(Άγγελος Λιβαθινός, Καρδαμάς-Kardamas) Τα Προβλήματα τής Εκπαίδευσης και ο Αγώνας τών Καθηγητών

Κατά τα τελευταία χρόνια, τα προβλήματα τής εκπαίδευσης διογκώνοvται και συσσωρεύονται επικίνδυνα, με όλες τις αρνητικές συνέπειες τόσον στην μόρφωση τών νέων μας, όσον και στην ίδια την εκπαίδευση, ως θεμέλιο για την ανάπτυξη τού τόπου μας.

Η υπεύθυνη Ποιλιτεία φαίνεται ως να μην είναι σε θέση να συνειδητοποιήσει το μέγεθoς τών προβλημάτων και τους κινδύνους, που αυτά εγκυμοvούν με την διαιώνισή τους.

Δεν εξηγείται διαφορετικά το γεγονός, πως οι κινητοποιήαεις όλων τών συντελεστών τής εκπαίδευσης, μαθητών, φοιτητών, καθηγητών, αφήνουν αδιάφορους τούς υπευθύνους τής οδού Μητροπόλεως και την Κυβέρνηση.

Ιδιαίτερα, τα προβλήματα τής Μέσης Εκπαίδευσης έχουν λάβει εκρηκτικές διαστάσεις. Και γι’ αυτό, τον τελευταίο χρόνο, οι Καθηγητές , με απεργίες και άλλες μορφές κινητοποιήσεων, ζητούν από το Υπουργείο Παιδείας και την Κυβέρνηση να σταθούν με την πρέπουσα ευθύνη απέναντι στην άθλια κατάσταση, που επικρατεί στην Μέση Εκπαίδευση. Αλλά, εισπράττουν την πλήρη αδιαφορία τών υπευθύνων!

Για το μέγεθος και την εκρηκτικότητα τών προβλημάτων, αρκεί να αναφέρει κανείς δύο-τρία παραδείγματα, ώστε να διαπιστώσει και ο πλέον αδαής περί τα εκπαιδευτικά, ότι η τυχόν συνέχιση αυτής τής κατάστασης οδηγεί όχι μόνον στην υποβάθμιση τής εκπαίδευσης, αλλά ουσιαστικώς στην διάλυσήν της!

ΠΡΩΤΟΝ

Είναι σήμερα φρόνιμο, να αρνείται η Πολιτεία στους Καθηγητές την Επιμόρφωση και την Μετεκπαίδευσή τους, την στιγμή που οι Επιστήμες προοδεύουν με τέτοια ταχύτητα, ώστε οι Καθηγητές, ως Επιστήμονες και Παιδαγωγοί, κινδυνεύουν να μείνουν μακρυά από τις νέες εξελίξεις τών Επιστημών, με όλες τις αρνητικές συνέπειες για τους νέους;

Τελικώς, τί θέλει η Πολιτεία; Να «βγάζει» από τα σχολεία ανίδεους μαθητές, εφοδιασμένους με παρωχημένες γνώσεις ;

ΔΕΥΤΕΡΟΝ

Είναι δυνατόν η Πολιτεία, που θέλει να λέγεται ευνομούμενη, να αρνείται στους Καθηγητές το δικαίωμα στην αυτομόρφωση, ώστε να είναι εις θέση να επιτελούν με τον καλλίτερον τρόπον το επιστημονικό και εκπαιδευτικό έργο τους; Εδώ και δεκαετίες, και μέχρι το 1984, οι Καθηγητές ελάμβαναν, μαζί με τον μισθόν τους, και επίδομα βιβλιοθήκης, ώστε να μπορούν να εξασφαλίζουν τα απαραίτητα βιβλία, για την ενημέρωσή τους και την αυτομόρφωσή τους στο επιστημονικό έργο τους.

Το επίδομα αυτό, η παρούσα Κυβέρνηση το κατήργησε, εξομοιώνοντας έτσι το εκπαιδευτικό και επιστημονικό έργο τού Καθηγητή με το έργο ενός απλού γραφιά Δημοσίου Υπαλλήλου! Πού οδηγούμεθα, άραγε;

ΤΡΙΤΟΝ

Είναι να το πιστεύει κανείς σήμερα, πως ο νεοδιόριστος Καθηγητής καλείται να ασκήσει το επιστημονικό και παιδαγωγικό έργο του, με μισθό 48.000 δρχ. τον μήνα(!), μερικά από τα οποία χρήματα πρέπει να διαθέτει και για την αγορά βιβλίων, για την αυτομόρφωσή του;

Τα ανωτέρω εκτεθέντα, χωρίς να καλύπτουν το εύρος τών προβλημάτων, που ταλανίζουν Καθηγητές και Μέση Εκπαίδευση, δίνουν το μέγεθος και την οξύτητα τής απαράδεκτης κατάστασης, που επικρατεί στον χώρον τής Μέσης Εκπαίδευσης, με ευθύνη τής Κυβέρνησης.

Αυτή η κατάσταση, όμως, δεν μπορεί να συνεχισθεί. Πρέπει και μπορεί να λυθούν τώρα τα προβλήματα τών Καθηγητών!

Η Γενική Συνέλευση τής ΟΛΜΕ στην Αθήνα, από τον Φεβρουάριο τού 1988, έχει χαράξει πρόγραμμα απεργιών, οι οποίες, εάν δεν λύθούν τα προβλήματα και τα αιτήματα τών Καθηγητών, μπορούν να φθάσουν και να συνεχισθούν και μέσα ακόμη στις Εξετάσεις. Η ευθύνη για μία τέτοια εξέλιξη θα βαρύνει αποκλειστικώς την Κυβέρνηση, η οποία έχει ήδη από τον Φεβρουάριο προειδοποιηθή!

Βέβαια, υπάρχουν και μερικοί ( ελάχιστοι, είναι αλήθεια!), που, με άρθρα τους και ομιλίες, «σπεκουλάρουν» πάνω στην εύλογη αγωνία γονιών και μαθητών για την τύχη τών Εξετάσεων, με στόχο να τορπιλίσουν τον αγώνα, τον δίκαιον αγώνα τών Καθηγητών. Δεν γνωρίζουμε, βέβαια, άν αυτοί κάνουν το ίδιο και με άλλους κλάδους εργαζομένων, όταν αυτοί απεργούν σε περιόδους αιχμής.

Αυτοί, οι «αρουραίοι» τής Πολιτικής, που δήθεν από υπευθυνότητα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τις απεργίες τών Καθηγητών σε περιόδους αιχμής, αντί να επιχειρούν να ροκανίσουν και να μολύνουν με διαβολές τον αγώνα τών Καθηγητών, θα ήτανε φρονιμώτερο να αξιοποιήσουν την πειθώ τους ( εάν έχουν βέβαια) προς την Κυβέρνηση, για να την πείσουν να σταθεί με υπευθυνότητα απέναντι στην εκρηκτική κατάσταση, που έχει δημιουργήσει η ίδια στην Μέση Εκπαίδευση! Αλλοιώς, θα μείνουν μόνοι, κυνηγώντας χίμαιρες!

Οι Καθηγητές, μαζί με τους μαθητές, τους γονείς και όλον τον λαό, θα συνεχίσουν αταλάντευτα τον αγώνα τους και θα δικαιωθούν!

Ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Και η Κυβέρνηση έχει χρέος να ικανοποιήσει τώρα τα αιτήματα τών Καθηγητών, πριν φθάσουμε στις Εξετάσεις!-

Άγγελος Λιβαθινός

Καθηγ. Μαθηματικών στο 2ο Λύκειο Αμαλιάδος

πρ. Πρόεδρος τής ΕΛΜΕ Ηλείας

^{.......................................................……………………………………………………}

(*) Το άρθρο αυτό εδημοσιεύθη εις την ημερήσια εφημερίδα τής Ηλείας , «ΠΑΤΡΙΣ», την 1η Απριλίου 1988. Την εποχήν εκείνην είχαν οξυνθή τα προβλήματα τής Μέσης Εκπαίδευσης, και στον χώρον τών Καθηγητών υπήρχε έντονη κινητικότητα, με αλληλοδιάδοχες απεργίες. Ουσιαστικώς ήτανε ο καιρός τής προετοιμασίας τής μεγάλης απεργίας τών Καθηγητών, μέσα στις Εξετάσεις τού 1988 ( Μάϊος-Ιούνιος).