(Άγγελος Λιβαθινός, Καρδαμάς-Kardamas)Τοπική Αυτοδιοίκηση και Τοπικές Κοινωνίες

Οι επερχόμενες εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση( ΤΑ), δηλαδή για την εκλογή Δημοτικών και Νομαρχιακών Αρχών, αποκτούν ένα ιδιαίτερα ξεχωριστό πολιτικό χαρακτήρα σήμερα.

Η εκδήλως συγκεντρωτική αντίληψη τού σημερινού Κράτους, αμφισβητεί ευθέως το δικαίωμα τών Τοπικών Κοινωνιών να αυτοδιοικούνται ως Κοινότητες, με την κλασσική και ιστορική έννοια τού όρου, και τις υποχρεώνει, ακόμη και για μικρά τοπικά κοινωνικο-πολιτικά ζητήματα, να στοιχίζονται αυστηρά πίσω από την κεντρική πολιτική, που χαράσσεται είτε στην Αθήνα είτε στις Βρυξέλλες.

Ένα ισχυρό εργαλείο, εν πολλοίς με βαθειά συντηρητικά χαρακτηριστικά, τα οποία αποκαλύπτονται και εκφράζονται τόσον με την εκ μέρους τής Κεντρικής Διοίκησης βαθειά περιφρόνηση προς τα λαϊκά αιτήματα που κινούνται έξω από την «λογική τής αγοράς» και αντιστέκονται στην άκρατη εμπορευματοποίηση κάθε ανθρώπινης δραστηριότητας, όσον και με την αντιδραστικοποίηση τής Δημοτικής ή Κοινοτικής Αρχής δια τής αναγορεύσεώς της σε «ενός ανδρός Αρχή», απετέλεσε και αποτελεί ο Ν. 2539/97, για την τοπική Αυτοδιοίκηση, τον οποίον μόνη της συνέταξε και ψήφισε η προηγούμενη Κυβέρνηση, και σήμερα τροποποιεί η παρούσα Κυβέρνηση.

Για πρώτη φορά από τής συστάσεως τού Νεοελληνικού Κράτους επιχειρήθηκε και υλοποιήθηκε στα 8 τελευταία χρόνια η συνολική ανατροπή τού κοινοτικού συστήματος, το οποίο ιδρύθηκε από την Κυβέρνηση τού Ε. Βενιζέλου το 1912 ( Νόμος ΔΝΖ΄ / 1912, ΦΕΚ 58 / τ. Α΄), και δια τού Ν.2539/97 ετέθησαν τα θεμέλια για να «μεταλλαχθή» η Ελληνική Κοινωνία κατά τα πρότυπα τών ένθεν και εκείθεν τού Ατλαντικού δήθεν «προηγμένων» κοινωνιών τής ασύδοτης αγοράς.

Το κοινοτικό σύστημα τού 1912 ήλθε προς αντικατάσταση τού μέχρι τότε ισχύοντος Βαυαρικού συστήματος Αυτοδιοικήσεως ( σύστημα Armansperg τής Αντιβασιλείας τού ΄Οθωνος , 1833).

Για το σύστημα Αrmansperg, προς το οποίο εκπληκτικές ομοιότητες έχει το νέο σύστημα τού Ν. 2539 / 97 (αλήθεια, γιατί οι συντάκτες του το ονομάζουν "σχέδιο Καποδίστριας", ενώ είναι πιστό αντίγραφο τού Οθωνικού συστήματος; ), είχε πεί στην πρώτη του ομιλία προς τον Αθηναϊκό λαό στις 5 Σεπτεμβρίου 1910 ο Ελ. Βενιζέλος :

“… σύστημα δημοτικόν , στηριζόμενον επί τού δήμου, ο οποίος απετελέσθη από τμήμα τής χώρας, αυθαιρέτως χαραχθέν επί τού γεωγραφικού χάρτου και ο οποίος δια τούτον εστερημένος οργανικής ζωής, κοινωνικής προόδου, από σχολείου διαπαιδαγωγήσεως τού λαού δια την χρήσιν τών ελευθέρων θεσμών, όργανον καταδυναστεύσεως εις χείρας τών φατριών…" (1), ενώ στην Λάρισσα την 14.11.1910 τόνισε για το κοινοτικό σύστημα, που ο ίδιος εφάρμοσε αργότερα και που κατήργησε η προηγούμενη Κυβέρνηση το 1997:

“…η Κυβέρνησις…θέλει επιδιώξει την εξυγίανσιν τής διοικήσεως δια τής αναπτύξεως τού κοινοτικού θεσμού ,ο οποίος αποτελεί την βάσιν τής αληθούς αυτοδιοικήσεως...’’ (1) .

Η δια τού Ν.2539 /97 και άνευ τής συγκαταθέσεως τών πολιτών κατάργηση τών μικρών κυττάρων αντιπροσώπευσής τους ( δηλαδή, η κατάργηση τών Κοινοτήτων ) και η μετατροπή τους σε απόμακρους από τον λαό, γραφειοκρατικούς και συγκεντρωτικούς μηχανισμούς, όπως ακριβώς συνέβαινε και με το «Δημοτικό» Βαυαρικό Σύστημα(1833-1912) που δεν είχε καμμία σχέση με το σύστημα Διοικήσεως τού πρώτου Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, όχι μόνο δεν βοήθησε να ακούγεται η φωνή τού απλού πολίτη και τού εργαζόμενου για τα προβλήματά του, αλλά αντίθετα λειτούργησε και θα συνεχίσει να λειτουργεί ως ισχυρότατο εργαλείο για την μετατροπή τών Οργανισμών Τοπικής Αυτοδ/σης σε ιμάντες βιαίας μεταφοράς και εφαρμογής τής εκάστοτε συντηρητικής Κυβερνητικής πολιτικής επάνω στις τοπικές κοινωνίες.

Αυτός είναι και ο λόγος, για τον οποίον τα δύο «μεγάλα» κόμματα και οι συνεταίροι τους κόπτονται και πασχίζουν με κάθε μέσον, για να πλειοψηφήσουν στις επερχόμενες εκλογές συνδυασμοί, τών οποίων οι επικεφαλής και τα στελέχη έχουν δώσει επιτυχείς εξετάσεις στην απροκάλυπτη ή συγκεκαλυμμένη υποστήριξη τής συντηρητικής και αντιλαϊκής πολιτικής τους. Καθόλου δεν απασχολεί την Κυβέρνηση, την Αξιωματική Αντιπολίτευση και τους παρακοιμώμενους συνεταίρους τους, αν ο συνδυασμός, που θα πλειοψηφήσει στις εκλογές, θα είναι αυτός, που θα έχει λάβει το “χρίσμα “ από αυτούς, ή αν θα είναι ο “αντάρτης “!. Αρκεί γι’ αυτούς να πλειοψηφήσει συνδυασμός, με τον οποίον να μπορούν να συνεργασθούν για το πέρασμα τής πολιτικής τους

στους “ κάτω “.

Τα συμφέροντα, όμως, τών ανθρώπων τού μόχθου δεν συμβαδίζουν με την πολιτική και τους σχεδιασμούς τής Κυβέρνησης, τής σημερινής Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, τών συμμάχων τους και τών υποψηφίων εκείνων, που φανερά ή συγκεκαλυμμένα υποστηρίζουν και εφαρμόζουν αυτήν την πολιτική. Επομένως, τα συμφέροντα τών εργαζομένων δεν συμβαδίζουν με πιθανή εκλογή συνδυασμών, που συγκροτούνται από υποψηφίους σαν τους παραπάνω. Αντίθετα, οι εργάτες και οι υπάλληλοι, οι μικρομεσαίοι αγρότες και οι επαγγελματίες , οι επιστήμονες και οι νέοι, οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι, έχουν πολλούς λόγους για να κόψουν τον δρόμο σε μια τέτοια αρνητική για τις τοπικές κοινωνίες και για όλο τον λαό εξέλιξη.

Στις εκλογές, που έρχονται, ο πολίτης και ο εργαζόμενος έχει συμφέρον να επιλέξει όχι με το κριτήριο τής δήθεν καλλίτερης διαχείρισης τού Δήμου, αλλά με κριτήριο την πολιτική και τις πολιτικές, που υποστηρίζει και εφαρμόζει ο κάθε υποψήφιος και ο συνδυασμός του.

Δηλαδή, οι τοπικές Κοινωνίες και οι εργαζόμενοι δεν έχουν ανάγκη από “ διαχειριστές “, που το πρώτο τους μέλημα θα είναι ( αν εκλεγούν ) να υλοποιήσουν στο ακέραιο το νομοθετικό πλαίσιο 2539 / 97 για τους “διευρυμένους” Δήμους και τις προωθούμενες από την παρούσα Κυβέρνηση τροποποιήσεις του. Άλλωστε, οι πολίτες και οι εργαζόμενοι γνωρίζουν πλέον , με την εμπειρία που απέκτησαν στην 8ετή εφαρμογή αυτού τού πλαισίου, ότι όλοι αυτοί οι αυτοδιαφημιζόμενοι «καλοί διαχειριστές» συμφωνούν με την μετατροπή τού Δήμου ή τής Νομαρχίας σε ακόμη πιό ισχυρούς φορομπηχτικούς μηχανισμούς σε βάρος τών πολιτών, και είναι πρόθυμοι να σταθούν εχθρικοί απέναντι σε κάθε εργατική ή κοινωνική διεκδίκηση, είναι πρόθυμοι να ανεχθούν ή και απροκάλυπτα να υποστηρίξουν Κυβερνητικές πολιτικές, που οδηγούν στην υγροποίηση κάθε έννοιας κοινωνικής δικαιοσύνης και στην πολτοποίηση εργατικών δικαιωμάτων, που κατακτήθηκαν με δάκρυα και αίμα από τους εργαζόμενους .

Η οκταετής αρνητική εμπειρία από την εφαρμογή τού νομοθετικού πλαισίου τών «διευρυμένων Δήμων» δείχνει, ότι οι τοπικές κοινωνίες και ο λαός έχουν πολλούς λόγους για να εκλέξουν Δημοτικές και Νομαρχιακές Αρχές, που δεν θα είναι υποταγμένες στην εκάστοτε αντιλαϊκή και αντεργατική πολιτική. Αρχές, που θα στέκονται πλάϊ στον πολίτη-εργαζόμενο και στα προβλήματά του , Αρχές που θα είναι αγωνιστικές εστίες τής τοπικής κοινωνίας . Αρχές με προοδευτική αντίληψη για τον θεσμό τής Τοπικής Αυτοδιοίκησης και γι’ αυτό ριζοσπαστικές στην πράξη. Τοπικές Αρχές που θα λειτουργήσουν αποφασιστικά στην κατεύθυνση εκχώρησης ουσιαστικών αρμοδιοτήτων στα Τοπικά Συμβούλια (τα οποία οι περισσότεροι Δήμαρχοι, ως νέοι Καίσαρες, τα θέλουν απλά διακοσμητικά όργανα). Τοπικές Αρχές που θα αρνούνται να υλοποιήσουν τις Κυβερνητικές κατευθύνσεις για μετατροπή τής Υγείας, τής Κοινωνικής Ασφάλισης και τής Παιδείας, από κοινωνικά αγαθά πρώτης προτεραιότητας για όλους τους εργαζόμενους, σε αγοραία αγαθά ( για να τα “αγοράζει “ όποιος διαθέτει χρήμα ! ) .

Σε μιά τέτοια Τοπική Αυτοδιοίκηση προσβλέπουν σήμερα οι εργαζόμενοι και οι Τοπικές Κοινωνίες. Για μία τέτοια Τοπική Αυτοδιοίκηση οφείλουν σήμερα να αγωνισθούν οι δυνάμεις τού μόχθου και τής εργασίας, παραμερίζοντες τούς κατ’ επάγγελμα «παράγοντες τής διαχείρισης»!

Είναι ο μόνος δρόμος για να απελευθερωθούν οι τεράστιες λυτρωτικές δυνάμεις τού λαϊκού κινήματος και για να «ανασάνουν» οι ασφυκτιώσες τοπικές κοινωνίες.-

--------------------------------------------------------------

⁽¹⁾ ΣΚΙΑΔΑΣ Γ. ΕΛ. " Ιστορικόν διάγραμμα των Δήμων της Ελλάδος 1833-1912'' Άγγελος Λιβαθινός

Καθηγ. Μαθηματικών- Λυκειάρχης

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

^(*)Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στις Εφημερίδες: 1)"Καρδαμάς"(Φ.18, Ιανουάριος-Μάρτιος. 2006), 2)"ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ" Αμαλιάδος (26.04.2006), και 3)"Πατρίς" Πύργου ( 30.04.2006 ), και αποτελεί σχετική Επικαιροποίηση τού άρθρου "Τοπική Αυτοδιοίκηση και Πολίτες".