(Άγγελος Λιβαθινός, Καρδαμάς-Kardamas)Εκμαυλισμός τών συνειδήσεων

Μόνιμη πληγή τού δημόσιου βίου τής χώρας έχει γίνει το «ρουσφέτι» και η συναλλαγή. Το φαινόμενο τών «πάμπερς» και τών «μπαρμπάδων», που κυριαρχεί τούτον τον καιρό ως επίσημο κοινωνικό υπόδειγμα, δεν γεννήθηκε με το σκάνδαλo Koστωτά-Kυβέρνησης. Υπήρχε και πρίν από αυτό το σκάνδαλο, ως επίσημη κοινωνική και πολιτική δραστηριότητα και πρακτική.

Kάθε που πλησιάζουμε σε εκλογές, είτε Δημoτιές είτε Εθνικές, η Κυβέρνηση θέτει σε λειτουργία τον μηχανισμό τών διορισμών, με στόxo την εξαγορά τών συvειδήσεων τών ψηφοφόρων και την εξασφάλιση τών ψήφων τoυc. Γιατί, περί αυτού πρόκειται, και δεν νομίζουμε, πως υπάρχουν αφελείς να πιστεύουν, ότι το όργιο τών διορισμών, που εξαπέλυσε προεκλογικώς η Κυβέρνηση, στοχεύει πρωταρχικώς στην εξυπηρέτηση τών αναγκών τού Δημοσίου.

Με τον θεσμό τών εκτάκτων, που διατηρείται ως μόνιμος θεσμός εκβιασμού τών εργαζομένων, με τον θεσμό τών συμβάσεων περιορισμένου χρόνου, και με τον θεσμό σύμβασης έργου, έχει στηθή ένας απροκάλυπτος μηχανισμός παραγωγής και συλλογής ψήφων από το κυβερνητικό κόμμα. Η κοινωνία εθίζεται και διαπαιδαγωγείται στην αποδοχή τού ηθικού εξανδραποδισμού τών μελών της. Προσλήψεις υπαλλήλων κάθε κατηγορίας με «επιλογή» και χωρίς εξετάσεις, δηλαδή προσλήψεις με καθαρώς κομματικά κριτήρια. Και, κάπου-κάπου, εφαρμόζεται και ένα δήθεν «αντικειμενικό σύστημα προσλήψεων», για να χρησιμεύσει ως άλλοθι τού οργίου τών προσλήψεων « από το παράθυρο».

Με το δήθεν «αντικειμενικό σύστημα» τού Ν. 1735/87 θα προσληφθούν μετεκλογικώς(ναί, μετεκλογικώς, για να θυμούνται πάντοτε οι υποψήφιοι το «καθήκον» τους στην κάλπη!) σχεδόν οκτώ χιλιάδες ( 8.000) άτομα πανελλαδικώς!

Στο σφυρί, λοιπόν, η ψήφος τού κάθε πολίτη, που ψάχνει για το μεροκάματο. Επιχείρηση εκμαυλισμού τών συνειδήσεων και συναλλαγή τού χειρίστου είδους.

Τούτο το κόμμα, που κυβερνά τον τόπο, υποσχέθηκε κάποτε, να καταργήσει το «ρουσφέτι» και την συναλλαγή! Το σύνθημα αυτό απετέλεσε και τήν σημαία τής προεκλογικής εκστρτατείας του! Αλλά, ασελγώντας ξεδιάντροπα επάνω στην ανάγκη τού απλού ανθρώπου για το μεροκάματο, ανήγαγε το «ρουσφέτι» και την συναλλαγή σε επιστήμη!

Γράφαμε κάποτε, πως είναι ανάγκη « ο δημόσιος βίος τής χώρας να απαλλαγεί από το «ρουσφέτι» και την συναλλαγή. Και να μπούν στην θέση τους όλοι αυτοί, που στηρίζουν την πολιτική καρριέρα τους και το «βουλευτιλίκι» τους στην εκμετάλευση τής αγωνίας τών νέων για μία θέση στην ζωή» ( ΕΥΘΥΝΗ, 13-6-1983).

Άν οι σκέψεις αυτές έχουν το στοιχείο τού ρομαντισμού για την εποχή που γράφθηκαν, σήμερα συμπυκνώνουν την επιτακτική ανάγκη να απαλλαγούμε από την κοινωνικήν αυτήν μάστιγα τού «ρουσφετιού». Γιατί το κακό έχει παραγίνει. Η φαυλότητα και η υγροποίηση κάθε έννοιας δικαίου και αξιοκρατίας ευρίσκονται στο αποκορύφωμά τους.

Η προσπάθεια να εθισθεί όλο το κοινωνικό σώμα σ’ αυτήν την αθλιότητα πρέπει να ανακοπεί. Οφείλει να αντιδράσει ο κάθε πολίτης. Γιατί θα είναι τραγικό και κοινωνικά καταστροφικό, να καταστεί συνείδηση πως όλα εξαγοράζονται. Πιστεύουμε, πως υπάρχουν και κάποιες αξίες, που πρέπει να μείνουν όρθιες.

Εξ άλλου, οι ομολογίες ορισμένων μέχρι πρό τινος κυβερνητικών στελεχών, όπως η κατωτέρω τού κ. Τρίτση, δείχνουν πως η σήψη έχει προχωρήσει επικίνδυνα: « Πώς να μήν πέσουμε στο υψηλότερης μορφής έγκλημα κατά τής αξιοπρέπειας τού ανθρώπου, όταν, μέσα από τους μοχλούς τού κράτους, κινούσαμε και κινούμε τους μηχανισμούς εμπορίας ανθρώπων μέσω τών διορισμών στο κράτος;» ( «Πολίτης και Πολιτική», Άρθρο τού κ. Αντ. Τρίτση στο ΒΗΜΑ, 23-4-1989).

Η ευθύνη, όμως, για το σταμάτημα αυτού τού κοινωνικού και πολιτικού κατήφορου ανήκει σε όλους μας. Ακόμη και σε αυτούς, που χρησιμοποιούνται ως θύματα.

Ο ιδεολογικός εκβιασμός είναι η χειρότερη μορφή βίας εναντίον τού ανθρώπου και τής κοινωνίας. Και αυτοί που τον ασκούν, η σημερινή Κυβέρνηση και οι μηχανισμοί της, θα πρέπει να καταδικασθούν οριστικώς στην συνείδηση τού λαού.-

Άγγελος Λιβαθινός

Καθηγ. Μαθηματικών στο 2ο Λύκειο Αμαλιάδος

πρ. Πρόεδρος τής ΕΛΜΕ Ηλείας

...................................................................................................................................................................................

(*) Το άρθρο αυτό εδημοσιεύθη στην εβδομαδιαία εφημερίδα τής Ηλείας «Η ΕΥΘΥΝΗ» (29.05.1989)