(Άγγελος Λιβαθινός, Καρδαμάς-Kardamas) Η συμμετοχή τών Εκπαιδευτικών στα Υπηρεσιακά Συμβούλια και οι Εκλογές

Η «συμμετοχή», που ως όρος έχει γίνει τελευταία «τού συρμού», δεν είναι τόσο νέα κατάκτηση, όσο προσπα80ύν να μας την παρουσιάσουν ορισμένοι.

Η πολιτεία, χρόνια τώρα με τις εκάστοτε κυβερνήσεις, όταν και όπου δεν καταφέρνει να διατηρήσει για τον εαυτό της το προνόμιο να ΔΙΟΡΙΖΕΙ «εκπροσώπους» τών εργαζομένων στα διάφορα «όργανα συμμετοχής», προχωρεί, υπό την πίεση τού συνδικαλιστικού και λαϊκού κινήματος, στην καθιέρωση τού θεσμού τού ΑΙΡΕΤΟΥ εκπροσώπου τών εργαζομένων, κα8ιερώνει δηλαδή εκλογές για την ανάδειξη εκπροσώπων τών εργαζομένων στα Υπηρεσιακά Συμβούλια.

Βέβαια, γνωρίζει πολύ καλά, πως η συμμετοχή τών εργαζομένων στα διάφορα όργανα μπορεί κάτω από ορισμένες προϋπ08έσεις να γίνει ουσιαστική και να αποτελέσει έτσι ενισχυτικό παράγοντα στο ξεδίπλωμα τής ταξικής πάλης τών εργαζομένων.

Γι’ αυτό φροντίζει ανέκα8εν να δημιουργεί τέτοιο νομοθετικό πλαίσιο λειτουργίας τών «οργάνων ή συμβουλίων συμμετοχής», ώστε να αποδυναμώνει όσο μπορεί την συμμετοχή και εκπροσώπηση τών εργαζομένων, να τείνει να την μετατρέψει σε καθαρά τυπική «συμμετοχή», και παραπέρα να προσπα8εί να ενσωματώσει τους αιρετούς εκπροσώπους στο σύστημα. Με στόχο να μετατρέψει τους αιρετούς εκπροσώπους ουσιαστικά σε άλλους υπηρεσιακούς παράγοντες, που θα λειτουργούν μακριά, και ορισμένες φορές αντίθετα από τα συμφέροντα αυτών που τους εξέλεξαν για να τους εκπροσωπούν!

Χαρακτηριστικό και ζωντανό παράδειγμα τέτοιας νομοθετικής ρύθμισης τής «συμμετοχής» έχουμε εδώ και δέκα χρόνια στον κλάδο τών εργαζόμενων εκπαιδευτικών, που από το 1976 κατάκτησαν με την πάλη τους και τούς αγώνες τους το δικαίωμα να εκπροσωπούνται στα Υπηρεσιακά Συμβούλια με εκπροσώπους, που εκλέγουν οι ίδιοι με καθολική ψηφοφορία.

Επειδή, όμως, τα Συμβούλια αυτά έχουν αρμοδιότητες πάνω σε μια σειρά σοβαρά ζητήματα (μεταθέσεις, αποσπάσεις, πειθαρχικά και άλλα), η Κυβέρνηση φρόντισε να δημιουργήσει ένα ασφυκτικό πλαίσιο λειτουργίας τους, με σκοπό την αποδυνάμωση τής συμμετοχής και εκπροσώπησης τών εργαζομένων.

Ετσι, με αυτό το νομοθετικό πλαίσιο:

1) Απαγορεύεται στους αιρετούς τών εκπαιδευτικών να ενημερώνουν τούς συναδέλφους τους για τα θέματα, που συζητoύνται στα Συμβούλια και τους αφορούν άμεσα («Υπηρεσιακό απόρρητο»),

2) Απαγορεύεται στους αιρετούς να απολογούνται και να ελέγχονται από το συνδικαλιστικό κίνημα, που τους εξέλεξε, για τις πράξεις τους και τη στάση τους μέσα στα Συμβούλια,

3) Απαγορεύεται στο συνδικαλιστικό κίνημα, να ανακαλεί (δηλαδή να καθαιρεί) τούς εκπροσώπους του, όταν κρίνεται από τους εργαζόμενους, ότι οι συγκεκριμένοι Αιρετοί δεν εξυπηρετούν, με την στάση τους και την λειτουργία τους, τα συμφέροντά τους, τα συμφέροντα τού κλάδου.

Αυτές τις αρνητικές διατάξεις, που περιορίζουν ασφυκτικά την παρέμβαση τού συνδικαλιστικού κινήματoς, σε θέματα, πoυ τους αφορούν άμεσα, η σημερινή κυβέρνηση όχι μόνό δεν τις κατάργησε, αλλά τις «πέρασε» αυτούσιες και άθικτες στους νέους νόμους και Π.Δ., που η ίδια ψήφισε.

Επειδή, μάλιστα, υποχρεώθηκε από το συνδικαλιστικό κίνημα να θεσπίσει δύο αιρετούς αντί για έναν, που υπήρχε μέχρι τώρα στο πενταμελές Υπηρεσιακό Συμβούλιο, φρόντισε, παράλληλα με την παραχώρησην αυτήν, να περιορίσει την παρέμβασή τους και παρουσία τους στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο με τον εξής εκπληκτικό και πρωτοφανή στα συνδικαλιστικά πράγματα τρόπο:

Με το Π.Δ. για την λειτουργία τών Υπηρεσιακών ΣυμΒουλίων, που υπογράφηκε τον Απρίλη τού 1986, ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, στην περίπτωση που η γνώμη τους μειοψηφεί, ΝΑ ΣΥΝΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΤΗΝ «ΠΛΕΙΟΨΗΦΟΥΣΑ» ΠΡΟΤΑΣΗ!!

Δηλαδή, σε σοβαρά ζητήματα, στα οποία θα υπάρχουν διαφωνίες, οι εκπρόσωποι τών εκπαιδευτικών όχι μόνο φιμώνονται, αλλά υποχρεώνονται να στραφούν και εναντίον τών συναδέλφων τους, αφού διατάσσονται(!) να ψηφίσουν πρόταση με την οποία διαφωνούν!

Ετσι, και με την νέα αυτήν πρωτοφανή και αντιδημοκρατική ρύθμιση (αμφίβολης, βέβαια, νομικής ευστάθειας), επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά, πως η εκάστοτε κυβέρνηση, όσες φορές μετά από αγώνες τών εργαζομένων υποχρεώνεται να παραχωρήσει κάποια «συμμετοχή» τους, προσπαθεί αυτόν τον θεσμό να τον αξιοποιήσει για να κάνει τους εργαζόμενους συνυπεύθυνους τής πολιτικής της, και μάλιστα, με την κάλυψη και τη «συναίνεση» τών εκπροσώπων τους, να στρέψει τον θεσμό πολλές φορές ενάντια στο συνδικαλιστικό κίνημα και τις κατακτήσεις τών εργαζομένων.

Στην διατήρηση και προώθηση αυτής τής λογικής, ξένης προς το συνδικαλιστικό κίνημα και ριζικά αντίθετης προς τα συμφέροντα τών εργαζομένων, βοήθησαν και βοηθούν αντικειμενικά με την στάση τους («λιβάνισμα» τής όποιας κυβερνητικής πολιτικής) οι εκπρόσωποι τού κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Ολα αυτά, όμως, δεν σημαίνoυν σε καμμιά περίπτωση, πως οι εργαζόμενοι εκπαιδευτικοί θα παραιτηθούν από το κατακτημένο, εδώ και δέκα χρόνια, με αγώνες δικαίωμα τής «συμμετοχής». Δεν πρόκειται να χαρίσουν σε κανέναν την εκπροσώπησή τους στα Υπηρεσιακά συμβούλια.

Με τον καθημερινό συντονισμό τής πάλης τους, αγωνίζονται για την βελτίωση τής θέσης τους, για την κατάργηση τών διατάξεων αυτών, που βάζουν φραγμό και εμποδίζουν μια ουσιαστική συμμετοχή τους στα όργανα αυτά.

Παλεύουν ενάντια στον ρεφορμισμό και τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, που «λιβανίζει» τις όποιες κυβερνητικές επιλογές, ενάντια στα συμφέροντα τών εργαζομένων.

Παλεύουν για να εκπροσωπηθούν, από τις εκλογές για τους αιρετούς, με συναδέλφους που θα εφαρμόζουν σωστή, αγωνιστική και αταλάντευτη πολιτική υπεράσπισης τών συμφερόντων τού κάθε εργαζόμενου.

Για αιρετούς που θα αξιοποιήσουν έστω και αυτήν την κολοβή «συμμετοχή» για να βάζουν φραγμούς στις αυθαιρεσίες, όπως στις προσλήψεις εκτός επετηρίδας, στις αυταρχικές διώξεις τών συναδέλφων, στο «ρουσφέτι» και στις κάθε είδους αυθαιρεσίες.

Για εκπροσώπους που θ δίνουν σταθερά λόγο για τις πράξεις τους στο συνδικαλιστικό κίνημα, παρά και ενάντια στις απαγορεύσεις, που θα παλεύουν να καταργηθεί στην πράξη το «απόρρητο», και που θα συμβάλλουν με την στάση τους να πάρει ουσιαστικό περιεχόμενο ο θεσμός τού αιρετού εκπροσώπου. Θεσμός, που κατακτήθηκε με αγώνες, παρά και ενάντια στις προσπάθειες τού κυβερνητικού συνδικαλισμού και τής κυβέρνησης για να αποδυναμωθεί ο θεσμός αυτός και να εκφυλισθεί σε μια ανούσια και τυπική «συμμετοχή ».-

Άγγελος Λιβαθινός

Καθηγ. Μαθηματικών στο 2^ο Λύκειο Αμαλιάδος

Πρόεδρος τής ΕΛΜΕ Ηλείας

.....................................................................................................................................................

(*) Το άρθρο αυτό εδημοσιεύθη στην ημερησία εφημερίδα «ΠΡΩΪΝΗ» Ηλείας, την 16^η Μαΐου 1986, εν όψει τών Εκλογών στα Υπηρεσιακά Συμβούλια τών Καθηγητών, που επραγματοποιήθησαν την 17η Μαΐου 1986.