(Άγγελος Λιβαθινός, Καρδαμάς-Kardamas)Οι Εξετάσεις στα Λύκεια και οι νέες Ανακοινώσεις τού Υπουργείου Παιδείας

Οι ανακοινώσεις τής νέας ηγεσίας τoύ Υπουργείου Παιδείας, που έγιναν την Τετάρτη 19-4-2000, δεν άλλαξαν κάτι επί τής ουσίας τής λεγόμενης Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης. Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού ακόμη και οι ίδιοι οι μαθητές, που μελετούν Πολιτική Ιστορία, γνωρίζουν πολύ καλά, ότι την διαφορά στην πολιτική δεν την κάνουν κατά βάση τα πρόσωπα, αλλά οι Κυβερνήσεις και τα Κόμματα με τα προγράμματά τους.

Ετσι, λοιπόν, έμειναν άθικτοι και ισχύουν οι τρείς βασικοί άξονες τής «Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης», δηλαδή:

1. Υποχρέωση τών μαθητών τών Λυκείων, να λάβουν μέρος σε Πανελλήνιες Γραπτές Εξετάσεις επί 27 συνολικώς μαθημάτων (!) στις δύο τελευταίες τάξεις.

2. Κατάργηση τού θεσμού τών ανεξεταστέων, όχι μόνο στις τάξεις Β' και Γ΄, αλλά και στην Α΄ Λυκείου, και

3. Εμμονή τού Υπουργείου Παιδείας στην κατάργηση τών ΤΕΛ και στην αντικατάστασή τους από τα λίαν υποοβαθμισμένα ΤΕΕ.

Η στόχευση τών τριών αυτών βασικών μέτρων τής νέας Εκπαιδευτικής Πολιτικής είναι πρόδηλη:

Βιαία απομάκρυνση χιλιάδων μαθητών από τα Λύκεια και μεταφορά τους στα ΤΕΕ, από όπου θα εξέρχονται ημιμαθείς και ημι-καταρτισμένοι, για να μπουν στην αγορά εργασίας ως «απασχολήσιμοι», δηλαδή με βεβαία την ανασφάλεια τής εργασίας μέσα στο πυρετωδώς ετοιμαζόμενο από τα κυβερνητικά επιτελεία νέο σύστημα εργασιακών σχέσεων, το ωρομίσθιο και την μερική απασχόληση, δηλαδή με το μοίρασμα τής ήδη υψηλής ανεργίας σε περισσότερα ημι-ειδικευμένα άτομα.

Το ότι αυτές οι αρνητικές συνέπειες θα επιβαρύνουν, κατά κύριο λόγo, τα παιδιά τής Εργατικής Τάξης, των φτωxών Αγροτών και τών οικονομικά ασθενέστερων στρωμμάτων τής Ελληνικής κοινωνίας, δεν απαιτεί ιδιαίτερες προσπάθειες για να καταδειχθεί.

Αυτός είναι και ο βασικός λόγος, για τον οποίο η νέα Εκπαιδευτική Πολιτική χαρακτηρίζεται από την Αριστερά ως αντιλαϊκή και βαθειά συντηρητική.

Δεν κρίνουμε περιττό να σχολιάσουμε τις καταθλιπτικές συνέπειες, τις οποίες μπορούν να προκαλέσουν στην ψυχοσωματική ανάπτυξη τών εφήβων οι 27 (!) Γραπτές Πανελλήνιες (κεντρικές και απρόσωπες) Εξετάσεις, μέσα σε δύο διαδοχικά έτη τής εφηβείας τους. Από Επιστημονικής και Παιδαγωγικής απόψεως μπορούμε να πούμε ανεπιφύλακτα: πρόκειται περί παιδαγωγικής βαρβαρότητας!

Είχαμε, βέβαια, και άλλες ανακοινώσεις από τον Υπουργό Παιδείας, όπως μείωση τής εξεταστέας ύλης, προσωρινή αναστολή τής «δοκιμασίας δεξιοτήτων», μη συμμετοχή μερικών μαθητών τής Τεχνολογικής Κατεύθυνσης στις Γραπτές Εξετάσεις δύο μαθημάτων (τα οποία είτε δεν εδιδάχθηκαν καθόλου, είτε εδιδάχθηκαν πλημμελώς, λόγω έλλειψης καθηγητών), συντόμευση τού διδακτικού έτους και έναρξη τών Γραπτών Εξετάσεων ενωρίτερα.

Σχετικά με την ανακοινωθείσα Εξεταστέα ύλη, πρέπει να σημειώσουμε, ότι δεν πρόκειται για μείωση στο επίπεδο τού 50% ή 60%, όπως παρουσιάσθηκε από πολλά μέσα ενημέρωσης και κυρίως από τις εφημερίδες τού «Συγκροτήματος Λαμπράκη», αλλά για πολύ μικρή μείωση σε σχέση με αυτήν που είχε ανακοινωθεί από τον κ. Αρσένη, και κατά βάση αφαίρεση τμημάτων τής Ύλης από τα τελευταία μαθήματα, μείωση η οποία επεβάλλετο άλλωστε, αφού υπήρχε η απόφαση τού Υπουργείου περί συντόμευσης τού διδακτικού έτους και διακοπής τών μαθημάτων ενωρίτερα.

Η προσωρινή και για δεύτερη συνεχή χρονιά αναστολή τής «δοκιμασίας δεξιοτήτων» απάλλαξε προσωρινά τους μαθητές από ένα επί πλέον άγχος, ανεξαρτήτως τού ότι αυτή η αναστολή οφείλεται στο γεγονός, πως το όλο σύστημα είναι εντελώς ανέτοιμο για την εφαρμογή μιας τέτοιου τύπου «καινοτομίας», Αμερικάνικης προέλευσης και αμφιβόλου αποτελέσματος από Επιστημονικής και Παιδαγωγικής σκοπιάς.

Η μόλις την Παρασκευή 21 Απριλίου 2000, (δηλαδή, δύο μόλις μέρες μετά την πρώτη ανακοίνωση), ανάκληση τής συντόμευσης τού διδακτικού έτους επαναφέρει τα πράγματα στην σωστή τους θέση, αλλά προκαλεί και τα εύλογα ερωτηματικά για την σοβαρότητα τών εισηγήσεων τού Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και του ΚΕΕ προς τον Υπουργό.

Εξ άλλου, η ανακοίνωση τής μη συμμετοχής μερικών μαθητών στις Γραπτές Εξετάσεις δύο μαθημάτων τής Τεχνολογικής Κατεύθυνσης, τα οποία ή δεν εδιδάχθηκαν καθόλου ή εδιδάχθηκαν πλημμελώς, λόγω έλλειψης καθηγητών, ενώ δείχνουν μια ανεξήγητη προχειρότητα και φέρουν στην επιφάνεια το χρόνιο πρόβλημα τής μη έγκαιρης τοποθέτησης καθηγητών στα σχολεία από το Υπουργείο Παιδείας, δημιουργούν σοβαρότατο ζήτημα ισότιμης συμμετοχής όλων τών μαθητών σε Γραπτές Πανελλήνιες Εξετάσεις με τόσο σοβαρό χαρακτήρα, και δημιουργούν διακρίσεις σε βάρος μαθητών τών άλλων κατευθύνσεων, που θα διεκδικήσουν τις ίδιες Σχολές με τους προηγούμενους μαθητές.

Οι Εξετάσεις, όμως, έστω και με τις πρωτοφανείς αυτές προχειρότητες, έχουν δρομολογηθή. Τώρα, προέχει η εξασφάλιση τού καλλίτερου κατά το δυνατόν κλίματος, για την ψυχική ηρεμία τών καταταλαιπωρημένων παιδιών. Προς αυτήν την Κατεύθυνση θα βοηθούσε τα μέγιστα η επαναφορά τού θεσμού τών Ανεξεταστέων και στις τρεις τάξεις τού Λυκείου. Και τούτο επειδή, πέρα από τους μαθητές εκείνους που είναι πλέον σε θέση να διεκδικήσουν με αξιώσεις την εισαγωγή τους σε μια Ανώτατη ή Ανώτερη Σχολή, υπάρχουν και οι μαθητές εκείνοι, που θα κινδυνεύσουν να χάσουν τη χρονιά τους και να μείνουν στην ίδια τάξη με τις «μια κι έξω» εξετάσεις.

Το μέτρο αυτό ( τών Ανεξεταστέων) εφαρμόσθηκε κατά το προηγούμενο διδακτικό έτος, μετά από τις μαθητικές κινητοποιήσεις, και χιλιάδες παιδιά κατόρθωσαν με συμπληρωματικές προσπάθειες να πρoβιβασθoύν τον Σεπτέμβριο στην επόμενη τάξη.

Τα παιδιά τών οικονομικά και κοινωνικά αδύναμων πολιτών τής κοινωνίας μας, τα οποία κυρίως πλήττονται από την εφαρμογή αυτού τού εξοντωτικού για τους νέους συστήματος, έχουν τώρα ανάγκη από τον θεσμό τών Ανεξεταστέων, έστω και προσωρινά για φέτος.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, το κοινωνικώς πελώριο αυτό θέμα, το ζήτημα δηλαδή τού Λυκείου, τής αποδέσμευσής του από την Εισαγωγή στα ΑΕΙ - ΤΕΙ, τής επέκτασης τής υποχρεωτικής εκπαίδευσης πέραν τού Γυμνασίου, και τής εξεύρεσης μοντέλου προπαρασκευής τών υποψηφίων για την εισαγωγή τους στις Ανώτερες και Ανώτατες Σχολές, πρέπει να αποτελέσει το βασικό πεδίο διαλόγου τής ηγεσίας τού Υπουργείου Παιδείας με τους φυσικούς λειτουργούς τής Μέσης Εκπαίδευσης, δηλαδή με τους καθηγητές και τα συντεταγμένα συνδικαλιστικά τους όργανα, τις ΕΛΜΕ και την ΟΛΜΕ.

Η Εκπαίδευση, άλλωστε, είναι προνομιακός χώρος τού διαλόγου, και, ως εκ τούτου, θα ήτανε τουλάχιστον ανεξήγητη η εμμονή οποιασδήποτε πλευράς στην άρνηση ουσιαστικού και μη προσχηματικού διαλόγου.-

Άγγελος Λιβαθινός

Καθηγητής Μαθηματικών-Λυκειάρχης

πρ. Πρόεδρος τής ΕΛΜΕ Ηλείας

..............................................................................................................................................

(*) Το Άρθρο αυτό εδημοσιεύθη στις Εφημερίδες: 1) «Ελεύθερο ΒΗΜΑ τής Ηλείας» ( 24 Απριλίου 2000), και 2) «ΑΥΓΗ» Πύργου ( 8 Μαΐου 2000)