(Άγγελος Λιβαθινός, Καρδαμάς-Kardamas)Τί είναι η Πατρίδα;

Τι είναι, τέλος πάντων, η Πατρίδα; Τι είναι στο μυαλό τού απλού ανθρώπου αυτή η Πατρίδα, ώστε να φθάνει στο σημείο να θυσιάζει και την ζωή του ακόμη γι’ αυτήν;

Μπορεί στη ζωή μας να χάσουμε πολλά πράγματα. Τους φίλους μας, τα προσφιλή μας πρόσωπα. Μπορεί να χάσουμε το μεροκάματό μας από την διεφθαρμένη πολιτική τών κρατούντων. Στην καθημερινότητα τής ανθρώπινης Οδύσσειας, μπορεί να χάσουμε κι’ άλλα πράγματα. Αν, όμως, έχουμε κατορθώσει να κρατήσουμε μέσα μας την ανθρωπιά μας μαζί και την αξιοπρέπειά μας, αυτά μάς εξασφαλίζουν μιάν ακατανίκητη δύναμη. Και μπορούμε, τότε, να ελπίζουμε. Έχουμε , τότε, την ελπίδα, πως, ακόμη κι αν τα χάσαμε όλα τα άλλα, υπάρχει κάτι δυνατό, που μάς περιμένει.

Υπάρχει ο τόπος μας, η γειτονιά μας, οι εναπομείναντες φίλοι μας, οι «δικοί» μας άνθρωποι. Υπάρχουν οι αγώνες μας για ένα καλλίτερο αύριο, τα παιδιά μας και η οικογένειά μας, τα παιδικά μας βιώματα, οι δυσκολίες τής ζωής και η φτώχεια μας, οι χαρές μας και οι λύπες μας, τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα, που δένονται με τον τόπο μας. Υπάρχει ο χώρος όπου έζησαν και πάλεψαν οι πατεράδες μας και οι παππούδες μας, ο αέρας και η θάλασσα που αναπνέουμε.

Αυτά όλα είναι η Πατρίδα, για εκείνον που συνεχίζει να κρατά την ανθρωπιά του και την αξιοπρέπειά του. Σε έναν κόσμο, που πνίγεται στο ανθρώπινο αίμα από τους βάρβαρους και τα σκυλιά τών επιθετικών πολέμων, η Πατρίδα είναι, για όποιον επιμένει να μένει Άνθρωπος, η τελευταία ελπίδα, η πιο γλυκειά προσμονή!

Γι’ αυτήν την Πατρίδα πολέμησαν οι 300 τού Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, κόντρα στις χιλιάδες τών εισβολέων Ιμπεριαλιστών τής εποχής εκείνης.

Γι’ αυτήν την Πατρίδα πολέμησαν οι Πατεράδες και οι Παππούδες μας το ’40, κόντρα στον φασισμό και τον ναζισμό. Κι’ ας είχαν πάνω από το κεφάλι τους την Μεταξική δικτατορία.

Γι’ αυτήν την Πατρίδα αγωνίσθηκε ο Μάρτυρας Ρήγας Φερραίος και πολέμησαν ο Καραϊσκάκης και ο Κολοκοτρώνης το 1821, ενάντια στους κατακτητές Οθωμανούς.

Γι’ αυτήν την Πατρίδα πολέμησαν οι Πρόγονοί μας στον Μαραθώνα, εναντίον τού Ιμπεριαλιστή εισβολέα τής Ανατολής.

Γι’ αυτήν την Πατρίδα πολεμά και σήμερα ο ηρωϊκός λαός τού Ιράκ, ενάντια στην πανούκλα τής ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας τής Αγγλοαμερικανο-εβραϊκής συμμορίας, που επιχειρεί να υποδουλώσει την χώρα τους, και που σχεδιάζει να συνεχίσει το «έργο» της και σε άλλες γωνιές τού πολύπαθου Πλανήτη μας. Γι’ αυτήν την συμμορία, Πατρίδα είναι το κέρδος!

Η υπεράνθρωπη και ηρωϊκή αντίσταση , που προβάλλουν οι Ιρακινοί μαχητές απέναντι στους φονιάδες αιμοσταγείς εισβολείς, έχει συγκλονίσει και ξυπνήσει τα πατριωτικά αισθήματα σε όλους, όσοι επιμένουν ότι λέγονται Άνθρωποι, όχι επειδή περπατούν με τα δύο, αλλά γιατί έχουν κρατήσει ακόμη την φλόγα τής ανθρωπιάς τους και την αξιοπρέπειά τους.

Αυτοί, που λογίζουν τον εαυτό τους Άνθρωπο, μόνον γιατί περπατούν στα δύο, είναι όλοι αυτοί που σπέρνουν αυτόν τον ανθρώπινο όλεθρο, είναι οι φονιάδες τών λαών, είναι αυτοί που βλέπουν τον πολιτισμό τους μέσα από τα βαρέλια τών πετρελαίων τής Μοσούλης, τού Κιρκούκ και τής Βασσόρας, που δεν τους ανήκουν. Είναι ο αγγλο-αμερικανο-εβραϊκός συρφετός τής βαρβαρότητας, που μέχρι τώρα δεν γνώρισε όμοιό του η Οικουμένη!

Αυτές τις δραματικές ώρες, που διέρχεται η ανθρωπότητα, η ψυχή μας και η καρδιά μας είναι κοντά στον ηρωϊκό λαό τού Ιράκ, στα τεμαχισμένα κορμιά τών μικρών παιδιών από τις «έξυπνες» βόμβες τών νέων Χίτλερ, είναι κοντά στους μαχητές και στους αμάχους τής Βασσόρας,τής Νασιρίγια, τού Ούμκασρ και τής Βαγδάτης. Η οργή μας έχει σταθερό αποδέκτη: τους αγγλο-αμερικανο-εβραίους ναζί και την κτηνώδη Ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα που σπέρνουν. Άλλωστε, αυτοί μόνον αυτό έχουν και μπορούν να προσφέρουν στον κόσμο!

Σε ό,τι αφορά αυτούς, που στηρίζουν και διευκολύνουν αυτήν την φασιστική εισβολή στο Ιράκ, μη νομίσουν ότι θα αποφύγουν την λαϊκή χλεύη και καταδίκη. Μέρα με τη μέρα αποκαλύπτεται ο κατάπτυστος ρόλος τους, έναντι τής παραμονής τους στην εξουσία, και τους περιμένει ο γνωστός επίλογος τών ξενόδουλων Νενέκων. Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι τής Μεσοποταμίας και τής Βαβυλώνας, που υπερασπίζονται την Πατρίδα τους, θα είναι οι μόνιμες ερινύες τους. Και η Ιστορία, ήδη έχει στήσει τον Πάσαλο τής ατίμωσής τους και τους περιμένει.-

Άγγελος Λιβαθινός

Καθηγ. Μαθηματικών-Λυκειάρχης

----------------------------------------------------------------------------

^(*) Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα: "Καρδαμάς" ( Φ. 6, Ιανουάριος-Μάρτιος 2003).