(Άγγελος Λιβαθινός, Καρδαμάς-Kardamas)"Συμμετοχικός" νεοφιλελευθερισμός

« Πολλοί, ενώ κάνουν

τις αισχρότερες πράξεις,

βρίσκουν « λογικώτατα» επιχειρήματα

για να τις καλύψουν».

Δημόκριτος

Όταν διατύπωνε αυτές τις σκέψεις ο μεγάλος Έλληνας Προσωκρατικός Φιλόσοφος, Δημόκριτος, πρίν περίπου από 2.400 χρόνια, είχε στον νού του τον ηθικό ξεπεσμό, στην κοινωνική και πολιτική ζωή, ωρισμένων ανθρώπων τής εποχής του, χωρίς όμως να τους κατονομάζει.

Αν ζούσε σήμερα αυτή η μεγάλη μορφή τής Ελληνικής Φιλοσοφικής Σκέψης, σίγουρα θα έδειχνε με το δάκτυλό του τους σημερινούς εκπροσώπους τού πολιτικού αμοραλισμού.

Ο νεοφιλελευθερισμός, ό,τι πιό νοσηρό και ανθρωπίνως αποκρουστικό επεξεργάσθηκε ποτέ ο νούς τού ανθρώπου, που απροκαλύπτως και χωρίς κοινωνικές συστολές θέτει πάνω από την ανθρώπινη ύπαρξη, πάνω από τους εργαζόμενους, το ασύδοτο κέρδος τού Κεφαλαίου, επιχειρείται να αναβαπτισθή στην πολιτική "κολυμβήθρα τού Σιλωάμ" και να εξαγνισθή, με την συνέργεια και την αποκλειστική ευθύνη τού σημερινού κυβερνητικού κόμματος. Τού κόμματος, που επαγγέλθηκε κοινωνική δικαιοσύνη για τον εργαζόμενο λαό, και σήμερα τού δείχνει τα δόντια τής βαθύτατης συντηρητικοποίησης και τής αντιδραστικοποίησής του.

Ο αναδειχθείς, ως άλλος Ρωμαίος Έπαρχος, αρχηγός τού ΠΑΣΟΚ , Γ. Α. Παπανδρέου ( Γ.Α.Π), επιθυμώντας να υλοποιήσει με «υπευθυνότητα» τις επιταγές τού αμερικάνικου παράγοντα, για να «ξεδοντιασθούν» τα όποια ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά κατάφερε να κρατήσει η ελληνική κοινωνία σε πείσμα τής 20ετούς, και ιδιαιτέρως μεθοδευμένης προς τούτο, κυβερνητικής πολιτικής τού κόμματός του, σερβίρει στους «Ιθαγενείς» τα παραμύθια τής δικής του κενής περιεχομένου «συμμετοχικής δημοκρατίας», διορίζοντας, ως Ηρακλειδείς υπερασπιστές της, τους πιό μαύρους εκπροσώπους τού άκρατου νεοφιλελευθερισμού και τής κοινωνικής αναλγησίας, Μάνο και Ανδριανόπουλο, όπως παληότερα έκανε ο Σημίτης με τον άλλο «αστέρα» τής αντιλαϊκής και αντιδραστικής πολιτικής, Κοντογιαννόπουλο.

Άν παρακολουθήσει προσεκτικά κανείς τα όσα λέει ο κ. Γ.Α.Π, θα διαπιστώσει, ότι ο λόγος που διατυπώνει απέχει μεν πολύ από του να έχει τα χαρακτηριστικά και να συνάδει με τις βασικές αρχές τού ορθού λόγου, αλλά είναι αποκαλυπτικός τού ζοφερού μέλλοντος που μάς επιφυλάσσει, αν κατάφερνε κάποτε να γίνει Πρωθυπουργός τής Χώρας: Μίλησε για νομιμοποίηση τών «μαλακών» ναρκωτικών, για να «βγάλει» έτσι την νεολαία από τα αδιέξοδά της, με την «ναρκω-κουλτούρα». Μίλησε ακόμη για «μαύρη» και ανασφάλιστη εργασία για τους νέους, επιχειρώντας να μάς γυρίσει πίσω, πρίν από το 1920, όταν οι εργαζόμενοι δούλευαν για ένα κομμάτι ψωμί, χωρίς καμμία ασφάλιση και χωρίς καμμία κοινωνική φροντίδα, ή ακόμη να μάς πάει και πιό πίσω, στην αρχαία ελληνική δουλοκτητική κοινωνία, όπου ο δούλος ζούσε μόνον για να υπηρετεί τον «κύριό του»! Μίλησε και για άλλες παρόμοιες «ανατροπές», που ο χώρος δεν επιτρέπει να αναφερθούμε τώρα.

Αλλά, εκείνο που έχει αποκτήσει ιδιαίτερη σημασία σήμερα, είναι η μέθοδος με την οποίαν προτίθεται ο «Ηγεμών» να υλοποιήσει τα βαθύτατα αντιδραστικά σχέδιά του. Και έχει αυτό σημασία, διότι μέχρι σήμερα η πράσινη Δεξιά διέφερε από την Μπλέ Δεξιά μόνον στην μέθοδο. Οι πολιτικές ήσαν ίδιες, όπως και είναι, αλλά ξεχώριζαν οι μέθοδοι επιβολής τους. Η πρώτη απεδείχθη ικανότερη στην εξαπάτηση τού κόσμου και στην υλοποίηση τών αντιδραστικών αυτών πολιτικών. Εξ ού και η πράσινη Δεξιά ήταν μέχρι τώρα εκείνη, την οποίαν προτιμούσε η Αστική Τάξη τής χώρας μας και το Κεφάλαιο, για να είναι στο τιμόνι τής υλοποίησης αυτής τής αντιδραστικής πολιτικής. Για να υλοποιήσει αποτελεσματικά ο κ. Γ.Α.Π. την σχεδιαζόμενη βαθύτατα αντιδραστική πολιτική του, συμπράττει με τούς πλέον καθαρόαιμους εκπροσώπους τού άκρατου νεοφιλελευθερισμού στην χώρα μας, Στ. Μάνο και Α. Ανδριανόπουλο, τους οποίους ούτε η Ν.Δ. δεν ανέχεται πλέον στους κόλπους της!

Αλλά, εάν αυτές οι «απίστευτες», για μερικούς πολιτικά αφελείς, «μετεγγραφές» αφορούσαν απλά και μόνον τον κομματικό οργανισμό, που ο κ. Γ.Α.Π. διαχειρίζεται ως άλλος Πιπίνος τής δυναστείας τών «Καρολιδών» που παρέλαβε την εξουσία και εχρήσθη « ελέω θεού βασιλεύς» τών Φράγκων ( 754 μ.Χ.), τότε θα μάς άφηναν ίσως αδιάφορους, όπως και την ελληνική κοινωνία. Αλλά, δεν πρόκειται περί αυτού. Πρόκειται περί σχεδίου βαθειάς αντιδραστικοποίησης τού συνόλου τής πολιτικής στην χώρα μας, για σχέδιο αμερικανοποίησης τής ελληνικής πολιτικής ζωής και τής ελληνικής κοινωνίας, και αυτό αφορά όλους μας.

Η σύμπραξη τού κ. Γ.Α.Π. και τού κόμματός του με πρόσωπα, που έχουν καταγραφή ως πατενταρισμένοι εκπρόσωποι τού ακροδεξιού νεοφιλελευθερισμού στην χώρα μας, δεν είναι απλά και μόνον μία «αγωνιώδης» κίνηση απελπισίας τού κυβερνώντος κόμματος για να «γαντζωθή» στην εξουσία. Η στόχευση είναι βαθύτερη και πάει πολύ μακρυά. Μεθοδεύεται η σαλαμοποίηση τής πολιτικής ζωής και η διάλυση τών κοινωνικών συντεταγμένων, με την μετατροπή τής ελληνικής κοινωνίας σε αντίγραφο τής αμερικανικής, όπου βασιλεύει ο πολιτικός κρετινισμός και η αποδοχή κάθε αντιδραστικού μέτρου, ακόμη και φασιστικού τύπου, αρκεί να «υπηρετούνται τα συμφέροντα τής χώρας», δηλαδή τού μεγάλου κεφαλαίου. Σ’ αυτήν την από καιρό σχεδιασθείσα επιχείρηση, ο κ. Γ.Α.Π. χρειαζόταν και λίγο από γιαλαντζί «Αριστερά». Και, βέβαια, ανταποκρίθηκαν ασμένως, κάποιοι απ’ αυτούς, που σήμερα αποτελούν, ό,τι πιό ανυπόληπτο πολιτικά και εκφυλισμένο υπάρχει στην ελληνική «Αριστερά» , και οι οποίοι σε κάθε ευκαιρία εκφράζουν τον δουλοπρεπή φιλοαμερικανισμό τους, ακόμη και όταν τα αμερικάνικα αεροπλάνα βομβαρδίζουν χωρίς οίκτο χώρες και ολόκληρους λαούς.

Ο πολιτικός καιροσκοπισμός και αμοραλισμός τής σύμπραξης ΠΑΣΟΚ- Μάνου- Ανδριανόπουλου και τών «ρεταλιών τής αριστεράς» ( κατά την ρήση τού Θ. Πάγκαλου ) δεν πρόκειται, βέβαια, να οδηγήσει σε καμμία «συμμετοχική δημοκρατία» που επαγγέλεται ο κ. Γ.Α.Π. σε κάθε ευκαιρία. Πρόκειται για σχέδιο επιβολής «συμμετοχικού» άκρατου νεοφιλελευθερισμού στην χώρα μας, για σχέδιο επιβολής πολιτικού μεσαίωνα. Αυτό πρέπει να το κατανοήσει ο κάθε πολίτης, και κυρίως ο κάθε καλοπροαίρετος εργαζόμενος που μέχρι τώρα ψήφιζε ΠΑΣΟΚ, στην αγωνία του να εφαρμοσθή μία , έστω και ασθενής, κοινωνική δικαιοσύνη, αλλά και ο κάθε εργαζόμενος που ψήφιζε Ν.Δ., στο όνομα τού να απαλλαγή ο τόπος από μία καθεστωτική νοοτροπία και πολιτική τού κυβερνώντος κόμματος.

Να γυρίσουν την πλάτη οι εργαζόμενοι και στους δύο «μονομάχους» τού δικομματισμού, και να κοιτάξουν αριστερά τους. Εκεί είναι η ελπίδα τού σήμερα και τού αύριο. Για τούς ίδιους και για τα παιδιά τους. Αριστερά και κόκκινο! -

Άγγελος Λιβαθινός

Καθηγ. Μαθηματικών-Λυκειάρχης

-----------------------------------------------------------------------------------

^(*)Το άρθρο αυτό γράφτηκε με αφορμή την αλλαγή ηγεσίας στο τότε Κυβερνητικό κόμμα και εν όψει τών Βουλευτικών Εκλογών 2004, και δημοσιεύθηκε στις Εφημερίδες: 1) "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ" Αθηνών ( 21-2-2004), 2) "ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ" Αμαλιάδος ( 17-2-2004), και 3) " Πατρίς" Πύργου ( 19-2-2004)