(Άγγελος Λιβαθινός, Καρδαμάς-Kardamas)"Αιδώς Αργείοι"

Όσοι γνωρίζουν λίγα πράγματα από την ιστορία τού συνδικαλιστικού κινήματος, ξέρουν πολύ καλά, πως για τους εγκά8ετους και τους δοτούς δεν υπάρχουν ούτε ιερά ούτε όσια.

Οι εγκά8ετοι και οι δοτοί «συνδικαλιστές» τής εποχής τού «Μακρηθεοδωρισμού» και τής ψυχροπολεμικής περιόδου, είχαν ξεκαθαρισμένους δύο στόχους στην δράση τους:

Απο την μιά μεριά, «λιβάνιζαν» την κυβερνητική πολιτική και προσπαθούσαν παράλληλα να υπονομεύσουν και να κατασυκοφαντήσουν τους αγώνες τών εργαζομένων.

Από την άλλη μεριά προσπαθούσαν να αδράξουν την όποια «ευκαιρία» για να δείξουν τα δήθεv «φιλεργατικά» και «φιλολαϊκά» τους αισθήματα με «στημένες» και «προκάτ» (συμφωνημένες με τους κρατούντες) «εκδηλώσεις», προκειμένου να δημιουργήσουν άλλοθι για την εγκληματική τους στάση σε βάρος τών συμφερόντων τών εργαζομένων (που υποτίθεται πως εκπροσωπούσαν ως «διοίκηση τής ΓΣΕΕ»).

Έπειτα από την απροκάλυπτη κυβερνητική παρέμβαση και την ανατροπή τής νόμιμης Διοίκησης τής ΓΣΕΕ, το 1985, μάς προέκυψαν νέοι κυβερνητικοί εγκάθετοι στην ΓΣΕΕ, που επεχείρησαν μάλιστα να «αναβαπτισθούν» με το πρόσφατο «Συνέδριο»-παρωδία τής ΓΣΕΕ.

Σήμερα, λοιπόν, αυτοί οι ανεκδιήγητοι «απόγονοι» εκείνης τής εποχής, οι επίδοξοι νέοι «Μακρηθεοδωρήδες» και «δοτοί» συνδικαλιστές τής νέας κυβερνητικής εξουσίας, προχωρούν ακόμη πιό αναίσχυντα, από τους «προγόνους» τους τής δεκαετίας τού 1950:

Μετά την ολοκληρωτική απομόνωσή τους από την εργατική τάξη στο «Συνέδριο»- παρωδία, που πραγματοποίησαν πρόσφατα στην ΓΣΕΕ, προσπάθησαν προχθές, χωρίς καμμιά συστολή, να αναβαπτίσουν τον εαυτό τους στο αίμα ενός λαού, σάν δήθεν «εκπρόσωποι τών εργαζομένων»! Στο αίμα τού ηρωϊκού λαού τής Λιβύης, που χύθηκε άδικα από τις σφαίρες τού Αμερικάνικου Ιμπεριαλισμού, τα ξημερώματα τής 15^ης Απριλίου 1986.

Και προχώρησαν οι δοτοί και οι εγκάθετοι τής οδού Πατησίων στην διoργάνωση «συγκέντρρωσης συμπαράστασης» στον λαό τής Λιβύης!

Ποιοί; Οι ξεπουλητάδες τών συμφερόντων τών εργαζομένων!

Βρέθηκαν, όμως, για μια ακόμη φορά απομονωμένοι από τους ερyαζομέvoυς, και αναγκάσθηκαν να ακυρώσουν την «συγκέντρωση»!

Το ότι τα φιλειρηνικά αισθήματα τού λαού μας δεν μπόρεσαν να τα αξιοποιήσουν οι εγκάθετοι «συνδικαλιστές», για να βγάλουν τον εαυτόν τους από την απομόνωση κα την καθολική περιφρόνηση τών εργαζομένων, είναι ένα ακόμη θετικό σημάδι για την αταλάvτευτη στάση τής εργατικής τάξης και όλων τών εργαζομένων απέναντι στους θετούς «εκπροσώπους» της.

Οι εργαζόμενοι μετέφρασαν με τον δικό τους εκφραστικώτατο τρόπο τήν φράση «Αιδώς Αργείοι», με την ολοκληρωτική απομόνωση, που αρμόζει στους «εγκαθέτους» και νέους εργατοπατέρες τής οδού Πατησίων. –

Άγγελος Λιβαθινός

Καθηγ. Μαθηματικών στο 2^ο Λύκειο Αμαλιάδος

Πρόεδρος τής ΕΛΜΕ Ηλείας

.........................................................................................................................................

(*) Το άρθρο αυτό εδημοσιεύθη εις την ημερησία εφημερίδα τής Ηλείας «ΠΡΩΪΝΗ», ΤΗΝ 19.4.1986.

Τα ξημερώματα τής 15 Απριλίου 1986, Αμερικάνικα αεροπλάνα εβομβάρδισαν απροειδοποίητα την Λιβύη, προκαλώντας δεκάδες δολοφονίες. Ο Ελληνικός Λαός, με διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες έδειξε τα αντιαμερικάνικα και αντιϊμπεριαλιστικά αισθήματά του. Μέσα στην γενική κατακραυγή κατά τού Αμερικάνικου Ιμπεριαλισμού, η ανεκδιήγητη «Διοίκηση» τής ΓΣΕΕ, που είχε προέλθει από ένα «Συνέδριο»-παρωδία, μετά από την ανατροπή τής νόμιμης Διοίκησης τής ΓΣΕΕ από την κυβέρμηση Παπανδρέου, επεχείρησε να «αναβαπτισθεί» στην συνείδηση τών εργαζομένων, σαν δήθεν « εκπρόσωπός τους», και επεχείρησε να «διοργανώσει» συγκέντρωση συμπαράστασης στον λαό τής Λιβύης. Απομονώθηκε, όμως, από τους εργαζομένους, και αναγκάσθηκε να ακυρώσει τήν «φιέστα» που ετοίμαζε!