβαση ανά πάσα στιγμή (Ασύγχρονη Τηλεκπαίδευση), παρέχει στο μάθημα αυξημένη ευελιξία. Σε αυτό το ΔΠΜ οι μαθητές μπορούν να συμμετέχουν ενεργά, να βοηθήσει στην ανάπτυξη κριτικής σκέψης και να διευκολύνει την συνεργατική μάθηση, με στοχευμένες παρεμβάσεις και δραστηριότητες από το διδάσκοντα (Dziuban et all, 2004). Σε τελική ανάλυση, δεν πρόκειται για μάθηση που συντελείται στην τάξη με ?διαδικτυακή? ενίσχυση αλλά ούτε και για διαδικτυακή μάθηση, που ενισχύεται με διδασκαλία στην τάξη (Χαραλαμπίδη & Μαυρουδή, 2007).
